Դաւիթ Միքայէլեան
Լոյսը դեռ չծագած
Փորձում եմ
Շօշափել օրուայ հոգսաշատ հայեացքը:
Արցախիս ցաւը
Սրտիս մէջ ծրարած
Բացում եմ հոգուս պատուհանները,
Որ շնչահեղձ չլինեմ Continue reading “Բանաստեղծութիւններ՝ «Տունս մնաց հեռուներում» շարքէն”
Մեր մշակոյթի ակունքները — Թարգմանչաց տօնին առթիւ
Վիգէն Ա.
Հայ եկեղեցին, որպէս ազգային եկեղեցի, ունի տօներ, ունի սուրբեր, որոնք յատուկ են միայն Հայց. եկեղեցիին։ Անոնցմէ ամենայայտնին, եւ ժողովուրդի կողմէ ամենասիրուած տօնն է Սրբոց Թարգմանչացը, որ ազգովին կը նշենք ամեն տարի, հոկտեմբեր ամսուան երկրորդ շաբաթ օրը։
Թարգմանչաց տօնը սոսկ եկեղեցական տօն չէ։ Ան պաշտօնապէս կը Continue reading “Մեր մշակոյթի ակունքները — Թարգմանչաց տօնին առթիւ”
Աւելորդաբանութիւն
Արմենակ Եղիայեան
Ոճաբանութիւնը գեղեցիկ խօսելու եւ գրելու արուեստն է:
Ան շատ ընդարձակ գիտութիւն մըն է, որուն հնագոյն դարերէն սկսեալ նուիրուած են անհամար աշխատութիւններ՝ բոլոր լեզուներով: Նաեւ հայերէն:
Մեր նպատակը այստեղ ոճաբանութեան հետեւողական սերտողութիւնը չէ, այլ անոր մէկ քանի երեսակներունը միայն, որոնք Continue reading “Աւելորդաբանութիւն”
«Զահրատ։ 100 բանաստեղծութիւն» ժողովածուի շնորհանդէսը
ԵՐԵՒԱՆ — «Համազգային» հայ կրթական եւ մշակութային միութեան Երեւանի գրասենեակի նախաձեռնութեամբ եւ Խ. Աբովեանի անուան հայկական պետական մանկավարժական համալսարանի «Սփիւռք» գիտաուսումնական կենտրոնի համագործակցութեամբ օրերս լոյս է տեսել «Զահրատ։100 բանաստեղծութիւն» ժողովածուն։ Continue reading “«Զահրատ։ 100 բանաստեղծութիւն» ժողովածուի շնորհանդէսը”
ԳՐԱԿԱՆ ՄՐՑՈՅԹ՝ ՀՈՐԻԶՈՆ ԳՐԱԿԱՆԻ 40-ԱՄԵԱԿԻՆ ԱՌԹԻՒ
Հորիզոն գրականի 40-ամեակին առթիւ խմբագրական կազմը կը հաստատէ տարեկան գրական մրցոյթ մը, որուն կրնան մասնակցիլ 15-ը բոլորած պատանիներէն մինչեւ 40-ը բոլորած երիտասարդները՝ տարիքային հետեւեալ բաժանումներով.
Continue reading “ԳՐԱԿԱՆ ՄՐՑՈՅԹ՝ ՀՈՐԻԶՈՆ ԳՐԱԿԱՆԻ 40-ԱՄԵԱԿԻՆ ԱՌԹԻՒ”
Մեր ՍԵՊՏԵՄԲԵՐ 2024-ի թիւը
Սիրելի ընթերցող,
«Հորիզոն գրական»ի ՍԵՊՏԵՄԲԵՐ 2024-ի թիւի նիւթերը կը գտնես այս կայքէջին վրայ, իսկ տպագրեալ թիւի ելեկտրոնային տարբերակը կրնաս ունենալ հետեւելով այս կապին։
Բարի ընթերցում։
Զրոյց Վարպետի հետ…
Արա Նախշքարեան
Համո Սահեանն ասում է.
«Հայաստան ասելիս ծնկներս ծալւում են,
Չգիտեմ, ինչու՞ է այսպէս»։
Ասեմ, Վարպետ.
Որովհետեւ, Հայաստանը երկրագնդի վրայ միակ տարածքն է Հայրենիք կոչուած, որ Սրբազան հողակտոր է համարւում, մանաւանդ՝ Հայի համար։
Ծնկներդ ծալւում են, Վարպե՛տ, եւ որովհետեւ, Հայաստանն այն միակ քարաբեկորն է երկրի վրա, որտեղ միայն կարող է տիեզերական Continue reading “Զրոյց Վարպետի հետ…”
Գիրքին ոդիսականը
Բժ. Օհան Թապաքեան
Մարդկային արտայայտութեան երկու միջոցներ գոյութիւն ունին. մին խօսքն է ու միւսը գիրը: Խօսքն ու գիրը միատեղ կը կազմեն լեզուն: Գրաւոր լեզուն կ՚արտայայտուի գրուած էջերով՝ գիրքով. հայ գիրքը գրչագիր հայ մշակոյթին թագն ու պսակն է, ու ան պէտք է կազմէ իւրաքանչիւր հայ տան անհրաժեշտ մէկ մասը:
Գիրքը ծերունիին սիրտը ու երիտասարդին դիմագիծը կ՚արտայայտէ. գիրքը միայն կարող է իրագործելու ծրագիրները գրագէտին, Continue reading “Գիրքին ոդիսականը”
Այսօր քիչ մը անտրամադիր է
Անոյշ Ակներեան
— Հոյակապ քոնսեր է. պէտք է անպայման երթանք,— ըսաւ ընկերուհիս, Սոնան։
Խօսքը մեր երկուքին ծանօթ հայ ճազ երգչուհիի՝ Սթելլայի համերգին մասին էր, որ այդ օրերուն քաղաքը կը գտնուէր եւ միայն մէկ օր համերգ ունէր։
Ես համոզուելու կարիք չունէի արդէն։ Ճազի սիրահար՝ պատրաստ էի Continue reading “Այսօր քիչ մը անտրամադիր է”
Հօրս խանութը եւ իր յաճախորդները
ԱՐՇՕ ԶԱՔԱՐԵԱՆ
Հօրս նպարավաճառատունը կը գտնուէր Գահիրէի բանուկ փողոցներէն Ապտ Էլ-Ազիզի վրայ, որ կը ճիւղաւորուէր Աթապա հրապարակէն. Գահիրէի ամենէն կեդրոն վայրերէն մէկն էր։ Այդ հրապարակը նաեւ ունէր հրշէջներու ամենէն մեծ կայարանը, հանրակառքերու կեդրոնը, նամակատան մայր գրասենեակը, կեդրոնական ժամացոյցը եւ այլն։
Հայրս իր խանութը կը պահէր միշտ մաքուր, կոկիկ եւ հրապուրիչ։ Continue reading “Հօրս խանութը եւ իր յաճախորդները”