Հորիզոն շաբաթաթերթի գրական յաւելուածը
Պատմուածքներ
Հալէպ, 1975-ի կողմերը:
Լիբանանի քաղաքացիական երկարատեւ պատերազմը նոր կը սկսէր: Եւ այդ պատճառով, մեր ընտանիքը արդէն դարձած էր թափառական հայերու մասնիկ մը: Վիճակ մը, որ անկէ ետք տեւեց դեռ տասնըհինգ տարիներ, մինչեւ որ կարողացանք բնականոն երկրի մը մէջ հաստատուիլ:
Սակայն ոչինչ կրնար հայրս տկարացնել: Երբեք, որեւէ կացութեա Continue reading “Հալէպի տատրակները”
Հայ Բարեգործական Ընդհանուր Միութեան «Նաիրի» ճամբար գնալու յայտ էի ներկայացրել՝ 9-ամեայ դստերս ուղարկելու համար։ Երբ մէկ ամիս առաջ յայտնեցի նրան ճամբար գնալու լուրը, մեծ ոգեւորութիւն ապրեց, ոգեւորութիւն, որ վերջին ժամանակներում հազուադէպ էի նշմարում նրա արեւաբոյր աչքերում։ Լուրը յայտնելուց անմիջապէս յետոյ ձեռքն առաւ իրերի ու անհրաժեշտ պարագաների ցուցակն ու Continue reading “Հրեշտակաբոյր Լիլիթը”
Այն ատեն արեւմտահայերէնի տարածման համար թրքախօսութեան դէմ եղած պայքարէն ոչ պակաս կը հալածուէր նաեւ բարբառախօսութիւնը: Վայ այն աշակերտներուն, որ զբօսանքի պահուն բարբառով խօսէին իրարու հետ կամ բարբառային բառեր գործածէին: Սաստիկ կը պատժուէին: Եւ պատիժը անխուսափելի Continue reading “Պատկերներ անցեալէն”
Պատերազմը հրաբուխի նման ճեղքել, երկինք է շպրտել ամենքիս նուիրական երազանքները։ Այս խառնաշփոթի մէջ մոլորվել է անգամ Աստուած, չգիտի որին հասնի ու օգնի, որին մխիթարի… Մեր կեանքը բաժանուել է երկու տարբեր, հակադիր բեւեռների՝ պատերազմից առաջ եւ պատերազմից յետոյ։ Մի կողմում ազատ ու անկախ Արցախն Continue reading “Պատերազմից առաջ եւ յետոյ”
Մարդոց հաւասար իրաւունքները երաշխաւորուած են անոնց ազատութեամբ: Երբ այդ իրաւունքները զանազան ձեւերով կը խափանուին, ազատութիւնը կը դառնայ պատրանք: 14-րդ դարու ֆրանսացի գրագէտ Louis Veuillot աշխարհի բարիքներուն մեծագոյնը կը նկատէ ազատութիւնը: Ազատ է ան, որ իշխանութեան մը լուծին Continue reading “Ազատութիւն ու ազատ թռչուններ”
Մի ամառային առաւօտ՝ ժամը հինգի մօտ արթնացել էի եւ փորձում էի նորից քնել: Ոչինչ չէր ստացւում: Անկողնում պառկած, տարբեր, բոլորովին անկապ մտքեր էին անցնում գլխովս: Այսպէս, կէս քուն, կէս արթուն վիճակում տանջւում էի, երբ պատուհանի թանձր վարագոյրի ճեղքից, պատահաբար դուրս նայեցի: Արեւը դեռ չէր ծագել, բայց Continue reading “ՃՆՃՂՈՒԿՆԵՐԸ”
Գնացքի նստարանին վրայ անխնամ պառկած էր։ Միայնակ։ Կողքին՝ ոչ ոք։ Կողքը՝ մաքուր։
Դիմացի նստարանին՝ արեւելքցի օտարականի երեւոյթով երիտասարդ մը, շրջապատին անտարբեր։ Տեղ գրաւեցի քովը եւ աչքս միւս նստարանին սեւեռած հարցուցի առանց սպասելու.
— Ձե՞րն է։ Continue reading “Մոռցուած գիրքը”
Ծ.Խ. — Մեր բազմամեայ աշխատակցուհին ընթերցողին կը ներկայացնէ Մարգար Շարապխանեանի արխիւէն ուշագրաւ էջեր Մարգարի հօր՝ Օննիկի գրիչին պատկանող։
«Դրօշակ» ամսագրի 2024-ի 9-րդ համարում հրատարակել եմ Մարգար Շարապխանեանի (1937-2023) հօր՝ Օննիկ Շարապխանեանի (1903-1984) ստորագրութեամբ երկու յօդուած։ «Հորիզոն» (Մոնթրէալ) թերթի 1984 թ. 31-32-րդ համարում Continue reading “ՕՆՆԻԿ ՇԱՐԱՊԽԱՆԵԱՆԻ ՅԻՇԱՏԱԿԻՆ”
Աւարտած եմ Համալսարանի փիլիսոփայութեան ճիւղը, սակայն ասպարէզով աղբահաւաք եմ։ Գիտական պատրաստութեանս եւ ասպարէզի ընտրութեանս միջեւ այս երեւութական հակադրութիւնը կամքովս չէր անշուշտ։ Պարզապէս քաղաքին մէջ տիրող անգործութիւնը ինծի ստիպեց, որ ի վերջոյ անտեսեմ ազատ Continue reading “Աղբահաւաք(*)”
Իմ նախկին աշխատանքիս մէջ, վարժանքներու ընթացքին, յաճախ մասնակցողներէն կը խնդրէի, որ թուղթի մը վրայ գրեն հինգ ամենակարեւոր իրերը, որոնք իրենց հետ պիտի վերցնէին, եթէ իրենց տունը կրակ առնէր: Երբեք չէի պատկերացներ, որ այս վարժանքը, Continue reading “ՀԻՆԳ ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՒՈՐ ԻՐԵՐԸ”