35 տարիներ առաջ հայութիւնը ընդհանրապէս, իսկ լիբանանահայութիւնը մասնաւորաբար կը կորսնցնէր խոնարհ, լռութեամբ գործած, բայց միեւնոյն ատեն քաջ մարտիկի ու առասպելական ղեկավարի յատկութիւններով օժտուած անձնաւորութիւն մը, որուն շունչով թրծուած են սերունդներ, որուն ձգած աւանդով հարստացած է կեանք մը ամբողջ:

35 տարիներ առաջ թրքական անարգ ոճիրի մը զոհը կը դառնար Աբօ Աշճեան, որուն յիշատակը անմահացնելու եւ անոր վաստակին ու նուիրականութեան համար երախտագիտութիւն յայտնելու նպատակով, երէկ` 29 դեկտեմբերին, երեկոյեան ժամը 7:30-ին, Պուրճ Համուտի հրապարակին վրայ տեղի ունեցաւ պաշտօնական բացումը «Աբրահամ Աշճեան» փողոցին:

ՀՄԸՄ-ի շեփորախումբին կողմէ հնչած Լիբանանի եւ Հայաստանի քայլերգներէն ետք խօսք առին Պուրճ Համուտի քաղաքապետական խորհուրդի անդամ Ճորճ Գրիգորեան եւ Պուրճ Համուտի քաղաքապետ Մարտիկ Պօղոսեան, որոնք անդրադարձան այն իրողութեան, թէ 35 տարի առաջ առեւանգուած դաշնակցական կարկառուն դէմքերէն Աբօ Աշճեանին շատ բան կը պարտին հայութիւնը, լիբանանահայութիւնը եւ յատկապէս Պուրճ Համուտի բնակիչները անխտիր:

Իր խօսքը եզրափակելով` Մարտիկ Պօղոսեան դիտել տուաւ, որ թէեւ նման անձնաւորութիւններ ոչինչ կ՛ակնկալեն իրենց կատարածին փոխարէն, սակայն Պուրճ Համուտի քաղաքապետական խորհուրդը երախտագիտութեան համեստ արտայայտութիւնը կ՛ունենայ Աբրահամ Աշճեանի անունով կոչելու Պուրճ Համուտի կարեւոր փողոցներէն մէկը:

Անկէ ետք Լիբանանի հայոց թեմի առաջնորդ Շահէ եպս. Փանոսեան օրհնեց փողոցը:

Ապա տեղի ունեցաւ «Աբրահամ Աշճեան» փողոց անուանումը կրող ցուցանակի քօղազերծում:

Պուրճ Համուտի հրապարակին վրայ տեղի ունեցած բացման պաշտօնական արարողութենէն ետք ՀՅԴ «Սարդարապատ» կոմիտէին նախաձեռնութեամբ, երեկոյեան ժամը 8:00-ին «Սարդարապատ» ակումբի «Աբրահամ Աշճեան» սրահին մէջ տեղի ունեցաւ Աբօ Աշճեանի առեւանգման 35-ամեակին առիթով կիսանդրիի զետեղման հանդիսութիւն:

Ձեռնարկին բացումը կատարեց Անի Մկրտիչեան-Տէրտէրեան, ապա «Սարդարապատ» կոմիտէին խօսքը արտասանեց կոմիտէի ներկայացուցիչ Շանթ Ալեմէզեան, որ վեր առաւ Աբօ Աշճեանի արժանիքները, անոր նկատմամբ գործուած ոճիրին ահաւորութիւնն ու անոր կորուստին ծանրութիւնը հայութեան համար: Ան դիտել տուաւ, որ դաշնակցական ղեկավարը ապահովական ծանր պարտականութիւն ստանձնած անձնաւորութիւններէն էր, որ կը յատկանշուէր իր խիզախութեամբ, անձնուրացութեամբ, կը վայելէր լիբանանահայութեան մեծամասնութեան յարգանքը: Ապա Շ. Ալեմէզեան անդրադարձաւ «Սարդարապատ» ակումբին մէջ Աբօ Աշճեանի անունով սրահին, ուր սերունդներ կը կերտուին անոր շունչով ու հոգիով` աւելցնելով, որ Անդօ Պօղոսեանի նախաձեռնութեամբ եւ միջոցներով  ակումբի համանուն սրահին մէջ արդէն իսկ զետեղուած է Աբօ Աշճեանի կիսանդրին` իբրեւ երախտագիտութիւն դաշնակցական ղեկավարին գործունէութեան ու նուիրումին:

Օրուան պատգամը ուղղեց Շահան Գանտահարեան, որ լուսարձակի տակ առաւ Աբօ Աշճեանի նկարագրային գիծերը եւ արժանիքները, որոնց մասին յստակօրէն տեղ մը չէ գրուած թէեւ, սակայն անոնց  շնորհիւ ընկեր Աբոյին անունը անընդհատ շրջանառութեան մէջ պահուած է ո՛չ միայն զինք ճանչցած, անոր հետ գործակցած ընկերներու, այլ նաեւ իրերայաջորդ կուսակցական սերունդներու կողմէ, որոնք ժամանակի որոշ հեռաւորութենէ զգացած են մեծ հեղինակութեան մը ազդեցութիւնը կուսակցական համատարած մթնոլորտի վրայ:

Ան դիտել տուաւ, որ այդ ժամանակուան պատանեկան միութիւններու անդամներուն կամ ԼԵՄ-ականներուն պատկերացումներուն մէջ Աբօ Աշճեանի հսկողութեան տակ գործող տղաքը կը ներկայանային իբրեւ «վտանգ չէզոքացնող, ականազերծող, զինուորական արագ գործողութիւն իրականացնող փորձագէտ եւ մարտական հմտութիւն ունեցողներ` բոլորն ալ ենթակայ ընկեր Աբոյին, բոլորը կարգապահ զինուորները ընկեր Աբոյին»:

Իր խօսքի աւարտին Շահան Գանտահարեան լուսարձակի տակ առաւ Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմի օրերուն լիբանանահայութեան գործելաոճը, ուր տարբեր տարիքի անձեր միացած էին մէկ նպատակի շուրջ` Դաշնակցութեան դրօշին տակ ինքնապաշտպանութեան ընդհանուր գործին մասնակցելու, այդ ալ` ընկեր Աբոյին ղեկավարած դաշնակցական կառոյցին յարկին տակ: «Կառոյց, որ ո՛չ միայն պատուով կատարեց իրեն վստահուած կուսակցական որոշումները Լիբանանի մէջ, այլ ամբողջ հայ ժամանակակից ազատագրական շարժումին նոր փայլք ապահովեց` քանդելով լռութեան պատը եւ ճամբայ հարթելով հայոց պատմական իրաւունքներու վերականգնման քաղաքական աշխատանքներուն: Այդ փայլուն կատարողականութիւնը, առաջին հերթին, հայութիւնը կը պարտի ընկեր Աբոյին», ըսաւ բանախօսը:

 

ԵՐԵՒԱՆ.- Կառավարութիւնը իր Հինգշաբթի, 28 Դեկտեմբերի նիստին հաւանութիւն տուաւ Հայաստանի «տեխնոլոգիական» (արհեստագիտական) համալսարանի հիմնման հայեցակարգին:

Համալսարանը կոչուած է դառնալու համաշխարհային յաւակնութիւններով առաջատար համալսարան, որ կը հանդիսանայ հարթակ՝ կրթութեան, հետազօտութիւններու եւ արհեստագիտական ձեռներէցութեան:

«Տեխնոլոգիական» համալսարանի ռազմավարական նպատակը Հայաստանի մէջ գիտութեան եւ արհեստագիտութեանց զարգացումն ու տարածումն է:

Armenia will begin a recognition and condemnation process of the Armenian Genocide in several European countries in 2018, Vice-Speaker of the Parliament Eduard Sharmazanov told a press conference.

“In 2018, we will launch this process in at least 2-3 European countries. I can’t say that it will have a successful end at once in 2018, but the process must be launched”, he said.

He added that the process must begin regarding one issue, which President Sargsyan talked about at the UN summit. “2018 is the 70th anniversary of the UN Convention on condemning genocides. And at the basis of the adoption of this convention, Raphael Lenkin put forward the “genocide” term, which was based on the Armenian Genocide. The 70th anniversary of this convention must unite all states, all human rights organizations, for democracy, for protection of human rights and against the occurrence of genocide. And we must do our best so that both the Armenian Genocide and other genocides of the 20th century receive clear punishment”, he said

ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ.- Ազատագրուած Քաշաթաղի գիւղերէն մէկուն՝ Իշխանաձորի մէջ, ամիսներ տեւած վերանորոգման աշխատանքներէ ետք, 25 Դեկտեմբերին վերաբացուեցաւ տեղւոյն բուժարանը: Բացման արարողութեան մասնակցեցան Քաշաթաղի վարչակազմի ղեկավար Դաւիթ Դաւթեան, «Թուֆէնքեան» հիմնադրամի գործադիր տնօրէն Րաֆֆի Տուտագլեան, ինչպէս նաեւ Արցախի առողջապահութեան նախարարութեան, Բերձորի հիւանդանոցի եւ Իշխանաձորի համայնքի ներկայացուցիչները:

«Թուֆէնքեան» հիմնադրամի կողմէ 2004-2006 թուականներուն կառուցուած բուժարանը Քաշաթաղի հարաւը գտնուող 16 հեռաւոր գիւղերուն բժշկական ծառայութիւններ տրամադրող միակ կառոյցն է: Աւելի քան մէկ տասնամեակ գործելէ ետք, բուժարանը հրատապ վերանորոգման եւ բարեկարգման կարիք ունէր իր ծառայութիւնները շարունակելու համար:

