Հորիզոն շաբաթաթերթի գրական յաւելուածը
Հօրս նպարավաճառատունը կը գտնուէր Գահիրէի բանուկ փողոցներէն Ապտ Էլ-Ազիզի վրայ, որ կը ճիւղաւորուէր Աթապա հրապարակէն. Գահիրէի ամենէն կեդրոն վայրերէն մէկն էր։ Այդ հրապարակը նաեւ ունէր հրշէջներու ամենէն մեծ կայարանը, հանրակառքերու կեդրոնը, նամակատան մայր գրասենեակը, կեդրոնական ժամացոյցը եւ այլն։
Հայրս իր խանութը կը պահէր միշտ մաքուր, կոկիկ եւ հրապուրիչ։ Continue reading “Հօրս խանութը եւ իր յաճախորդները”
Կ՚ըսեն թէ պիտի վերադառնայ, արդէն ճամբայ ելեր է եւ արդէն կրկին սկսանք մեր բարեկամները զոհ տալ անոր…
Կը յիշէ՞ք այդ օրերը՝ ժահր, շրջափակում, քարանթին, նոյնշաբթի…
Այդ օրերուն, մանաւանդ սկիզբները, մարդիկ կը փորձէին երգիծանքով մօտենալ անոր, թերեւս կրել կարենալու համար այդ ժահրէն ծնած վախը, մտահոգութիւնն ու ցաւը: Continue reading “Կը յիշէ՞ք քորոնան”
Երեք էին անոնք՝ Քնարը, Արշալոյսը եւ Յասմիկը՝ մայրս եւ իր քոյրերը, որոնք սարդերու նման իրենց ամենօրեայ ոստայնները՝ ձեռագործերը կը հիւսէին։ Անշուշտ չմոռնամ նշել ասոնց վարպետը մայր իշխանութիւն Եղիսաբէթ մեծ մայրս էր, որուն ձեռքերն ալ բնաւ դադար չունէին։ Ան ընտանիքի մեծն էր, բոլորին փափաքները սիրով եւ արագ կատարողը։
Այո, մեծ մօրս «մէյտանի» տունը կարծես կը նմանէր գոյն-գոյն թելերու, Continue reading “Մեր տան ասեղնագործող ոսկի ձեռքերը”
հրէշս անօթեցած է կրկին
անզսպելի բողոքն իր բջիջներէս կը ժայթքի
կը սփռէ դեղնած ու լերդ նօթերը
հոն ուր ինձմէ ես մը անգոյն ինքզինք ըլլալ կ’աշխատի
կը դղրդայ համերգը դժնի Continue reading “Բանաստեղծութիւններ”
Մարգար ու Էլիզ Շարապխանեան ամուսինների եւ գրող Արշակի(1) մտերութեան հետաքրքիր վկայութիւններ՝ յօդուածներ, թերթեր են պահպանուել Ուշիում՝ Շարապխանեանների գրադարանի բազմակուտակ հանդէսների ու թերթերի էջերում։
Ժամանակագրական կարգով քայլ առ քայլ անցնենք մեր նորօրեայ պատմութեան մի քանի հանգրուաններով, փորձենք հասկանալ՝ որտե՛ղ սխալուեցինք եւ ինչո՛ւ, ինչպէ՛ս Յաղթանակի փառքը կամաց-կամաց վերածեցինք այսօրվայ անփառունակ ու անհեռանկար գոյապայքարի, Continue reading “Բարեկամութիւն, որ դարձաւ … յաւերժութիւն”
ԵՐԵՒԱՆ — «Գրքամոլ» ակումբի երկրորդ խմբի անդամներն իրենց` նոյեմբերի 28-ի [2015] քննարկման ընթացքում անդրադարձել էին հանրութեան լայն շրջանակներին ոչ այնքան յայտնի հայ հեղինակ Արշակ Գիւմրեանի ստեղծագործութիւններից մէկին` «Գնչուհին» վէպին (1995թ.): Աւ. Իսահակեանի անուան գրադարանի դահլիճն այդ օրը ողողուած էր «գնչուական» տրամադրութեամբ, գրքի էջերից Continue reading “Արշակ Գիւմրեանի «Գնչուհին»”
1923 թուականի մարտի 23-ին երկարատեւ հիւանդութիւնից յետոյ Մոսկուայում մահանում է ամենայն հայոց բանաստեղծ Յովհաննէս Թումանեանը: Հիւանդանոցում նրա հետ էին գտնւում 10 երեխաներից երեքը՝ Աշխէնը, Նուարդն ու որդին՝ Արեգը, ով դիահերձարանից գողանում է հօր սիրտը։ Նոյն թուականի ապրիլի 15-ին Թիֆլիսի Continue reading “Յովհաննէս Թումանեանի սիրտը”
Սիրելի ընթերցող,
«Հորիզոն գրական»ի ՕԳՈՍՏՈՍ 2024-ի թիւի նիւթերը կը գտնես այս կայքէջին վրայ, իսկ տպագրեալ թիւի ելեկտրոնային տարբերակը կրնաս ունենալ հետեւելով այս կապին։
Բարի ընթերցում։
Քո աչքերի մելամաղձոտ խորքերից,
Ժպիտներ են կաթկթում,
Ընկնում հողին ու խանդավառ
Հրեշտակներ են դառնում։
Հրեշտակներ են դառնում
Յոգնած սէրերը անցած,
Բաժանուելով-միանում,
Նոր համբոյրով կեանք առած։ Continue reading “Բանաստեղծութիւններ”
Ինքնատիպ ձեռագիր ունի հեղինակը, ինչն առանձնապէս ակնյայտ է արձակ խօսքում. նա մաքուր զգացմունքը դարձրել է զգայուն եւ հոգեխտիղ տող՝ սկսած արձակ բանաստեղծութիւնից մինչեւ մտորումներ եւ հրապարակախօսութիւն։ «Հոգեւոր կապն ամենազօրաւորն է, դրա համար է, որ, երբ այն խախտւում է, հոգիդ Continue reading “«ԽԱՒԱՐԸ ԼՈՒՍԱՒՈՐԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ ՆԱԽ ԻՆՔԴ ՊԻՏԻ ՎԱՌՈՒԵՍ…»”