Հորիզոն շաբաթաթերթի գրական յաւելուածը
Փարիզ, 1977 յուլիս, «Յառաջ»-ի խմբագրատուն
Այդ տարին նոր ընդունուած էի իբրեւ արուեստաբանութեան ուսանող: Եւ որովհետեւ միջազգային կերպարուեստի մասին գիտցածս թէ՛ քիչ էր եւ թէ՛ տեսական, որոշեցի մեկնիլ Փարիզ, ուր հնարաւորութիւն կ՚ունենայի աչքովս տեսնելու եւ ուսումնասիրելու արուեստի բոլոր շերտերը: Տեղաւորուելէ ետք մօրաքրոջս տղուն՝ Քրիստափորի (Պուրսալեան) բնակարանը (Saint-Denis), յաջորդ օրը գացի եւ այցելեցի Continue reading “«Կատակե՞լ թէ չկատակել», ա՛յս է խնդիրը”
Այդ առաւօտ, պ. Սուրէնն ու տիկ. Լուսինը ճիշդ որոշուած ժամուն արդէն բժիշկի շէնքի մուտքին էին: Շուտով մտան գրասենեակ ու մօտեցան սպասման սենեակին անկիւնը գտնուող փոքր պատուհանին, ուրկէ պաշտօնեայ աղջիկ մը իր սեղանին ետեւէն նախ լայն ժպիտով մը զիրենք դիմաւորեց: Ապա, «բարեւ-բարի լոյս»-ի սովորական փոխանակումներէն ետք, տիկ. Լուսին իր ամուսնոյն անունը հիւանդներու ներկայութեան էջին վրայ արձանագրեց, ու դառնալով պ. Սուրէնին, ցոյց տուաւ սենեակի պատին տակ շարուած աթոռներու Continue reading “Անիծեալ պահը”
Այս գարնան լոյս տեսաւ «Մեղր ու լեղի աշխարհ» խորագրով արձակագիր, թարգմանիչ, «Հորիզոն գրական»-ի վաղեմի աշխատակից, բանասիրական գիտութիւններու դոկտ., փրոֆ. Դիանա Համբարձումեանի նոր վէպը։
«Մեղր ու լեղի աշխարհ»-ը Համբարձումեանի հինգերորդ վէպն է։ Գանատայի հայ գրասէր հասարակութիւնը անձամբ ծանօթացած է հեղինակին երբ ան հրաւիրուած էր որպէս հիւր գրող Val David-ի Continue reading “«Մեղր ու լեղի աշխարհ»”
Լոյս տեսաւ Վրէժ-Արմէնի գրութիւններու համապարփակ մատենագիտութիւնը, 1954-ի մայիսէն մինչեւ 2023-ի մարտ ամիսը։ Այնտեղ ի մի բերուած են տարբեր բնոյթներու իր գրածները՝ 22 թերթերու եւ պարբերաթերթերու, յատկապէս իր գլխաւոր հարթակներուն մէջ լոյս տեսածները,– «Յուսաբեր»-ի (1955 – 1966), «Հայաստան»-ի (1964 – 1968), «Հայրենիք»-ի (1966 – 1981), «Դրօշակ»-ի (1985-էն մինչեւ օրս) եւ «Հորիզոն»-ի (հիմնադրութեան Continue reading “ԼՈՅՍ ՏԵՍԱՒ ՎՐԷԺ-ԱՐՄԷՆԻ «ՄԱՏԵՆԱԳԻՏՈՒԹԻՒՆ»-Ը”
Սիրելի ընթերցող,
«Հորիզոն գրական»ի մարտ 2023-ի թիւի նիւթերը կը գտնես այս կայքէջին վրայ, իսկ տպագրեալ թիւի ելեկտրոնային տարբերակը կրնաս ունենալ հետեւելով այս կապին։
Բարի ընթերցում։
—Եա, էս կռիւ ես ուզու՞մ:
Պարոն Յովիկի զինուորը քայլ է անում: Սպառնում է իմ առաջ ընկած ձիուն: Ես գիտեմ, որ իմ գործը միայն ժամանակ ձգելն է: Պարոն Յովիկը միշտ յաղթում է:
Սենեակը, որտեղ նստած ենք, կուշտ-կուշտ լցուած է գունաւոր մատիտներով, թղթերով, ներկերով, խորանարդիկներով, Continue reading “Պարտիա”
Հաշուուած օրեր մնացեր էին Հայաստան գտնուելուս, շուտով պիտի վերադառնայի Գանատա, երբ Գիւմրիի «Հայ Բուսակ» համալսարանի հրաւէրով, Համահայկական Գրողներու Միութիւնը կը պատրաստուէր «Դէպի Երկիր» ծրագիրով ու Գիւմրեցի Ղեւոնդի (Համլետ Աշոտի Մանուկեանի) նոր լոյս տեսած բանաստեղծական գիրքի շնորհանդէսի առիթով՝ մեկնիլ Գիւմրի։ Այս անգամ, ժամանակս շատ խիտ ըլլալով՝ Continue reading “Բացօթեայ թանգարանին փողոցներուն մէջ”
Ամեն գիրք իր պատմութիւնը ունի։
Այս մէկը, խիտ բովանդակութեամբ, մեզ կը տանի ծերանոցի մը լաբիւրինթոսը, կը քաշէ ներս, վար, դէպի տառապանքի այդ տեւական վայրը։ Անձնական մտածումներու եւ ապրումներու ընդմէջէն կը նետէ մեզ շէնքին փշրուած թապուներուն մէջ, ուրկէ՝ հեղինակին զսպուած Continue reading “«Ուրիշին չեմ վստահիր, միայն թուղթին»”
Փետրուար 28-ին կեանքէն անսպասելիօրէն հեռացաւ տաղանդաւոր բանաստեղծ, գրականագէտ, Արցախի Գրողներու միութեան նախագահ Վարդան Յակոբեան:
Ստեղծագործական ինքնատիպ, բեղմնաւոր ճանապարհ ապրած Վարդան Յակոբեան հայ մշակոյթին ժառանգութիւն ձգած է բանաստեղծական տասնեակ բարձրարուեստ ժողովածուներ եւ Continue reading “Ոչ եւս է Արցախի գրողներու միութեան նախագահ Վարդան Յակոբեան”
Ստորեւ մեր ընթերցողին կը ներկայացնենք Վարդան Յակոբեանի բեղուն գրչի վերջին արգասիքներէն այս ամանորեայ մաղթանքը։
Հորիզոն գրական
Նոր տարին նոր ժամանակի ներկայութիւն է։
Այն վայրկեան առ վայրկեան գալիս է ու մեզ առնում իր մէջ։ Բայց նրա գալը մեզանով է պայմանավորուած, քանի որ վայրկեաններին կեանքի կոչողը մենք ենք, նրանցով տարի ստեղծողը մենք ենք, նաեւ բարու եւ լաւի, յոյսի (երբեմն՝ դառնութեան) ներարկողն ենք։ Continue reading “ՇՆՈՐՀՆԵՐԻ ԽՆԿԱՐԿՈՒՄՈՎ…”