Գիտակցելով այս կառոյցի կարեւորութեան՝ Իշխանաձորի եւ ամբողջ հարաւային Քաշաթաղի համար, «Թուֆէնքեան» հիմնադրամը այս տարուան Սեպտեմբերին յանձն առաւ բուժարանի վերանորոգումը: Ինչպէս հիմնադրամին կողմէ Արցախի մէջ կատարուող բոլոր շինարարական աշխատանքները, շինութեան վերանորոգումը վստահուեցաւ տեղացի աշխատողներուն:

Կառոյցը վերանորոգուեցաւ ամբողջութեամբ, ներառեալ պատերու, յատակի եւ առաստաղի բարեկարգումը, նոր պատուհաններու եւ դռներու տեղադրումը եւ արտաքին յարդարումը, այսպիսով ապահովելով այս առողջապահական կառոյցի պահպանումը գալիք տասնամեակներու համար:

Դիմելով բացման արարողութեան մասնակիցներուն, «Թուֆէնքեան» հիմնադրամի գործադիր-տնօրէն Րաֆֆի Տուտագլեան ըսաւ. «Քաշաթաղի վերաբնակեցումը եւ զարգացումը կարեւոր են ոչ միայն այստեղ ապրող մեր հայրենակիցներուն, այլ նաեւ ամբողջ Արցախի եւ Հայաստանի համար: Մենք պէտք է շարունակենք աշխատել միասին այս ազատագրուած տարածքներուն նոր կեանք հաղորդելու եւ այստեղ ապրելու նոր հնարաւորութիւններ ստեղծելու համար»:

Բուժարանի բժշկական անձնակազմը այժմ բաղկացած է 6 մասնագէտներէ, որոնք առողջապահական ծառայութիւններ կը տրամադրեն տարեկան աւելի քան 500 հիւանդներու:

Բուժարանին կողմէ տրամադրուող խնամքը Քաշաթաղի համար առաջնային կարեւորութիւն ունի: Ազատագրուած այս շրջանի բնակիչներուն համար բժշկական խնամքը դժուարամատչելի է վատ ճանապարհներու եւ փոխադրամիջոցներու սակաւութեան պատճառով: Մինչեւ վերջերս, գիւղերուն մէջ գործող առողջապահական կառոյցներ գրեթէ գոյութիւն չունէին, եւ յաճախակիօրէն հանդիպող այնպիսի դէպքերը, ինչպիսիք են օձի խայթոցները, յանկարծակի հիւանդութիւնները եւ նոյնիսկ ծննդաբերութիւնները, կրնային մահուան տանիլ:

Իշխանաձորի բուժարանի կառուցումը, սարքաւորումներով զինումը եւ յետագայ վերանորոգումը «Թուֆէնքեան» հիմնադրամին կողմէ՝ Քաշաթաղի մէջ առողջապահութեան բարելաւման ուղղուած ծրագիրներէն մէկն է: 2005էն ի վեր հիմնադրամը կառուցած, կահաւորած եւ սարքաւորումներով զինած է հեռաւոր համայնքները, որոնց մէջ Մշենի եւ Աղաւնատուն գիւղերուն մէջ գտնուող քանի մը փոքր բուժարաններ: Բացի այդ, 2008-2010 թուականներուն հիմնադրամի նախաձեռնութեամբ Քաշաթաղի մէջ գործած է շարժական բուժարան մը, որ երկու տարիներու ընթացքում բժշկական խնամք տրամադրած է շուրջ 2000 հոգիի, որոնց մէջ 597 երեխաներու:

Արցախի ազատագրուած սահմանամերձ գիւղերուն մէջ առողջապահական իրավիճակի յետագայ զարգացման նպատակով «Թուֆէնքեան» հիմնադրամը 2018ին կը նախատեսէ բուժարան մը կառուցել հիւսիսային Քաշաթաղի Մոշաթաղ գիւղին մէջ, ուր բժշկական որեւէ ծառայութիւն ներկայիս հասանելի չէ:

Նշենք, որ «Թուֆէնքեան» հիմնադրամը հիմնադրուած 1999ին, գործարար Ճէյմզ Թուֆէնքեանի կողմէ՝ նպատակ ունենալով հզօրացնել տեղւոյն քաղաքացիներու նախաձեռնութիւնները, աջակցիլ հասարակութեան առաւել խոցելի խմբերուն, նպաստել շրջակայ միջավայրի պաշտպանութեան եւ խթանել ընկերային արդարութիւնը Հայաստանի մէջ: 2003էն ի վեր հիմնադրամը ընդլայնած է իր գործունէութեան դաշտը դէպի Արցախ, ուր ան կը խթանէ վերաբնակեցման եւ զարգացման ծրագիրներու իրականացումը շրջանի ամենախոցելի սահմանային գօտիներուն մէջ:

www.tufenkianfoundation.org

Facebook.com/TufenkianFoundation

STEPANAKERT—A Lebanese-Armenian family – Vahe Askarian and his four children – who resettled in Artsakh in 2015, celebrated a housewarming on Monday in the Ishkhanadzor Village of the Kashatagh region. The house has been built by the Tufenkian Foundation in the framework of its Resettlement of Kashatagh initiative. Among other efforts, the project provides housing support to Armenians relocating to Kashatagh from Syria and Lebanon.

Kashatagh Administration Chief of Staff Davit Davtyan, Tufenkian Foundation Executive Director Raffi Doudaklian, as well as representatives of the Artsakh Ministry of Healthcare, Berdzor Hospital and the Ishkhanadzor community attended the opening event.

Kashatagh (formerly Lachin) is the vital land-bridge connecting Artsakh to Armenia, making them effectively one. This liberated region guarantees Karabakh’s existence and has strategic significance for the peace and security of Armenians everywhere. After 70 years of Azerbaijani rule, the historic Armenian province was liberated during the Karabakh war and is now being actively resettled. However, while Kashatagh offers new life, the region suffered immensely from the war and has been facing a housing and infrastructure crisis ever since.

To address this, the Tufenkian Foundation began a pilot project in 2008 to renovate existing houses in Kashatagh’s villages. During 2008-2010, more than 40 renovation works were performed by dedicated work brigades, under TF’s supervision. Since 2010, TF has continued with house renovation, but focusing more on special needs – provision of housing support to Armenian families from Syria and Lebanon who resettle in Kashatagh.

Vahe Askaryan is the second re-settler from the Middle East to receive a home from the Tufenkian Foundation during 2017. In early June, the family of Haig Khatcho, a Syrian-Armenian doctor who escaped ISIS persecution and resettled in Artsakh a couple of years ago, celebrated housewarming in the same village.

To provide a new home to Vahe’s family, the Tufenkian Foundation turned some of the war-torn ruins of Ishkhanadzor into a large and safe house. The construction efforts were carried out by local workers from Kashatagh and lasted over 5 months.

Addressing the guests at the ceremony, Vahe Askaryan said “Relocating to Artsakh, this ancestral home of all Armenians, is the best decision I could make for my family. I am happy to experience such generous support by my compatriots and promise to dedicate all my abilities for the prosperity of Artsakh”.

Vahe is a skilled farmer with experience in greenhouse cultivation. To support the family while they start a new life in Artsakh, the Tufenkian Foundation has provided Vahe with a greenhouse. Upon effective utilization, the greenhouse can not only ensure the subsistence of Vahe’s family, but also create employment opportunities for others in Iskhanadzor.

In parallel to building a house for Vahe and his family, the Tufenkian Foundation has renovated the primary clinic of Iskhanadzor. Built by TF in 2006, the clinic serves 16 villages in Kashatagh and is an important part of the local infrastructure.
Rebuilding, resettling and developing Kashatagh is an important part of the Tufenkian Foundation’s work in Artsakh and will be carried on throughout the foreseeable future.

The Foundation was launched in 1999 by entrepreneur James Tufenkian with the mission to empower the initiatives of local citizens, support the most vulnerable strata of the society, promote environmental protection and awareness, and advance social justice in Armenia. Since 2003, the Foundation has broadened its scope to embattled Nagorno-Karabagh, where it promotes resettlement and development projects in the vulnerable border zones of the region.

Austrian Chancellor (prime Minister) Sebastian Kurz said that Turkey cannot become a member of the European Union due to the political course pursued by Ankara in recent years, Russian news agency Sputnik reports

“In this country we see serious violation of human rights, fundamental rights and freedoms. I will not accept that the EU is watching and pretending that nothing is happening. From my point of view, Turkey, especially in the light of the policies of recent years, does not have place in the EU. It would be fair to stop negotiations on its accession,” Kurz said in an interview with the German newspaper Bild am Sonntag.

Also, according to Kurz, Turkey is trying to exert a strong influence on the Turkish communities in Austria, Germany and other countries to prevent the integration of people of Turkish origin.

Following the failed coup in Turkey in July 2016, the relationship between Ankara and the European Union worsened. The European Union strongly criticized the reaction of Turkish authorities, mass arrests and other measures taken by Ankara post-coup, suspending the accession negotiations between Brussels and Turkey.

Among the EU members, Turkey has the most strained relations with Austria and Germany, as Vienna repeatedly urged Ankara to put an end to their accession bid, whereas Berlin insists on a review of the EU economic policy regarding Ankara due to the arrests of human rights activists in Turkey.

Last week, Ankara has expressed protest over the program of the new Austrian government that has vowed to end Turkey’s EU membership talks by joining forces with other EU countries that share this goal.

Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Արամ Ա. Վեհափառ Հայրապետ ընդառաջելով Թեմիս Բարեխնամ Առաջնորդ՝ Գերաշնորհ Տ. Բաբգէն Արք. Չարեանի խնդրանքին, տնօրինած է, որ Հոգեշնորհ Տ. Վարդան Վրդ. Թաշճեան ստանձնէ Լաւալի Ս. Գէորգ Հայց. Առաքելական Եկեղեցւոյ Հոգեւոր Հովիւի պաշտօնը։

Nearly 25 new photos depicting the evacuation of the participants of the Musa Dagh heroic battle through the French warships have been discovered by the efforts of the Armenian Genocide Museum-Institute, reports Armenpress. The Museum-Institute said the photos were taken by the French navy officer in Septetember 1915.

