Tag: Հոկտեմբեր 2025

Posted on

Vasilikos

Սիւզան Խ

արքայական ռեհան
զմրուխտեայ կայծ
քաղաքային այգիին մէջ
կը ճօճիս անխօս
չեմ ուզեր ծունկի գալ
քնքուշ ցօղուններուդ առջև Continue reading “Vasilikos”

Posted on

Անվերնագիր

Գէորգ Պետիկեան

Յաճախ օրեր, երկար ու կարճ ժամերով օրեր, կը կարծեմ, որ մոռցած եմ քեզ ու կամաց կամաց պատկերդ կը պղտորի երազներուս մէջ:
Բայց չեմ սարսռար, չեմ արտասուեր, պարզապէս կը կարծեմ, որ մոռցած եմ քեզ եւ անհոգ օրերուս վերադարձած եմ:
Ու ինքնաբերաբար կ՚անցնիմ նախկին նոյն փողոցներէն, անսէր Continue reading “Անվերնագիր”

Posted on

Միշտ ապրող էջեր — Սերգէյը գործի վրայ էր

Ռուբէն

Ընթերցողի ուշադրութեան կը յանձնենք Ռուբէնի (Մինաս Տէր Մինասեան) յուշերէն վերցուած այս հատուածը, որ կը վերաբերի 20-րդ դարասկզբի ուշագրաւ իրադարձութիւններէն՝ ռուս կայսրութեան կողմէ Հայց. եկեղեցւոյ կալուածներու բռնագրաւման փորձին։

Սերգէյի [Արամ Մանուկեան — խմբ.] ընկերները, որ Շուշիէն եկած էին, մէկ մէկ կը սպանուէին, կամ կը մեկնէին Երկիր։ Ան ինքն էր ճամբու դնողը եւ այդ կը ճնշէր զինքը, որովհետեւ ինքը մնացած էր եւ անոնց Continue reading “Միշտ ապրող էջեր — Սերգէյը գործի վրայ էր”

Posted on

Անտառային հեքիաթ (Բ)

Գուրգէն Մահարի

Սկիզբը՝ նախորդ թիւով

Մայրամուտից յետոյ ասես մոխիր մաղուեց բացատի, անտառի եւ աշխարհի վրայ։ Անտառի կատարին թառեց կիսալուսինը։ Բայկալը մի քանի անգամ պտոյտ գործեց իմ շուրջը, ուշադրութեամբ նայեց կիսալուսնին եւ կանգնեց երկու ոտին՝ լուսնի մնացած կէսը առանց իմ թոյլտվութեան հաֆռելու ակնյայտ ցանկութեամբ։ Լաւ որ ես ժամանակին նկատեցի։ Continue reading “Անտառային հեքիաթ (Բ)”

Posted on

Roland Godel: Écrire pour les ados et sur les arméniens

Artsvi Bakhchinyan

YEREVAN-MULHOUSE, France — L’écrivain Roland Godel (né en 1958 à Genève) travaille comme journaliste depuis plus de quinze ans. En 1999, il a rejoint l’État de Genève en tant que responsable de la communication, et depuis, il écrit des histoires et des romans destinés à un jeune public. Il a reçu le Prix Chronos en 2008 pour Les Petits Secrets de la pension Mimosa, ainsi que le Prix du roman historique Continue reading “Roland Godel: Écrire pour les ados et sur les arméniens”

Posted on

Մի ցուրտ տաք օր` Սիփանի հետ

Գուրգէն Խանջեան

Ձմեռուայ մի ցուրտ օր զանգեց Սիփան Շիրազը, թէ.
— Յիսունը եօթանասունի ձգած կտաւ ունե՞ս:
— Ունեմ:
— Էդ լաւ ա: Իսկ մի շիշ Արենիի փո՞ղ:
— Կը ճարուի:
— Կարա՞ս էդ կտաւն ու գինին վերցնես, գաս արուեստանոց, գործ կայ:
Իննսունականների առաջին տարիներն էին, շաբաթ-կիրակի կտաւ էի վաճառում վերնիսաժում. կտաւ գրունտող, ենթաշրջանակին ձգող Continue reading “Մի ցուրտ տաք օր` Սիփանի հետ”