Սիրելի ընթերցող, «Հորիզոն գրական»ի յունիս 2020-ի թիւի նիւթերը կը գտնես այս կայքէջին վրայ, իսկ տպագրեալ թիւի ելեկտրոնային տարբերակը կրնաս ունենալ հետեւելով այս կապին։
Բարի ընթերցում։
ԱՆՎԵՀԵՐ ՈՒ ԿԱՐԵՎԷՐ
ՎԵՀԱՆՈՅՇ ԹԵՔԵԱՆ
Այնքա՜ն խօսեցայ, այնքա՜ն աղօթեցի որ վերջապէս յայտնուեցաւ Աստուած. «Ի՞նչ կ՚ուզես, աղջիկս»,— ըսաւ։ «Մեզի խոստացած էք որ մահէն ետք աստեղերը պիտի գանք։ Բայց մենք կեանքը կը սիրենք։ Նոյին պէս ինը հարիւր տարի պիտի չապրինք։ Շատ-շատ հարիւր տարի սահմանած էք մեզի։ Հարիւրը ընդունուած սահմանն է, քիչեր կ՚անցնին սահմանը, բայց մեծամասնութիւնը կամայ-ակամայ մինչ այդ անդենականի ճամբուն մէջ կ՚իյնայ։ Ի՞նչ կ՚ըլլար, եթէ այսքան աղէտ ու արհաւիրք, հիւանդութիւն ու ողբ չսփռէիք մարդկութեան վրայ։ Եթէ հաւատանք որ Դուք էք տիեզերքի արարիչը, տէրն ու տիրակալը, եւ առանց Ձեր արտօնութեան “տերեւ մը իսկ չի շարժիր”, ահա եկեր եմ հասկնալու Թագաժահրին գոյութիւնը մեր կենսախայտ կեանքին մէջ։ Ունինք-չունինք մարմին մը եւ հոգի մը ունինք։ Այս համաճարակը մեր մարմնին խերը կ՚անիծէ, հոգին ալ մեր սիրելիներուն կը յանձնէ որպէսզի կսկծան եւ անոր հանգի՜ստը աղերսեն»։ Continue reading “ԱՆՎԵՀԵՐ ՈՒ ԿԱՐԵՎԷՐ”
Քաղցրիկ Պուրճ-Համմուտ – Ա –
ԱՐՄԵՆԱԿ ԵՂԻԱՅԵԱՆ
ԴԵԼԼԱԼ ՊԵՏՐՈՍ
Մայիս 6-ի՝ Լիբանանի Նահատակաց տօնին առթիւ մեր թերթերէն մէկը գրած էր. «104 տարի առաջ Պէյրութի եւ Դամասկոսի մէջ կախաղան հանուեցան… արաբական զարթօնքի մունետիկները»:
Քմծիծաղով մը հարց տուի ես ինծի, թէ ո՞վ ինչ հասկցաւ, քանի մունետիկին ի՛նչ ըլլալը գիտցող մնացա՞ծ է, մանաւանդ մունետիկ տեսնող եղա՞ծ է այս սերունդին մէջ, եւ եթէ այո՛, հապա ո՞ւր եւ ինչպէ՞ս, քանի անոնք՝ մարդկային այդ տեսակը շատ երկար ատենէ ի վեր անհետացած է մեր առօրեայէն: Continue reading “Քաղցրիկ Պուրճ-Համմուտ – Ա –”
Օրհներգութի՜ւն թող ըլլայ…
ԹԱՄԱՐ ՏՕՆԱՊԵՏԵԱՆ ԳՈՒԶՈՒԵԱՆ
— Չէ՜ մայրիկ,— ըսաւ ամուսինս՝ Յակոբը, դառնալով մօրս,— Թամարը մաքրութիւն ընել չի կրնար։ Հազիւ սկսի, ձեռքը գիրք մը կ՚անցնի, գրութիւն մը կ՚անցնի, մէկ կողմ կը դնէ ընելիքը, կը սկսի կարդալ. ժամեր կ՚անցնին, իմ բաժինս կը վերջացնեմ, ինք տակաւին նո՜ր պիտի սկսի։
— Գիտեմ, պզտիկուց այսպէս էր,— ըսաւ մայրս.— դասերը մէկ կողմ կը ձգէր, ուրիշ գիրքեր կը կարդար…։ Continue reading “Օրհներգութի՜ւն թող ըլլայ…”
Maxime K. Yevadian : « L’héritage culturel arménien permet d’appréhender valablement notre monde en mutation »
Entrevue par Artsvi Bakhchinyan
Սոյն հարցազրոյցը ֆրանսահայ պատմաբան, հայագէտ Մաքսիմ Եւատեանի հետ կատարած է հայրենի պատմաբանասէր, հայագէտ Արծուի Բախչինեանը։ Լիոնի Կաթողիկէ համալսարանէն Մաքսիմ Եւատեանը Ֆրանսայի մէջ հայագիտութեան ջահը վառ պահողներէն է։ Կը զբաղի Հայաստանի հին եւ միջնադարեան պատմութեան ուսումնասիրութեամբ։ Մեծ արժէք ունի 2006-ին իր հիմնած «Հայաստանի աղբիւրներ» մշակութային ընկերութիւնը, որ ֆրանսերէնով լոյս ընծայած է կարեւոր հայագիտական հատորներ։
Maxime K. Yevadian est un historien spécialiste de la culture arménienne ancienne et médiévale. Né à Fréjus (France) en 1979, Maxime K. Yevadian est titulaire de la Chaire d’arménologie à l’Université Catholique de Lyon. Il travaille sur la christianisation de l’Arménie et, plus généralement, sur l’Arménie ancienne et médiévale. En 2006, il a co-fondé les « Sources d’Arménie » (sourcesdarmenie.com), une association culturelle dédiée au développement de la culture arménienne en Occident, et en particulier en France. L’association poursuit deux buts : des publications, qui permettent d’offrir des synthèses de niveau universitaire à un public d’expression francophone et relatives à cette culture millénaire, et puis la formation, destinée à un large public, avec un intérêt pour les écoles primaires, secondaires, pour les étudiants et les adultes, d’une manière qui est sans équivalent en Europe occidentale. Continue reading “Maxime K. Yevadian : « L’héritage culturel arménien permet d’appréhender valablement notre monde en mutation »”
(ներ)շնչում (ա-բ-գ-դ)
Ռ. ԽԱԺԱԿ
ա.
«չեմ կրնար շնչել,
այ մարդ.
հաճիս.
չեմ կրնար շնչել:
հաճիս, ծունկը վիզիս մէջ,
չեմ կրնար շնչել… Continue reading “(ներ)շնչում (ա-բ-գ-դ)”