The photos depict the process of transporting the Armenian civilian people by boats to the warships. The new photos will be available to public in April 2018.

Նազարէթ Պէրպէրեան

19 տա­րի ա­ռաջ, ­Դեկ­տեմ­բե­րի այս օ­րե­րուն, խոր սու­գի մէջ էր ­Դաշ­նակ­ցու­թեան ողջ ըն­տա­նի­քը։
Եւ ոչ միայն դաշ­նակ­ցա­կան­նե­րը։
Դաշ­նակ­ցու­թեան սու­գին վշտա­կից էին հայ ժո­ղո­վուր­դի աշ­խար­հաս­փիւռ զա­ւակ­նե­րը՝ ոչ միայն Ս­փիւռ­քի մեր­ձա­ւոր թէ հե­ռա­ւոր ա­փե­րուն, այ­լեւ նոյ­նինքն հայ­րե­նի ոս­տան­նե­րուն մէջ։
17 ­Յու­լիս 1994ին ու­ղե­ղի մա­հա­ցու հա­րո­ւած ստա­նա­լէ եւ ա­ւե­լի քան 4 տա­րի մա­հա­քու­նի մէջ ան­կեն­դան շնչե­լէ ետք, 21 ­Դեկ­տեմ­բեր 1998ին մեր աշ­խար­հէն առ­յա­ւէտ հե­ռա­ցաւ, 24 ­Դեկ­տեմ­բե­րին դա­գա­ղը ­Հա­յաս­տան տա­րո­ւե­ցաւ եւ յա­ջորդ օ­րը իր պաշ­տած հայ­րե­նի հո­ղին գիր­կը վերջ­նա­կան հան­գիս­տը գտաւ բա­ռին ամ­բող­ջա­կան ի­մաս­տով ՀՍԿԱՅ մը, ո­րուն ա­նունն էր Հ­րայր ­Մա­րու­խեան։
Հայ ժո­ղո­վուր­դի եւ ­Հա­յաս­տա­նի ամ­բող­ջա­կան ա­զա­տագ­րու­թեան դա­տին իր գե­րա­գոյ­նը զո­հա­բե­րե­լու Ուխ­տին հա­ւա­տար­մագ­րո­ւած «Ան­կեղծ ­Զի­նո­ւոր» էր ըն­կեր Հ­րայր, որ գրե­թէ կէս դար ամ­բողջ, հայ քա­ղա­քա­կան մտքին առ­ջեւ, դաշ­նակ­ցա­կա­նի իր յան­դուգն կամ­քով ու ա­նե­րեր հա­ւատ­քով, ­Հո­րի­զոն բա­ցաւ, Ու­ղի հար­թեց, ­Պայ­քար կազ­մա­կեր­պեց եւ կռա­նեց Հա­ւա­քա­կան ­Կամ­քը ոչ միայն ­Դաշ­նակ­ցու­թեան, այ­լեւ ­Պա­հան­ջա­տէր ­Հա­յու­թեան անձ­նա­զոհ ա­րի­նե­րուն։
Իր անս­պառ ե­ռան­դին, գա­ղա­փա­րա­կան ինք­նա­հա­ւա­տար­մու­թեան, մար­տու­նակ կամ­քին եւ հա­յու­թեան հա­ւա­քա­կան ու­ժը կազ­մա­կեր­պա­կա­նօ­րէն հզօ­րաց­նե­լու իր անս­պառ յանդգ­նու­թեան հա­մար էր, որ ­Դաշ­նակ­ցու­թիւ­նը ա­ւե­լի քան 25 տա­րի Հ.Յ.Դ. ­Բիւ­րո­յի ներ­կա­յա­ցու­ցի­չի բարձ­րա­գոյն պա­տաս­խա­նա­տո­ւու­թեան ար­ժա­նա­ցուց Հ­րայր ­Մա­րու­խեա­նը, իսկ հայ ժո­ղո­վուր­դը Ազ­գա­յին ար­ժա­նա­ւոր ­Ղե­կա­վա­րի դափ­նեպ­սա­կով նո­ւի­րա­գոր­ծեց տա­րա­բախտ մեր ըն­կե­րոջ ան­մո­ռա­նա­լի յի­շա­տա­կը։
Հ­րայր ­Մա­րու­խեան ծնած է ­Դեկ­տեմ­բեր 19ին, 1928 թո­ւին, Ի­րա­նի ­Քեր­ման­շահ քա­ղա­քը: Ան ա­ւար­տած է Ի­րա­նի պե­տա­կան հա­մալ­սա­րա­նի ճար­տա­րա­գի­տու­թեան բա­ժի­նը՝ մե­քե­նա­գի­տա­կան բնա­գա­ւա­ռէն ներս: Հ.Յ.Դ. շար­քե­րուն միա­ցած էր ­Թեհ­րա­նի մէջ: ­Նախ ան­դա­մակ­ցած է Հ.Յ.Դ. ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թեան եւ ա­պա ան­ցած կու­սակ­ցա­կան շար­քե­րը: Կու­սակ­ցա­կան իր գոր­ծու­նէու­թե­նէն ան­կախ, ե­ղած է ­Թեհ­րա­նի «Ա­րա­րատ» ­Մար­զա­կան Միու­թեան հիմ­նա­դիր­նե­րէն եւ տա­րի­ներ վա­րած է միու­թեան նա­խա­գա­հի պա­տաս­խա­նա­տո­ւու­թիւ­նը:
1963ին Հ­րայր ­Մա­րու­խեան մաս­նակ­ցե­ցաւ Հ.Յ.Դ. 18րդ Ընդ­հա­նուր ­Ժո­ղո­վին, իբ­րեւ Հիւ­սի­սա­յին Ի­րա­նի ­Կեդ­րո­նա­կան ­Կո­մի­տէի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ: Այս ժո­ղո­վը յատ­կան­շո­ւե­ցաւ Դաշ­նակ­ցու­թեան ղե­կա­վար մարմ­նին մէջ իր կա­տա­րած սերն­դա­փո­խու­թեամբ: Այդ ճամ­բով էր, որ Հ­րայր ­Մա­րու­խեան, 35 տա­րե­կա­նին, ա­ռա­ջին ան­գամ ընտ­րո­ւե­ցաւ Հ.Յ.Դ. ­Բիւ­րո­յի ան­դամ:
1964ին ըն­տա­նեօք փո­խադ­րո­ւե­ցաւ ­Լի­բա­նան, ուր տե­ղա­փո­խո­ւած էր (­Գա­հի­րէէն) ­Բիւ­րո­յի նստա­վայ­րը: ­Պէյ­րութ տե­ղա­փո­խեց նաեւ իր անձ­նա­կան գոր­ծը։ 1967ին վե­րընտ­րո­ւե­ցաւ Բիւ­րո­յի ան­դամ: Այդ նստաշր­ջա­նին, ա­տե­նի Հ.Յ.Դ. ­Բիւ­րո­յի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Ա­տուր Գա­պա­քեա­նի մա­հէն ետք, զայն փո­խա­րի­նեց մին­չեւ ­Բիւ­րո­յի պաշ­տօ­նա­վա­րու­թեան շրջա­նին ա­ւար­տը։ Իսկ 1972ին՝ Հ.Յ.Դ. 20րդ Ընդ­հա­նուր ­Ժո­ղո­վին վե­րընտ­րո­ւե­լով ­Բիւ­րո­յի ան­դամ, ստանձ­նեց ­Բիւ­րո­յի ներ­կա­յա­ցու­ցի­չի պա­տաս­խա­նա­տո­ւու­թիւ­նը, որ այ­նու­հե­տեւ ¬ մին­չեւ իր ե­ղե­րա­կան մա­հա­քու­նը ¬ շա­րու­նա­կա­բար վստա­հո­ւե­ցաւ Հ­րայր ­Մա­րու­խեա­նի։
Այդ շրջա­նէն սկսեալ թափ ա­ռաւ Հ­րայր ­Մա­րու­խեա­նի ղե­կա­վար դե­րա­կա­տա­րու­թիւ­նը ինչ­պէս Դաշ­նակ­ցու­թեան, նոյն­պէս եւ Ս­փիւռ­քի հա­յու­թեան քա­ղա­քա­կան ինք­նա­կազ­մա­կերպ­ման ու յե­ղա­փո­խա­կան զար­թօն­քին աշ­խու­ժաց­ման մէջ։
1975ին բռնկած ­Լի­բա­նա­նի քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազ­մին բե­րու­մով եւ ­Բիւ­րո­յի ո­րո­շու­մով, 1975ի վեր­ջե­րը, Հ­րայր ­Մա­րու­խեան փո­խադ­րո­ւե­ցաւ Ա­թէնք, ­Յու­նաս­տան, ­Դաշ­նակ­ցու­թեան հա­մա­հայ­կա­կան գոր­ծու­նէու­թիւ­նը ա­նար­գել շա­րու­նա­կե­լու յանձ­նա­րա­րու­թեամբ: (1985ին Ա­թէնք փո­խադ­րո­ւե­ցաւ նաեւ ­Բիւ­րո­յի ­Կեդ­րո­նա­կան Գ­րա­սե­նեա­կը): Ա­թէն­քէն ծա­ւա­լած իր գոր­ծու­նէու­թեան ա­ռա­ջին տաս­նա­մեա­կը զու­գա­դի­պե­ցաւ հայ կեան­քի վճռո­րոշ այն փու­լին, երբ Հայ ­Դա­տի ու­ժա­կան պայ­քա­րը շղթա­յա­զերծ­ման իր մա­կըն­թա­ցու­թիւ­նը կ­ÿապ­րէր, հայ ժո­ղո­վուր­դի դէմ թրքա­կան պե­տու­թեան գոր­ծադ­րած ցե­ղաս­պա­նա­կան մեծ ո­ճի­րին շուրջ քա­շո­ւած լռու­թեան ա­մօ­թա­լի պա­տը ցնցե­լու եւ փուլ բե­րե­լու մար­տու­նա­կու­թեամբ։
Ա՛յդ հու­նով թափ ա­ռին ­Հայ ­Դա­տի ի նպաստ Հ.Յ.Դ. ցու­ցա­կան քա­րոզ­չու­թեան, քա­ղա­քա­կան լո­պիին­կի աշ­խու­ժաց­ման եւ կազ­մա­կեր­պա­կան-յե­ղա­փո­խա­կան հզօ­րաց­ման ա­շա­խա­տանք­նե­րը։ ­Գա­ղա­փա­րա­կան, կազ­մա­կեր­պա­կան եւ քա­ղա­քա­կան այդ զար­թօն­քի ե­րեք ուղ­ղու­թիւն­նե­րով՝ ա­ռաջ­նոր­դող դեր կա­տա­րեց ըն­կեր Հ­րայր։
1988ի Օ­գոս­տո­սին գու­մա­րո­ւած Հ.Յ.Դ. 24րդ Ընդհ. ժո­ղո­վին, Ար­ցա­խեան ­Շարժ­ման ամ­բող­ջա­պէս նո­ւի­րո­ւե­լու ­Դաշ­նակ­ցու­թեան ­Կամ­քը ազ­դա­րա­րե­լով, Հ.Յ.Դ. ո­րո­շեց կազ­մա­կեր­պա­կան եւ քա­ղա­քա­կան իր գոր­ծու­նէու­թիւ­նը հու­նա­ւո­րել «­Դէ­պի Եր­կիր» եւ Հ­րայր Մա­րու­խեան ան­ձամբ, ի պաշ­տօ­նէ, ղե­կա­վա­րեց հայ­րե­նի­քի մէջ ­Դաշ­նակ­ցու­թեան վե­րըն­ձիւղ­ման աշ­խա­տանք­նե­րը։ Իբ­րեւ այդ­պի­սին՝ մնա­յուն ներ­կա­յու­թիւն դար­ձաւ Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­կան բե­մին վրայ, իսկ Դաշ­նակ­ցու­թիւ­նը վե­րա­ծո­ւե­ցաւ վե­րան­կա­խա­ցած Հա­յաս­տա­նի կազ­մա­կեր­պա­կա­նօ­րէն ա­մէ­նէն կուռ, քա­ղա­քա­կա­նօ­րէն ա­մէ­նէն գոր­ծու­նեայ եւ ա­զա­տագ­րա­կան շարժ­ման հաս­կա­ցո­ղու­թեամբ ա­մէ­նէն մար­տու­նակ կազ­մա­կեր­պու­թիւ­նը:
Դաշ­նակ­ցու­թեան այդ յա­ջո­ղու­թեան հա­մար Հ­րայր ­Մա­րու­խեան ան­ձամբ ծանր գին վճա­րեց 29 Յու­նիս 1992ին, երբ ­Հա­յաս­տա­նի նա­խա­գա­հի իր ի­րա­ւունք­նե­րը չա­րա­շա­հե­լով՝ ­Լե­ւոն ­Տէր Պետ­րո­սեան պատ­կե­րաս­փիւ­ռի տխրահռ­չակ իր ե­լոյ­թով, Հ­րայր ­Մա­րու­խեա­նը ­Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թե­նէն ար­տաք­սե­լու հրա­մա­նա­գի­րը յայ­տա­րա­րեց:
