Վերջին Վարդավառը

Վարդան Յակոբեան

Բահուորի դէմքից հոսող քրտինքին զուգահեռ,
իմ հարցին ի պատասխան,
բառերն ընկան շաղախի մէջ.
— Մեր շէնում դպրոցի տնօրէն էի։ Հադրութցի եմ։
Շոգը թանձրացնում է մեղքերը ժամանակի։
Աղաւնոն քանի կար, Հաքառուն ինքն իրեն
արդէն գտել էր, Continue reading “Վերջին Վարդավառը”

ՊԱՐԵՏԱՅԻՆ ԺԱՄ, ԽՐԱՄԱՏՆԵՐՈՒՄ, ԳՐՈՀ, ԱԶԱՏԱՄԱՐՏ

Կոմիտաս Յակոբեան

ՊԱՐԵՏԱՅԻՆ ԺԱՄ

Օրը վերջանում է իրիկնամուտին,
անկեանք փողոցներում
վխտող զինուորները
ստուերներ են փնտռում`
պարետատուն տանելու համար:
Թափառական շներն անգամ, Continue reading “ՊԱՐԵՏԱՅԻՆ ԺԱՄ, ԽՐԱՄԱՏՆԵՐՈՒՄ, ԳՐՈՀ, ԱԶԱՏԱՄԱՐՏ”

Բանաստեղծութիւններ

Վարդան Յակոբեան

Արցախը հիմա բոլորի բերանում է՝
և հերոսի, և սրիկայի, և զոհի…
ժամանակի մէջ ամեն ինչ վերանում է,
ու նոր գաղափարներ են նետւում գրոհի։
Խաւարում վաղն ու գալիքը մեռնում են,
հորիզոնը հանգչում է բութ կրնկի տակ,
հազար տարուայ խոցերը կրկին յառնում են,
փոշի է կեանքը մեղքերի մէջ անյատակ։
Ընդդիմանում են զոհերն արդէն արթնացած, Continue reading “Բանաստեղծութիւններ”

Հիմա արդէն

ԽԱԺԱԿ ԱՅՆԹԱՊԵԱՆ

Գիւղը ի՞նչ է , ես չգիտցայ
Հողը ի՞նչ է ,չհասկցայ…
Գիւղը ի՞նչ է, որո՞ւն պէտք է ,
Հողը ինչո՞ւ այս աստիճան պահանջկոտ է…
Որքան պիտի դեռ այս հողը քրտինք ծծէ,
Որքան պիտի դեռ այս հողը արիւն խմէ,
Որ գոհանայ իր պահանջքը Continue reading “Հիմա արդէն”