Հորիզոն շաբաթաթերթի գրական յաւելուածը
Պատմուածքներ
You have reached your destination.[1] Բարձրաձայն յայտնեց աղջկայ հեռախօսը հոգեհանգստի ճիշտ մէջտեղում: Կողքին կանգնած բարձրահասակ երիտասարդը փռթկաց: Դիմացի շարքում նստածներից էլ ոմանք իրենց կողմ շրջուեցին: Շփոթուած աղջիկը Continue reading “Կաթի գետը կամ Սոֆիի ալգորիթմը”
Ա.
Ծոծրակին վրայ վազվզող ոսկի ճառագայթներէն աւելի, որոնք կրակի մէջ ինկող պզտիկ օձերու պէս՝ գալարումներ, կծկումներ ունէին, մատղաշ ու արքենի հասակէն աւելի, որ քալուածքին մէջ՝ զեփիւռէն օրօրուող ոստի մը նազանքը կ’առնէր, իր վճիտ ու յստակ աչքերուն Continue reading “Կարծեմ թէ”
Յաճախ օրեր, երկար ու կարճ ժամերով օրեր, կը կարծեմ, որ մոռցած եմ քեզ ու կամաց կամաց պատկերդ կը պղտորի երազներուս մէջ:
Բայց չեմ սարսռար, չեմ արտասուեր, պարզապէս կը կարծեմ, որ մոռցած եմ քեզ եւ անհոգ օրերուս վերադարձած եմ:
Ու ինքնաբերաբար կ՚անցնիմ նախկին նոյն փողոցներէն, անսէր Continue reading “Անվերնագիր”
Ընթերցողի ուշադրութեան կը յանձնենք Ռուբէնի (Մինաս Տէր Մինասեան) յուշերէն վերցուած այս հատուածը, որ կը վերաբերի 20-րդ դարասկզբի ուշագրաւ իրադարձութիւններէն՝ ռուս կայսրութեան կողմէ Հայց. եկեղեցւոյ կալուածներու բռնագրաւման փորձին։
Սերգէյի [Արամ Մանուկեան — խմբ.] ընկերները, որ Շուշիէն եկած էին, մէկ մէկ կը սպանուէին, կամ կը մեկնէին Երկիր։ Ան ինքն էր ճամբու դնողը եւ այդ կը ճնշէր զինքը, որովհետեւ ինքը մնացած էր եւ անոնց Continue reading “Միշտ ապրող էջեր — Սերգէյը գործի վրայ էր”
Սկիզբը՝ նախորդ թիւով
Մայրամուտից յետոյ ասես մոխիր մաղուեց բացատի, անտառի եւ աշխարհի վրայ։ Անտառի կատարին թառեց կիսալուսինը։ Բայկալը մի քանի անգամ պտոյտ գործեց իմ շուրջը, ուշադրութեամբ նայեց կիսալուսնին եւ կանգնեց երկու ոտին՝ լուսնի մնացած կէսը առանց իմ թոյլտվութեան հաֆռելու ակնյայտ ցանկութեամբ։ Լաւ որ ես ժամանակին նկատեցի։ Continue reading “Անտառային հեքիաթ (Բ)”
Ձմեռուայ մի ցուրտ օր զանգեց Սիփան Շիրազը, թէ.
— Յիսունը եօթանասունի ձգած կտաւ ունե՞ս:
— Ունեմ:
— Էդ լաւ ա: Իսկ մի շիշ Արենիի փո՞ղ:
— Կը ճարուի:
— Կարա՞ս էդ կտաւն ու գինին վերցնես, գաս արուեստանոց, գործ կայ:
Իննսունականների առաջին տարիներն էին, շաբաթ-կիրակի կտաւ էի վաճառում վերնիսաժում. կտաւ գրունտող, ենթաշրջանակին ձգող Continue reading “Մի ցուրտ տաք օր` Սիփանի հետ”
Գուրգէն Մահարիի այս պատմուածքը առաջին անգամ տպուած է յետ մահու, գրողի «Ամբողջական երկեր»-ու 5-րդ հատորին մէջ։ Այս հրապարակումը վերցուած է իր աքսորական կեանքի տարիներուն նուիրուած հատորէն (Գուրգէն Մահարի, «Սիբիրական» (արձակ, չափածոյ, նամակներ), աշխատասիրութեամբ՝ Գրիգոր Աճէմեանի, Երեւան, ԵՊՀ հրատ., 2009, 848+16 էջ)։
Արեւը բարձրանում է անտառի վրայ եւ իմ խրճիթի արեւելահայեաց, փայտաշէն պատը օծւում է նարնջով։ Մի միջատ, որն, ըստ երեւոյթին, կարող է նոյն յաջողութեամբ եւ՛ թռչել, եւ՛ վազել, թռչելով ու վազելով Continue reading “Անտառային հէքեաթ”
Միշտ ալ զգուշացած եմ վերջնական կարծիքներ յայտնելէ, մանաւանդ գիրով, մանաւանդ փշոտ հարցերու շուրջ, ինչպէս է Ցեղասպանութիւնը, ինչպէս է թրքականութիւնը:
Ցեղասպանութեան հարիւրամեակին քաջ գիտէինք, որ նոր Continue reading “Անհասցէ գրառումներ”
Պետրոս Աբաջեան
Մայրս ասում էր, որ վեց տարեկանում այբուբենը սովորելուց յետոյ, ես անմիջապէս եւ հեշտութեամբ սկսել եմ կարդալ: Դեռ այն ժամանակից եւ ինչքան ինձ յիշում եմ, սիրել եմ կարդալ: Բայց մեր տանը գրքեր չկային: Չկային, եթէ չհաշուենք Աստուածաշնչի Հին ու Նոր Կտակարանները, բողոքականների հոգեւոր երգարանը եւ Continue reading “ԻՄ ՍԻՐԵԼԻ ՈՒՍՈՒՑՉՈՒՀԻՆ”
Երբ առաջին անգամ ուղտ նստեցի, գլուխս մի թեթեւ պտտուեց, եւ ուղտի ծուռ սապատների վրայից աշխարհն էլ ծուռ թուաց։ Պատերազմը դեռ չէր սկսուել, իսկ իրականում ոչ էլ աւարտուել էր, երբ ընկերոջս` տաղանդաշատ նկարիչ Արմէն Հինաւուրցեանի հետ հրաւիրուեցինք Անթալիա` մասնակցելու Սեւծովեան աւազանի երկրների նկարիչների մի միջազգային ցուցահանդէս-մրցոյթի։ Հրաւէրը մեզ հասաւ ընկերոջս ապուպապի սահմռկեցուցիչ Continue reading “Օլ-ինքլուզիւ ապաշխարանք դրախտում”