Հայ ժո­ղո­վուր­դին հա­մար ճա­կա­տագ­րա­կան այդ օ­րե­րուն, երբ ատր­պէյ­ճան­ցի հրո­սակ­ներ սկսած էին գրա­ւել ­Շա­հու­մեանն ու ­Մար­տա­կեր­տը, ­Դաշ­նակ­ցու­թիւ­նը ո­րո­շեց են­թար­կո­ւիլ ա­նար­դար այդ հրա­մա­նագ­րին ու հե­ռա­նալ երկ­րէն՝ ա­ռաջ­քը առ­նե­լու հա­մար ներ¬հայ­կա­կան հա­ւա­նա­կան զի­նեալ բա­խում­նե­րուն, ո­րոնք իբ­րեւ թա­կարդ կը լա­րո­ւէին հա­կա­հայ ու­ժե­րուն կող­մէ:
Յա­ջորդ եր­կու տա­րի­նե­րուն, Հ­րայր ­Մա­րու­խեան քա­ղա­քա­կան գետ­նի վրայ ղե­կա­վա­րեց ­Լե­ւոն Տէր¬­Պետ­րո­սեա­նի հա­յավ­նաս քա­ղա­քա­կա­նու­թեան դէմ ուղ­ղո­ւած ­Դաշ­նակ­ցու­թեան գա­ղա­փա­րա­կան ան­դուլ պայ­քա­րը:
Ե­կաւ 17 ­Յու­լիս 1994ի չա­րա­բաս­տիկ օ­րը, երբ Ա­թէն­քի մէջ, ծո­վե­զեր­քը լո­ղա­ցած պա­հուն, Հ­րայր ­Մա­րու­խեան ու­նե­ցաւ ու­ղե­ղա­յին ա­րիւ­նա­հո­սու­թիւն մը եւ մտաւ մա­հա­քու­նի մէջ: Այդ­պէ՛ս կայ­ծակ­նա­յին կեր­պով եւ ող­բեր­գա­կա­նօ­րէն վերջ գտաւ Հ­րայր ­Մա­րու­խեա­նի կեն­դա­նի գոր­ծու­նէու­թիւ­նը՝ մեծ կո­րուստ պատ­ճա­ռե­լով ­Դաշ­նակ­ցու­թեան եւ հայ քա­ղա­քա­կան միտ­քին:
Հ­րայր ­Մա­րու­խեա­նի ան­դա­մա­լու­ծու­թե­նէն ետք ալ, ­Լե­ւոն ­Տէր¬­Պետ­րո­սեա­նի հա­կա­դաշ­նակ­ցա­կան մո­լուց­քը շա­րու­նա­կո­ւե­ցաւ եւ, ­Դեկ­տեմ­բեր 1994ին, ար­գի­լո­ւե­ցաւ Դաշ­նակ­ցու­թեան գոր­ծու­նէու­թիւ­նը ­Հա­յաս­տա­նի մէջ:
Իր ան­կեն­դան կեան­քին այդ չորս տա­րի­նե­րուն, ­Հա­յաս­տա­նի եւ հայ ժո­ղո­վուր­դի քա­ղա­քա­կան զար­գա­ցում­նե­րը ե­կան փաս­տե­լու, որ Հ­րայր ­Մա­րու­խեա­նի յա­ռա­ջա­պա­հու­թեամբ Դաշ­նակ­ցու­թեան բռնած ու­ղին ճիշդ էր: Ի վեր­ջոյ քա­ղա­քա­կան բե­մէն հե­ռա­ցո­ւե­ցաւ — իր իսկ հրա­ժա­րու­մով — ­Լե­ւոն ­Տէր¬­Պետ­րո­սեան, իսկ նո­րըն­տիր նա­խա­գահ ­Ռո­պերթ ­Քո­չա­րեան վե­րա­հաս­տա­տեց ­Դաշ­նակ­ցու­թեան օ­րի­նա­կան լիի­րաւ գոր­ծու­նէու­թիւ­նը ­Հա­յաս­տա­նի մէջ:
Բայց տա­րա­բախտ ըն­կեր Հ­րայ­րը ի վի­ճա­կի չե­ղաւ վա­յե­լե­լու յաղ­թա­նա­կը ­Դաշ­նակ­ցու­թեան ճշդած եւ իր ա­ռաջ­նոր­դած ազ­գա­յին¬քա­ղա­քա­կան ու­ղիին:
21 ­Դեկ­տեմ­բեր 1998ին Հ­րայր ­Մա­րու­խեան ար­ձա­կեց իր վեր­ջին շուն­չը, մայր հայ­րե­նի­քէն հե­ռու՝ Ա­թէն­քի մէջ: ­Դեկ­տեմ­բեր 24ին իր անշն­չա­ցած մար­մի­նը ամ­փո­փող դա­գա­ղը փո­խադ­րո­ւե­ցաւ Ե­րե­ւան: Հ­րայր ­Մա­րու­խեան թա­ղո­ւե­ցաւ Ե­րե­ւա­նի ­Թոխ­մախ գե­րեզ­մա­նա­տան քա­ղա­քա­յին պան­թէո­նին մէջ, ոչ շատ հե­ռու ­Հա­յաս­տա­նի ան­կա­խու­թեան հիմ­նա­դիր­նե­րէն՝ Ա­րամ ­Մա­նու­կեա­նի գե­րեզ­մա­նէն:
Դեռ լրիւ չէ պե­ղո­ւած ու ըստ ար­ժան­ւոյն դեռ հա­մադ­րո­ւած չէ գա­ղա­փար­նե­րու եւ գոր­ծու­նէու­թեան այն կրա­կու­բոց աշ­խար­հը, ո­րուն ինք­նու­րոյն եւ կեն­սու­նակ մարմ­նա­ւո­րու­մը ե­ղաւ ըն­կեր Հ­րայր ­Մա­րու­խեան։
Կազ­մա­կեր­պա­կան ե­ռուն կեան­քի եւ քա­ղա­քա­կան բուռն գոր­ծի հրա­մա­յա­կան­նե­րը հնա­րա­ւո­րու­թիւ­նը չըն­ձե­ռե­ցին Հ.Յ.Դ. ­Բիւ­րո­յի շուրջ քա­ռորդ դա­րու ներ­կա­յա­ցու­ցի­չին, որ­պէս­զի կա­րե­նար հրա­պա­րա­կագ­րա­կան յօ­դո­ւած­նե­րէ, հար­ցազ­րոյց­նե­րէ եւ հրա­պա­րա­կա­յին ե­լոյթ­նե­րէ ան­դին անց­նիլ ու ան­ձամբ, սպա­ռիչ աշ­խա­տա­սի­րու­թեանց տես­քով, հան­րու­թեան պար­զել գա­ղա­փա­րա­կան իր աշ­խար­հին ու քա­ղա­քա­կան մտա­ծո­ղու­թեան ամ­բողջ ծա­ւալն ու խո­րու­թիւ­նը։
Այ­սու­հան­դերձ՝ դաշ­նակ­ցա­կան մա­մու­լի է­ջե­րուն ցրո­ւած ըն­կեր Հ­րայ­րի գա­ղա­փա­րագ­րա­կան ժա­ռան­գու­թիւ­նը այն­քան հա­րուստ է, որ նոյ­նիսկ մե­ծա­դիր հա­տոր մը ան­բա­ւա­րար պի­տի ըլ­լայ մէկ­տե­ղե­լու այդ բո­լո­րը։ Այս ա­ռու­մով, ըն­կեր Հ­րայր նաեւ ճա­կա­տագ­րա­կից ե­ղաւ Հ.Յ.Դ. Բիւ­րո­յի եր­կար տա­րի­նե­րու իր պաշ­տօ­նա­կից ըն­կեր­նե­րուն՝ բժիշկ ­Բաբ­կէն ­Փա­փա­զեա­նի եւ Սար­գիս ­Զէյթ­լեա­նի հետ, ո­րոնք ուղ­ղա­կիօ­րէն գրչի մար­դիկ ըլ­լա­լով հան­դերձ՝ կազ­մա­կեր­պա­կան ի­րենց պա­տաս­խա­նա­տո­ւու­թեանց բեր­մամբ, ի­րենց հեր­թին, ժա­մա­նա­կը չու­նե­ցան հրա­պա­րա­կագ­րու­թե­նէն ան­դին անց­նե­լու։ ­Բա­ցա­ռու­թիւն կազ­մեց ա­նոնց պաշ­տօ­նա­կից­նե­րէն ու սերն­դա­կից­նե­րէն միայն ըն­կեր Հ­րաչ ­Տաս­նա­պե­տեա­նը, որ կազ­մա­կեր­պա­կան նոյ­նօ­րի­նակ իր պա­տաս­խա­նա­տո­ւու­թեամբ հան­դերձ՝ յա­տուկ ճիգ թա­փեց հա­տե­լու հրա­պա­րա­կագ­րու­թեան սահ­մա­նը եւ ա­ռան­ձին հա­տոր­նե­րով լոյս տե­սած աշ­խա­տա­սի­րու­թիւն­ներ կտա­կե­լու դաշ­նակ­ցա­կան գրա­կա­նու­թեան։
Ըն­կեր Հ­րայր ­Մա­րու­խեա­նի գա­ղա­փա­րա­կան դի­ման­կա­րի ու­րո­ւագծ­ման դի­տան­կիւ­նէն՝ կա­րե­ւոր նշա­նա­կու­թիւն ու­նի ա­նոր սերն­դա­կից ու պաշ­տօ­նա­կից ըն­կեր­նե­րուն վե­րա­բե­րեալ այս յղու­մը, ո­րով­հե­տեւ տա­րա­գիր ­Դաշ­նակ­ցու­թեան կեան­քին մէջ սերն­դա­փո­խու­թիւն ա­ռա­ջաց­նե­լու շար­ժու­մին ղե­կա­վար­նե­րը ե­ղան ա­նոնք՝ միաս­նա­բար՝ հա­ւա­քա­կան մտա­ծո­ղու­թիւն զար­գաց­նե­լով եւ հա­ւա­քա­կան ղե­կա­վա­րու­թեամբ ա­ռաջ­նոր­դե­լով ար­դէն սփիւռ­քեան կազ­մա­ւոր­ման իր փու­լը ամ­բող­ջա­ցու­ցած Հ.Յ.Դ. կազ­մա­կեր­պու­թիւ­նը։ Ա­նոնց գա­ղա­փա­րա­կան ներդ­րու­մին ու կազ­մա­կեր­պա­կան ղե­կա­վար­ման ո­ճին ար­գա­սի­քը ե­ղաւ Հ.Յ.Դ. ­Բիւ­րո­յի բա­րո­յա­կան հե­ղի­նա­կու­թեան բարձ­րա­ցու­մը։
Կը բա­ւէ բաղ­դա­տա­կան վեր­լու­ծու­մը կա­տա­րել 70ա­կան­նե­րուն եւ 80ա­կան­նե­րուն ա­նոնց ար­ծար­ծած խնդիր­նե­րուն ու պաշտ­պա­նած դիր­քո­րո­շում­նե­րուն, անդ­րա­դառ­նա­լու հա­մար որ ա­նոնք ձեռ­նար­կած էին ­Հա­յաս­տա­նի ու հա­յու­թեան ազ­գա­յին ա­զա­տագ­րու­թեան դա­տին ի խնդիր գա­ղա­փա­րա­կան վե­րա­նո­րոգ­ման շար­ժու­մի մը՝ քսա­նե­րորդ դա­րա­վեր­ջի ա­ռանձ­նա­յա­տուկ ար­ժե­չա­փե­րով եւ աշ­խար­հըն­կա­լու­մով։ ­Դար­ձած էին դրօ­շա­կիր­նե­րը հրա­պա­րա­կա­յին բա­նա­վէ­ճի մը, ուր սե­փա­կան մօ­տե­ցու­մե­րու եւ մտա­ծո­ղու­թեան հիմ­նա­ւո­րու­մով ու պաշտ­պա­նու­թեամբ՝ եր­բեմն նաեւ տա­րա­կար­ծու­թիւն­նե­րու դրսե­ւո­րու­մով, գա­ղա­փա­րա­կա­նօ­րէն թափ տո­ւին ­Հայ ­Դա­տի պայ­քա­րին քա­ղա­քա­կան ու կազ­մա­կեր­պա­կան վե­րա­նո­րո­գու­մին։
Գա­ղա­փա­րա­կան վե­րա­նո­րոգ­ման այդ կեն­սու­նակ շար­ժու­մին մէջ իր վճռո­րոշ տեղն ու ա­ռաջ­նոր­դող դե­րը ու­նե­ցաւ Հ­րայր ­Մա­րու­խեան, ո­րուն մա­հո­ւան 19րդ ­տա­րե­լի­ցը կ­þո­գե­կո­չենք այ­սօր։
Կը յի­շենք եւ կը խո­նար­հինք Ան­ձին ու ­Գոր­ծին առ­ջեւ ­Հա­յու եւ ­Դաշ­նակ­ցա­կա­նի անձ­նո­ւէր, այ­լեւ ա­ռինք­նող յա­ռա­ջա­մար­տի­կը հան­դի­սա­ցող Հ­րայր ­Մա­րու­խեա­նի։
Եւ որ­քան տա­րի­նե­րը թա­ւա­լին, այն­քան կը պայ­ծա­ռա­նայ բաց ճա­կա­տը հայ ժո­ղո­վուր­դի ու Հա­յաս­տա­նի ամ­բող­ջա­կան ա­զա­տագ­րու­թեան ­Յան­դուգն ­Կամ­քին, որ Հ­րայր ­Մա­րու­խեան ա­նու­նով իր անջն­ջե­լի դրոշ­մը դրաւ մեր ժո­ղո­վուր­դի եւ հայ­րե­նի­քի նո­րօ­րեայ կեան­քին վրայ։

