Նոյեմբեր 2018-ի թիւը

Սիրելի ընթերցող,

«Հորիզոն գրական»ի նոյեմբեր 2018-ի թիւի նիւթերը կը գտնես այս կայքէջին վրայ, իսկ տպագրեալ թիւի ելեկտրոնային տարբերակը կրնաս ունենալ հետեւելով այս կապին։

Բարի ընթերցում։

ԿԻԼԻԿԻԱՆ՝ ԻՄ ԿԻԼԻԿԻԱՆ, ԻՄ ԿԱՐՕՏՆ ՈՒ ՅՈՅՍԸ

ԳՐԻԳՈՐ ՋԱՆԻԿԵԱՆ

«Երթամ տեսնել զիմ Կիլիկիա…»:
Ն. Ռ.

Ով չի եղել Կիլիկիայում, թէ ինչ ենք կորցրել, չի պատկերացնի:
Ով լինի…
Ժողովուրդները բախտ ունե՞ն: Ես ի՜նչ իմանամ, ունեն, չունեն:
Փոխադրակառքը Բաթումից թուրքական սահմանը հատելուն պէս յայտնւում է Սեւ ծովի ափին, սլանում է ժամեր: Սլանում է օր ու գիշեր: Վերջապէս հասնում է Ստամբուլ, մի պահ խճողւում է Վոսփորի ու Continue reading “ԿԻԼԻԿԻԱՆ՝ ԻՄ ԿԻԼԻԿԻԱՆ, ԻՄ ԿԱՐՕՏՆ ՈՒ ՅՈՅՍԸ”

ԽՕՍԱԿՑՈՒԹԻՒՆ — Բ.

ՎԵՀԱՆՈՅՇ ԹԵՔԵԱՆ

«Բերէք ինծի ձեր բոլոր յոգնածները», դեռ ամառը երգեր էր տեղացի երգչուհին, Ազատութեան նորոգուած արձանի հարիւրամեակին։

Դեռ դար մը առաջ, այդ արձանին դիմաց, Էլլիս Այլընտի մէջ գաղթականներ՝ իրենց հիւանդ ու առողջ երազներով, թունաւոր եւ անդարմանելի յիշատակներով ու դարմանելի հեռանկարներով հասեր Continue reading “ԽՕՍԱԿՑՈՒԹԻՒՆ — Բ.”

ՓԼՈՂ ԴՊՐՈՑՆԵՐԸ — Դ.

ՅԱԿՈԲ ՉՈԼԱՔԵԱՆ
ՍԱՀՄԱՆԷՆ ԱՆԴԻՆ

Անոնք թէեւ երկու ոտք ունէին, բայց մէկ ոտքը փոխ առնուածի պէս էր, թեթեւ մը կը քաշէին, որովհետեւ բունը մնացեր էր սահմանին միւս կողմը՝ իրենց հայրական կալուածներուն մէջ, ուր այլեւս չէին կրնար ըլլալ: Իրաւ որ այդպէս չէր կրնար ըլլալ. եղածը տարիներու ծանր վաստակի հետեւանք էր, երբ ամեն օր գիւղէն մինչեւ իրենց հեռաւոր Continue reading “ՓԼՈՂ ԴՊՐՈՑՆԵՐԸ — Դ.”