Category: ԲԱՆԱՍՏԵՂԾԱԿԱՆ

Բանաստեղծութիւններ՝ չափածոյ կամ արձակ

Posted on

ՀՈՂԸ

Ներսէս Հատիտեան

Ընկերոջ մը նուէրն էր այդ,
Թաշկինակի մը մէջ ոսկեծիր ծրարուած ու դրուած էր գրասենեակիս սեղանին վրան,
Ծրարն այդ գողտրիկ, նուէրն այդ անգին ընծայ մը չէր լոկ շլացնող. ան ողբ եւ արցունք կը սպասէր։
Բարեկամի մը հետ ազնիւ երկիւղներով մօտեցանք ծրարին եւ բացինք զայն ու դիտեցինք ընդերկար Continue reading “ՀՈՂԸ”

Posted on

Բանաստեղծութիւններ՝ «Տունս մնաց հեռուներում» շարքէն

Դաւիթ Միքայէլեան

Լոյսը դեռ չծագած
Փորձում եմ
Շօշափել օրուայ հոգսաշատ հայեացքը:
Արցախիս ցաւը
Սրտիս մէջ ծրարած
Բացում եմ հոգուս պատուհանները,
Որ շնչահեղձ չլինեմ Continue reading “Բանաստեղծութիւններ՝ «Տունս մնաց հեռուներում» շարքէն”

Posted on

Զրոյց Վարպետի հետ…

Արա Նախշքարեան

Համո Սահեանն ասում է.
«Հայաստան ասելիս ծնկներս ծալւում են,
Չգիտեմ, ինչու՞ է այսպէս»։
Ասեմ, Վարպետ.
Որովհետեւ, Հայաստանը երկրագնդի վրայ միակ տարածքն է Հայրենիք կոչուած, որ Սրբազան հողակտոր է համարւում, մանաւանդ՝ Հայի համար։
Ծնկներդ ծալւում են, Վարպե՛տ, եւ որովհետեւ, Հայաստանն այն միակ քարաբեկորն է երկրի վրա, որտեղ միայն կարող է տիեզերական Continue reading “Զրոյց Վարպետի հետ…”