Գիւղատնտեսական հողատարածութիւններու յանձանձման պարագային, վարձակալութիւնը երաշխիք մը չէ։ Ան քող մըն է, որ շատ բան կը քողարկէ։ Վաճառք կամ վարձակալութիւն՝ երբ անոնք տեղի կ՚ունենան հսկայածաւալ չափերով և յատկապէս արտասահմանեան մեծ ընկերութիւններու մասնակցութեամբ և Հայաստանի պէս փոքր երկրի մը մէջ, ինքնաբերաբար կը յարուցեն ազգային անվտանգութեան և ռազմավարութեան խնդիրներ։

Մեր ազգային անվտանգութիւնը կը պահանջէ, որ մեր երկիրը ունենայ ուժեղ գիւղատնտեսական խարիսխ հիմնուած հայ գիւղացիութեան կայուն, զարգացած, նպատակախնդիր և առողջ ու հպարտ հայրենասիրութեամբ տոգորուած ներքին մշակոյթին վրայ։ Այդ մշակոյթը կազմաւորելու գործը պետութեան պարտաւորութիւնն է։ Անոր բացակայութիւնը պետութեան մեղքն է, որուն հետ հաշուի պէտք է նստի մեր ժողովուրդը։

Միաժամանակ այդ գիւղատնտեսութիւնը չի կրնար մենաշնորհային համակարգի սեփականութիւնը ըլլալ։ Առաջին հերթին, պետութիւնը պէտք է քաջալերէ անհատ գիւղացիութեան ագարակատիրութիւնը և համագործակցայիններու կազմութիւնը։ Իսկ այն մեծ ձեռնարկութիւնները, որոնք հարկադրաբար տեղ կը գրաւեն գիւղատնտեսական արտադրանքի շուկային վրայ, պէտք է մտնեն մրցակցային դաշտ։ Առաւե՛լ. անոնք պէտք է դուրս բերուին անհատ շահատէրերու սեփականատիրութեան դաշտէն և վերածուին քորփորէյթ (corporate կամ societe anonyme) հաստատութիւններու, որոնց արժէթուղթերը պէտք է մատչելի ըլլան հանրութեան և յատկապէս գիւղացիութեան։

Համագործակցային թէ քորփորէյթ ՝հողակպիկ գիւղացին ՝ ի՛նք պիտի ըլլայ խարիսխը Հայաստանի գիւղատնտեսական ոլորտին։

Կարօ Արմենեան

By Lelag Vosguian

On November 25, 2017, I had the opportunity to sit down with Emmanuella Lambropoulos, eight months after her election to the House of Commons of Canada. She represents the district of Saint-Laurent as a member of the Liberal Party of Canada. We discussed her campaign, her focus in office, her ties with the Armenian community, as well as her views on the coming elections in October 2019.

Emmanuella Lambropoulos has always been in public service. Ever since she entered the workforce at age fifteen, she has been working with children and families in her community, first as a summer camp counselor, then as a resource aid and, for the past few years, as a high school teacher. From a very young age, she was interested in politics and looked for ways to be an active member of her community. In 2006, when she was seventeen years old, she campaigned with Eleni Bakopanos in Ahuntsic as a volunteer and, while Bakopanos did not get elected, losing to Maria Mourani from the Bloc Québécois, the campaign opened Lampropoulos’s eyes to the world of politics. It was then that she understood “what politics was about”. The next step in her involvement came the following year, when she entered the Liberal association of Saint-Laurent and became one of the youth members on the board. Taking on different roles within the group – from secretary to vice-president of fundraising – she stayed on for years, actively working to make a difference. It is through these and other experiences that she realized that “if people get involved, they can actually have a voice at the table”.

As Stéphane Dion, the then MP for the riding of Saint-Laurent, resigned from Parliament in January 2017, Emmanuella Lampropoulos decided to run for office alongside star candidates of the Liberal Party. At the time, she was teaching while also pursuing a master’s degree. She nevertheless dedicated herself fully to her campaign. “As soon as I made the decision that I was running, that was it: I hit the ground and I started running; and I did not stop.” On the evenings and week-ends, whenever she wasn’t at her full-time job, she would go door-to-door to meet her neighboors and ask for their support. In her opinion, the fact that she lived in Saint-Laurent, as opposed to the other candidates who did not live in the riding, and that she was an ethics and history teacher who worked with students and their parents, is what gave her the edge in the elections: “[my voters] know me personally, and they [have seen] me in a very positive light [;] I was a very positive role model for their kids in many instances [and] I think [that] they saw me as somebody who was joining for the right reasons, who wanted to make a positive change in their community, and I think that that’s what came across when I was at their doors asking for their support”.

Since her election in April 2017, Lambropoulos has been dividing her time between Ottawa and Montreal. Her three main areas of focus in office are youth, women, and cultural communities. One of the first things she did was to put into place the first-ever Constituency Youth Council in her riding. Within this council, 25 to 30 young adults meet to discuss issues that matter to them and to organize community projects. One of these took place during the weeks leading up to the municipal elections in Montreal, when this youth group went into all the schools of Saint-Laurent to explain the importance of voting during elections to the children and teenagers of their community. Another focus for Lampropoulos is in her ties with cultural communities. She initiated the inauguration of the Canada-Greece Friendship group, which was dormant for many years and of which she is co-chair. She also joined the Canada-Armenia Friendship Group that works in partnership with the ANCC because “the Armenian community is very close to [her] heart”. For her, it’s important to get involved in this group because of the “many shared values, the shared history, shared culture” that unites Armenians and Greeks.

Looking back at the liberal promises made in 2015 and at the last three years, Emmanuella Lambropoulos asserts that much has been achieved and that the party has brought many positive changes to Canada. “One of our main campaign promises was that we were going to lower taxes on the middle class and raise them on the top 1%, which is the first thing that we did when entering office.” With the Canada child benefit, the government has also been making monthly payments to “nine out of ten Canadian families that need it most”. In Saint-Laurent alone, about ten thousand families receive about $ 700 a month through this program. “We realize that many families are in need, [that] they don’t even have their basic needs met” and this program has been making “a huge difference”. Canada is now also the first country in the world to have a chapter in its budget that is dedicated to improving the life of women in Canada and everywhere through the Gender-based Analysis Plus, a tool which assesses the way diverse women and gender-diverse people experience policies and initiatives. The LGBT community is also better represented with a secretariat and a Special Advisor to the Prime Minister on LGBTQ2 Issues. Finally, the country just launched its first-ever national housing strategy. After having consulted with Canadians across the country through social media and round tables, the government saw housing as a “national issue” and decided to “take control on a federal level”. “We have a lot of homeless veterans, we have a lot of homeless indigenous people […] and we need to tackle this issue” states Lambropoulos.

When asked what some of the challenged that await the Liberal Party of Canada come October 2019 are, and how the Party is preparing for the upcoming elections, Lambropoulos states that: “just by staying true to the values of the party, I think that we’re doing what we need to do”. “We’re involving youth, we’re getting more women involved, […] we’ve created 450 000 jobs since our election in 2015 [and] the unemployment rate is at an all-time low [;] yes, we’ve run a deficit” but “[o]ur debt-to-GDP ratio is one of the lowest in the G7 countries”. She concludes: “I think that our government is doing really well, that overall people are happy with how we’re running the country and I don’t think there’s going to be much of a challenge for the Liberal Party per se”. For her part, Emmanuella Lambropoulos never stopped going door-to-door to meet her constituents, making sure that “[they] know that their voices are heard” and that their representatives are accessible. She affirms that nobody is turned away from her office: “It’s an open-door policy” and all are welcome to voice their opinion.

About the Author: Born in Montreal, Lelag Vosguian holds a bidisciplinary Bachelor’s degree in literatures of French and English languages. She is currently pursuing a Master’s degree in comparative literature at Université de Montréal. 

Under the auspices of His Eminence Archbishop Papken Tcharian, Prelate of Canada, the Armenian Prelacy proudly marks the 350^th aanniversary of the first printed Armenian Bible, through the Canadian documentary film premiere of Voskan and a scientific conference in Montreal and Toronto.

The epic story of the first Armenian printed Bible unfolds in 17th century Europe, when the son of a deportee by Shah Abbas to the Persian city of New Julfa, Bishop Voskan Yerevantsi, is dispatched to Rome and Amsterdam to publish a Bible. The Amsterdam Bible, as it was commonly known, had a significant impact on the revival of faith and culture amongst Armenians living on all continents. It was published in 5000 copies from March 1666 to October 1668 and consisted of 1462 two-columned pages with 159 images.

The Canadian premiere of Voskan is part of a trilogy on the history of Armenian printing produced by TES Foundation in cooperation with the Mechitarist Congregation of Venice and a number of scientific institutions and experts. The storyline tracks earlier attempts to establish a printing house in Amsterdam and how it ends up in the hands of Voskan Yerevantsi. From Etchmiadzin to Rome, it shows how intricate and difficult was this endeavour. The movie’s length is 42 minutes, narrated in English. “The history of Armenian printing in Europe symbolizes the very renaissance of the Armenian nation and the homeland they were deprived of,” says film director Hakop Papazyan.

Conference speakers are: Dr. Adriana Barra, Executive Director, Canadian Centre for Ecumenism, and Professor of theological studies at Concordia University. Rev. Dr. Manuel Jinbashian, Scholar, Bible Society consultant, and university lecturer. Archbishop Papken Tcharian, Prelate of Canada and author of “The Great Loss of the Armenian Clergy during the Armenian Genocide”. Archbishop Khajak Hagopian, Member, bible translation into  Western and Eastern Armenian Project, Catholicossate House of Cilicia.

The conference and the film premiere dedicated to the 350^th anniversary of the Armenian printed Bible are sponsored by a generous donation from Mr. & Mrs. Arto and Alice Markarian.

The Montreal event will be held at the Sourp Hagop School’s Pastermajian Theatre on January 13, and at the Armenian Youth Centre of Toronto on January 20. Both events are scheduled at 11:00am and are followed by conference. Church leaders, foreign dignitaries are expected to attend the events, which are open to the public at large.

For more information, please contact prelacy@armenianprelacy.ca or call 514-856-1200.

ԿԱՐՕ ԱՐՄԵՆԵԱՆ

Վերջին հրապարակումները կ՛ըսեն, թէ Հայաստանի հասարակական կեանքէն ներս ամրացած օլիգարխներուն թիւը այսօր արդէն կը հասնի յիսունի։ Յստակ չէ, թէ ինչպիսի՞ չափորոշիչներ օգտագործուած են այս քննարկման համար եւ թէ որքա՞ն վաւերական է այս թիւը։ Այնուամենայնիւ յստակ է մէկ բան։ Օլիգարխիան արմատացած երեւոյթ է մեր երկրին մէջ իր բոլոր բացասական դրսեւորումներով, ներառեա՛լ՝ իրմէ սերած քաղաքական մշակոյթը, որ այսօր տիրաբար կը տնօրինէ մեր երկրի կենսագործունէութեան գրեթէ բոլոր ոլորտները։ Հետեւաբար խիստ կարեւոր է, որ հայ քաղաքական միտքը մօտէն զբաղուի այս հարցով եւ սկսի բացայայտել օլիգարխիայի ներքին մեքենականութիւնը։ Եթէ ճիշտ է յիսունի հաշուարկը, ապա պարզ է, որ մօտ յիսուն հոգի, ինչ-ինչ միջոցներով, վերջին քառորդ դարու ընթացքին յաջողած են երկրի ներքին քաղաքատնտեսական տարածքը գրաւել եւ հաստատել իրենց խմբական տիրապետութիւնը ամենուրեք։ Եւ այս մէկը՝ ի հեճու՛կս մեր ժողովուրդի անօտարելի իրաւունքներուն։

Ես յաճախ խօսած եմ մենաշնորհային համակարգի գործած ճակատագրական աւերին մասին։ Պէտք չէ մոռնալ, սակայն, որ մենաշնորհային համակարգը տնտեսական ոլորտի երեւոյթ է միայն, որ այս պարագային կը յենի աւելի մեծ եւ համապարփակ տիրակալութեան մը, որ խարսխուած է երկրի քաղաքական դաշտէն ներս։ Երկրի բնական աղբիւրներուն, արդիւնաբերութեան, գիւղատնտեսութեան, փոխադրամիջոցներուն, հաղորդամիջոցներուն, զբօսաշրջութեան, ֆինանսներուն, ուժանիւթի պաշարներուն եւ տնտեսութեան այլ բանալի ճիւղերուն տիրապետելու գործը կը պահանջէ ամուր կամրջագլուխներ հաստատել քաղաքականութեան բեմէն ներս։ Եւ քաղաքական ուժի միջոցով մշտնջենաւորե՛լ տնտեսական մենաշնորհը եւ այս վերջինին ապաւինելով աւելի եւս ամրապնդել «սակաւ»ներու քաղաքական ուժը երկրին եւ ժողովուրդին վրայ։ Եւ այդ երկուքին փոխ-սնուցիչ ուժականութիւններով կառուցել անտեսանելի եւ անհպելի այն «վեհապետութիւնը», որ լայն չափերով եւ իրական կեանքի տուեալներով օրէնքի հասողոութենէն վեր կը գտնուի եւ որ նոյնինքն օլիգարխիան է։

Եւ անշուշտ յստակ զուգահեռ մը գոյութիւն ունի երկրի աղքատութեան ծաւալներուն եւ օլիգարխիայի երեւոյթին միջև։ Զուգահեռ մը՝ որ կը գործէ ներհա՛կ յարաբերակցութիւններով։ Որքան աւելի կ՛ամրանան սակաւապետական կարգերը երկրին մէջ, այդքան աւելի կը խորանայ աղքատութիւնը երկրէն ներս եւ այդքան աւելի կը ծաւալի աշխատունակ ուժերու գաղթը դէպի դուրս։ Քանի որ մենաշնորհային համակարգը, իր ներկայի վարքագծով, աշխատատեղերու ստեղծման բնականոն հոլովոյթէն դուրս կը գտնուի։ Եւ անշուշտ նորանոր մարտահրաւէրներու առջեւ կը յայտնուին ազգային պաշտպանութեան գործը եւ«ազգ-բանակ» վարդապետութեան կիրառման հրամայականը։

Դժբախտաբար այս է պատկերը այն իրականութեան, որուն դէմ յանդիման կը գտնուինք ազգովին։ Այն իրականութեա՛ն՝՛ որ Սփիւռքի եւՀայրենիքի փոխ-յարաբերութիւնները հետզհետէ կ՛առաջնորդէ դէպի փակուղի եւ որուն վտանգը պէտք է անպայման կանխել։

Կասկած չկայ, որ մեր երկրի քաղաքացին այսօր ինքզինք կը գտնէ ծանր երկընտրանքներու առջեւ իր խղճի նժարներուն վրայ դնելով ոչ թէ լաւն ու վատը դէմ-դիմաց, այլ վատթարն ու վատթարագոյնը։ Մեզմէ ոչ ոք թող յաւակնի դաս տալ երկրի մեր ժողովուրդին, երբ մեր երկրի զաւակները զանգուածաբար դուրս կու գան երկրէն։ Մեծ սխալներ կը գործեն նաեւ ՀՀ Նախագահն ու ՀՀ Վարչապետը (եւ իրենց գունագեղ կուսակիցները), երբ իշխանական իրենց դիրքերէն – եւ չհիմնաւորուա՛ծ ընդհանրացումներով — կը դատեն աղքատ մարդոց կացութիւնը։ Երբ կը խօսուի երկրէն ներս գրեթէ 30 տոկոս համեմատութեան հասնող աղքատութեան ցուցանիշներու մասին եւ երբ ծնելիութեան եւ մահացութեան միաւորները կը գտնուին մեծ անհաւասարութեան մէջ եւ երբ բնակչութեան ծնելիութեան աճը ապահովող տարիքային շերտերն են, որ մեծամասնութեամբ կ՛արտագաղթեն, այս իշխանութիւնը լուրջ պատճառ ունի, առաջին հերթին, ինքնի՛ր գործունէութեան հաշուեկշիռը դնելու սեղանի վրայ եւ ինքզի՛նք դատելու եւ մանաւանդ սրտբացօրէն ու սրտցաւութեամբ խօսելու իր ժողովուրդին հետ։

Փաստը այն է, որ հաղորդակցութեան այդ ողջմիտ եզրերէն լայնօրէն զրկուած է մեր երկրի հասարակական համակարգը այսօր։ Մեծ եւ արդար ակնկալութիւններով, մեր ժողովուրդը իր քուէն տուաւ նոր սահմանադրութեան։ Այսօր, սակայն, կը պարզուի, որ սահմանադրութեան աւիշ ներարկող այն անգիր օրէնքը, որ կը կոչուի ընկերային (սոցիալական) պայմանագիր, կը շարունակէ մնալ լրջօրէն թերի։ Սահմանադրութիւնը ինքնաբերաբար կը պարպուի իր իմաստէն, երբ իրական կեանքի մէջ վարկաբեկուած է ընկերային պայմանագիրը։ Հարց տուէք դուք ձեզի, թէ ինչո՞ւ սահմանադրութեան կողմ քուէարկող մեր ժողովուրդը կարեւոր զանգուածով մը կը վաճառէ իր քուէն նոր խորհրդարանի ընտրութեանց մէջ։ Կը վաճառէ քանի որ կ՛անդրադառնայ, որ հակառակ սահմանադրութեամբ հաստատուած իր իրաւունքներուն՝ ինք իսկական քուէ չունի։ Կը վաճառէ, քանի որ ինք արժէք չի տար այն «քուէ»ին, որ ինք ունի։ Կը վաճառէ, քանի որ այդ քուէին դրամական «փոխարժէքը» շատ աւելին կ՛արժէ իր մտքին մէջ քան իր քուէն… Տնտեսագիտութեան մէջ յայտնի «անտարբերութեան կորագծերն» են, որ բնական բերումով կը սկսին գործել մարդոց փոխընտրութիւններու յստակացման մէջ ի փոխարէն խորքային հայրենասիրութեան լիազօրող ուժին։

Արժէզրկուած քուէն — ճիշտ ինչպէս արժէզրկուած դրամանիշը (փողը) – պիտի անպայման փոխարինուի…ան այլեւս քուէ չէ, այլ սոսկ ապրա՛նք եւենթակա՛յ՝ տնտեսական մարդու ամենէն շուկայական բնազդներուն։ Եւ այս այսպէս է, քանի որ հոն, ուր կայ օլիգարխիա, ժողովրդավարութեան գործիքները կը դադրին գործելէ եւ քաղաքացին կը դադրի քաղաքացիի պէս ապրելէ իր կեանքը։ Ի վերջոյ տեղի կ՚ունենայ ամէնէն ահաւորը, որուն անունը չենք ուզեր տալ։ Հայրենիքը՝ ի՛նք կ՛աժէզրկուի քաղաքացիի աչքին. ան հետզհետէ կը դադրի ըլլալէ քաղաքացիին ինքնութիւնը սահմանող գերարժէք եւ գործնականօրէն – այսինքն՝ արտագաղթի արարքո՛վն իսկ — կը «փոխանակուի» ինչպէս քուէ՛ն։

Ասոնք շատ ծանր խօսքեր են, բայց այս ծանր խօսքերը ըսելու ժամն է հիմա։ «Հաննիբալը մեր դռներուն առջևն է» եւ պատմական այս պահը իր ողջ ճգնաժամով կանգնած է մեր դէմ։ Ժամն է այս հարցերը դնելու մերկապարանոց եւ որոշելու, թէ որո՞նք են մեր առաջնահերթութիւններն ու փոխընտրութիւնները (այլընտրանք) այսօր։

Ես համոզուած եմ, որ Հայաստանը ունի իրական փոխընտրութիւններ, որոնցմէ ամէնէն պարզը – եւ սակայն՝ ամէնէն «ծախսատա՛րը» — յեղափոխութիւնն է։ Յամենայն դէպս երկրի մեր հասարակութիւնը, իր լայն զանգուածով, հեռու է այս ճամբան ընտրած ըլլալէ։ Ան ընտրած կը թուի ըլլալ արտագաղթի ճամբան։ Հետեւաբար օլիգարխիան յեղափոխութեան դէմ պաշտպանուելու մեծ խնդիր մը չունի այսօր։ Ան պիտի պաշտպանուի արտագաղթին դէմ…Եւ սակայն ներկայի տուեալներով օլիգարխիան բացարձակապէս անպաշտպան է այս վտանգին դէմ…Բացարձակապէս ձեռնթա՛փ… Առաւել նաեւայն՝ որ այս վտանգը աւելի դիւրաւ կրնայ զինք զգետնել, քան որեւէ այլ վտանգ, որ այսօր գոյութիւն ունի իր ռատարին վրայ։

Երկրորդ փոխընտրութիւնը օլիգարխիայի կամաւոր եւ արմատական ինքնայեղաշրջումն է։ Մենաշնորհային համակարգի կազմաքանդումը՝ արմատական բարեփոխութիւններու նոր րեժիմի մը կիրառումո՛վ։ Պետական ազդու միջամտութեամբ եւ վերահսկողութեամբ մենաշնորհները պէտք է բերուին մրցակցային դաշտ եւ վերածուին րիսքային դաշտի մէջ վերապրող ձեռնարկատիրութիւններու։ Եւ պետութեան գործօն խթանումով՝ անոնք պէտք է մղուին վերաներդրումային (re-investment) առողջ քաղաքականութեան մը փոխանակ իրենց շահոյթը արտասահման փախցընելու։ Նոր ու որակաւոր աշխատատեղերու ստեղծման հոլովոյթը կախուած է այս արմատական միջոցառումներէն։ Արտագաղթի տարերային ընթացքը զսպելու եւ զայն շրջելու միակ տարողունակ ձեւը նոր ու որակաւոր եւ արտասահմանեան այլընտրանքներուն հետ մրցունակ աշխատատեղերու ստեղծումն է եւ նշանակալի ծաւալներո՛վ։ Հայաստանը լիովին ի վիճակի է վերաներդումային այս տեղաշարժը մէջտեղ բերելու։ Այդ տեղաշարժը արուեստականօրէն խափանուած է այսօր մենաշնորհային համակարգի մեղքով, որ օլիգարխիայի մեղքն է։

Յօդուածի մը սահմանները շատ նեղ են այս թեքնիք հարցերու մասնագիտական քննարկումը ընելու համար։ Բաւարարուինք միայն ըսելով, որ օլիգարխիայի ինքնայեղաշրջման գործընթացը չի կրնար մակերեսային ըլլալ։ Ան պիտի ըլլայ խորքային եւ կենսափոխիչ եւ պիտի պահանջէ քաղաքական հզօր կամք։ Ան պիտի ցաւցնէ, որպէսզի կարողանայ բուժել։ Ցաւազերծ լուծումներ չկան։ Ցարդ ցաւողը ժողովուրդն էր։ Եւ ժողովուրդը «լուծեց» իր հարցը բռնելով արտագաղթի ճամբան։ Եկած է ժամանակը, որ օլիգարխիան՝ ի՛նք ընդունի ցաւը իր իսկ մարմնին վրայ եւ կառավարէ այդ ժամանակաւոր ցաւը իմաստութեամբ՝ փրկելու համար ինքզինք եւ երկրի ապագան։

Հարց պէտք է տալ, թէ օլիգարխիան ինչո՞ւ պիտի ուզէ այս քայլերուն դիմել… երբ այսօր տէրն է ամէն ինչին։ Պատասխանը շատ յստակ է։ Օլիգարխիան ընդամէնը պատրանքի մը տէրն է, եթէ կը կարծէ, թէ ինք տէրն է ամէն ինչին։ Այն ինչը, որ կայ, ընդամէնը կրկներեւոյթ մըն է առանց երկրէն ներս գործող եւ ամուր հիմերու վրայ դրուած ընկերային պայմանագրի մը։ Օլիգարխիան կրնայ ամէն «ինչ» ունենալ, բացի ժողովուրդէն…առանց որուն ոչինչ իսկապէս գոյութիւն կրնայ ունենալ։

Հետեւաբար օլիգարխիայի տէրերը պէտք է արագօրէն իջնեն իրենց յաւակնոտ նժոյգներէն եւ հաշուի նստին ժողովուրդին հետ։ Եւ արդէն ՀՀ Նախագահը ինքնայեղաշրջման այս մեծ հրամայականի նախապայմանները կարեւոր չափով առանձնացուցած է Փետրուար 12, 2016ի եւ Մայիս 18, 2017ի իր ծաւալուն ելոյթներով։ Այդ ելոյթները դժբախտաբար մոռացութեան տրուած են վաղուց։ Որմէ պէտք է հետեւցնել, որ անոնք ընդամէնը տեսական մարզանքներ էին հանրային կարծիքը բաւարարելու միտող։ Թէ ի՞նչ պատահեցաւ անոնց բանաձեւման բովին մէջ եւ թէ ի՞նչ տեղ կը գրաւեն անոնք օլիգարխիայի հաւաքական մտածողութեան մէջ, այդ մասին թող վաղուան արխիւները խօսին։ Այսօրուան հրամայականն է խօսքէն անդին անցնիլ ամէնէն վճռական քայլերով։

Հիմա ժամանակն է, որ պետութիւնը հրապարակ իջնէ ինքնիր մշակոյթը յեղափոխող աշխատանքային ծրագրով եւ վճռական քաղաքականութեամբ։ Օլիգարխիան պիտի դադրի օլիգարխիա ըլլալէ եւ իր տեղը զիջի հանրութեան։ Ժամանակն է, որ հանրութեան պետութիւնը սկսի գործել համարձակօրէն եւ տնօրինել իր ճակատագիրը։ Եւ իր ամէն մէկ արարքով բարոյապէս լիազօրէ քաղաքացի՛ն։ Այլ ելք գոյութիւն չունի։

PanARMENIAN.Net – The Annual Children of ArmeniaFund’s (COAF) Gala at Cipriani in New York raised $3.6 million to fund COAF’s extensive range of programs in Armenia.

The annual event is supported by Hollywood stars Leonardo DiCaprio, Tom Hanks, Ariana Grande, Chloe Kardashian, Conan O’Brien, Tina Fey and may others.

The supporters of COAF’s efforts gather in New York City each year to participate in the much-anticipated and star-studded event which held held for the 14th time this year on December 16.

Emmy- and Tony-award winning actress Andrea Martin hosted the fundraising, while Swiss art auctioneer and collector Simon de Pury curated the auction of unique artworks.

Spanning education, health, wellness, science, technology, innovation, culture, art, communication and languages, COAF’s programming was created to empower a new generation of healthy, educated Armenians to significantly improve the future of their homeland on both a local and global scale.

Last year, DiCaprio made a $65,000 donation to the Fund by acquiring a work by painter Joe Bradley.

ՄԱՍՆԱԿՑԵՑԷ՛Ք
Երեւանի «Հերացի» հիւանդանոցի Վերականգնողական կեդրոնի ծախսերուն։ Այս նոր կեդրոնը հնարաւորութիւն կու տայ, որ վիրաւոր զինուորներուն (rehabilitative) վերականգնողական բուժումը սկսի անմիջապէս եւ կատարուի անվճար։
Նախաձեռնութեամբ ՀՅԴ ԳԵՄ-ի Կեդրոնական Վարչութիւնը կը կազմակերպէ «Նուիրագիր փոխան նուէրի» ծրագիրը, զօրակցելու վերականգնողական նոր կեդրոն կառուցման աշխատանքներուն։

ԻՄԱՍՏԱՒՈՐԵ՛ՆՔ ՄԵՐ ՆՈՒԷՐՆԵՐԸ՝ ԱՋԱԿՑԵԼՈՎ ՄԵՐ ԶԻՆՈՒՈՐՆԵՐՈՒՆ ԲՈՒԺՄԱՆ
Իբրեւ ծախսերուն մասնակից՝ պիտի ստանաք հետեւեալ նուիրագիրը, նուիրելու ձեր սիրելիներուն եւ բարեկամներուն։

Ձեր նուէրներու նուիրագիրները ապահովեցէք դիմելով հետեւեալ կայքէջին.

www.heratsirehab.com/

»Աջակցութիւն վիրաւոր զինուորներին«ը ոչ-կառավարական կազմակերպութիւն է (Non Governmental Organization (NGO)):
http://www.facebook.com/wounded.heroes/

ՆԻՒ ԵՈՐՔ.- Հայաստանի Մանուկներու հիմնադրամի (COAF) 14րդ տարեկան երեկոյթի ընթացքին՝ Շաբաթ, 16 Դեկտեմբերին, հանգանակուեցաւ  3.6 միլիոն տոլար: Նիւ Եորքի յայտնի Սիփրիանիի դահլիճին մէջ տեղի ունեցած երեկոյթի գլխաւոր հիւրերու շարքին էին Թոնի Շաֆրազ, դերասանուհի Անտրէա Մարթին, ձեւաւորող Մայքըլ Արամ, խոհարար Ճէոֆրի Զաքարեան, դերասան ու երգիչ Վանեսա Ուիլիըմզ եւ ուրիշներ:

 Երեկոյթի ընթացքին ոգեւորող ելոյթով հանդէս եկաւ եւ Հայաստանի Մանուկներու հիմնադրամին իր երախտագիտութիւնը յայտնեց Լեռնագոգ գիւղէն 16ամեայ Նարէ Գալստեան:

Երեկոյթի ընթացքին հանգանակուած ամբողջ գումարը պիտի յատկացուի գիւղական շրջաններու մէջ Հիմնադրամի ձեռնարկած կրթական, առողջապահական եւ ընկերային ծրագիրներու իրականացման: Առանձին ուշադրութեան պիտի արժանանայ նորարար SMART նախաձեռնութիւնը, որ կ՝առաջադրէ թուային արհեստագիտութեան կրթութիւն ջամբել գիւղացի երեխաներուն:

Հայաստանի Մանուկներու հիմնադրամի նախագահն ու հիմնադիրն է տոքթ. Կարօ Արմէն:

Թուրքիոյ մէջ հրատարակուեցաւ Հայոց Ցեղասպանութեան տարիներուն Սեբաստիոյ հայերու ապրած կոտորածին ու աքսորին մասին պատմող նոր գիրք մը: Այս մասին կը տեղեկանանք գիրքը լոյս ընծայած Պոլսոյ «Արաս» հայկական հրատարակչութեան պաշտօնական կայքէն:

Մուրատ Աթաշի կողմէ գրուած «Արմինէ. (Չարաք Լերան Աքսորը)» վերնագիրով վէպը, որ հիմնուած է իրական դէպքերու վրայ, կը պատմէ պատմական Սեբաստիոյ գիւղերէն մէկուն հայ բնակչութեան՝ Ցեղասպանութեան տարիներուն ապրած զրկանքներուն ու այդ տարածքին մէջ հայերու եւ թուրքերու յարաբերութիւններուն մասին:

Վէպը համեմուած է նաեւ գլխաւոր կերպարին՝ Արմինէի ու անոր ընտրեալ Ճիւանի սիրոյ պատմութեամբ ու կը պատմէ ցեղասպանութեան հետեւանքով խեղուած ճակատագիրներու մասին:

224 էջնոց թրքերէն վէպի խմբագրութիւնը կատարած է պոլսահայ մտաւորական, «Ակօս» թերթի նախկին խմբագիր եւ «Արաս» հրատարակչութեան ղեկավար Ռոպեր Քոփթաշ: