Հորիզոն շաբաթաթերթի գրական յաւելուածը
«Յիշողութեան գոյները» փաստագրական վիպակը արմատներին ամուր կառչելու, լեռների յիշողութիւնը վառ պահելու եւ տունդարձի մասին է։ Վիպակը շարադրուած է պարզ ու անմիջական ոճով։ Continue reading “Գոհար Պօղոսեանի «Յիշողութեան գոյները»”
Հայ Բարեգործական Ընդհանուր Միութեան «Նաիրի» ճամբար գնալու յայտ էի ներկայացրել՝ 9-ամեայ դստերս ուղարկելու համար։ Երբ մէկ ամիս առաջ յայտնեցի նրան ճամբար գնալու լուրը, մեծ ոգեւորութիւն ապրեց, ոգեւորութիւն, որ վերջին ժամանակներում հազուադէպ էի նշմարում նրա արեւաբոյր աչքերում։ Լուրը յայտնելուց անմիջապէս յետոյ ձեռքն առաւ իրերի ու անհրաժեշտ պարագաների ցուցակն ու Continue reading “Հրեշտակաբոյր Լիլիթը”
Յուսահատութեան
ամպերը
խցկուել
ու
բոյն դնել են փորձում
սպասման գերի Continue reading “Բանաստեղծութիւններ”
Պատերազմը հրաբուխի նման ճեղքել, երկինք է շպրտել ամենքիս նուիրական երազանքները։ Այս խառնաշփոթի մէջ մոլորվել է անգամ Աստուած, չգիտի որին հասնի ու օգնի, որին մխիթարի… Մեր կեանքը բաժանուել է երկու տարբեր, հակադիր բեւեռների՝ պատերազմից առաջ եւ պատերազմից յետոյ։ Մի կողմում ազատ ու անկախ Արցախն Continue reading “Պատերազմից առաջ եւ յետոյ”
Հերմինէ Աւագեան, «Կապոյտ տանիքներ», Արմաւ հրատ., Երեւան, 2024, 82 էջ։
Բանասիրական գիտութիւնների թեկնածու
Հերմինէ Աւագեանի «Կապոյտ տանիքներ» բանաստեղծութիւնների ժողովածուն ապաշխարութեան աղօթք է. նիւթապաշտութեան, համատարած գորշութեան եւ ազգային արժէքների ոտնահարման արդի ժամանակներում թանձր խաւարը ճեղքող, ջերմացնող ու ապրեցնող լոյսի շող։ «Խաղաղութիւնը» երազանք մնաց անհայր եւ Continue reading “ԳՐԱՌՈՒՄՆԵՐ ԴՐԱԽՏԻ ԴԱՐՊԱՍԻՆ”
Երբ չի մնում ելք ու ճար,
Խենթերն են գտնում հնար:
Պ. Սեւակ
Արա Նախշքարեանի «Թղթէ երկինք» ժողովածուն հոգեւոր արժէքներով ապրող, հայրենասիրութիւնը՝ որպէս սրբազան դրօշ ծածանող, ազնւութիւն սերմանող անխոնջ մշակի մշտադալար պարտէզ է։
«Վրէժի կտակարան» հայրենասիրական երգերի շարքը հայի հոգու, Continue reading “Արա Նախշքարեանի «Թղթէ երկինք» հատորը”
Ոտքերս ինձ
փողոց են տանում,
որ հոգուս մէջ
ծայր առած
փոթորկից դատարկուած
տուն դառնամ։
Ճանապարհն ինձ
մտքի թեւերով,
արեան հետքերով
Արցախ է տանում, Continue reading “Բանաստեղծութիւններ”
Բանասիրական գիտութիւնների թեկնածու
Հերմինէ Աւագեանի «Վազում եմ, սպասի՜ր…» պատմուածքների ժողովածուն պայմանականօրէն բաժանուած է երեք բաժինների՝ «Ճռռացող լռութիւն», «Յաջորդ կանգառը՝ մանկութիւն» եւ «Ժպի՜տ, նկարում եմ» վերնագրերով։
Արձակագիր Հերմինէ Աւագեանի լեզուն պարզ է, անմիջական։
Թւում է՝ բարձրաբերձ լեռներից սկիզբ առնող զուլալ աղբիւրի ջուր ես խմում, խմում ու չես յագենում։ Ուզում ես անվերջ կարդալ նրա Continue reading “ՀԵՐՄԻՆԷ ԱՒԱԳԵԱՆԻ «ՃՌՌԱՑՈՂ ԼՌՈՒԹԻՒՆ» ՇԱՐՔԸ”
Արցախի Գրիգոր Նարեկացի համալսարանի դասախօս
Մեր կեանքի հէքեաթը գլխիվայր շուռ եկաւ 2020թ-ի սեպտեմբերի 27-ին… Պատերազմի 44 չարաբաստիկ օրերին չէի կորցնում հաւատս, աղօթում ու յուսադրում էի ամենքին, իմ լաւատեսութեամբ փակում էի բոլոր յոռետեսների (գուցէ նաեւ իրատեսների) բերանները…
Նոյեմբերի 9-ին երազում էի չլինել, անէանալ, ոչնչանալ։ Թւում էր՝ մղձաւանջի մէջ ենք ազգովի, շուտով կ՚արթնանանք ու ամեն բան իր տեղը կ՚ընկնի, բայց…
Արցախ վերադառնալու հնարաւորութիւնը փոքր-ինչ մեղմեց, տանելի դարձրեց խելագարեցնելու չափ անտանելի դարձած առօրեան։ Պատերազմը փոխեց իմ ներաշխարհն ու աշխարհայեացքը, կեանքի ու մահուան, ապրելու ու արարելու մասին իմ ունեցած բոլոր ընկալումներն ու պատկերացումները։ Continue reading “Մեզանից իւրաքանչիւրը պիտի տէր կանգնի իր բաժին հայրենիքին”
Արցախի Գրիգոր Նարեկացի համալսարանի դասախօս
Գրական իր կեանքի առաջին տասնամեակում Սարոյեանը գրել է մի քանի հարիւր պատմուածք, որոնց մեծ մասն ամփոփուել է տասից աւելի ժողովածուներում։ Սարոյեանը յատկապէս կարճ պատմուածքի, նորավէպի ժանրում ներմուծել է տեղի ու ժամանակի իրողութեան հետ սերտօրէն կապուած սոցիալական-հոգեբանական թարմ թեմատիկա, արդիական հնչեղութիւն ունեցող մարդասիրական բարոյեական մոտիւներ, պատումի նոր ձեւեր, քնարականութեամբ ու հումորով լի Continue reading “ԿԱՐԱՊԵՆՑ-ՍԱՐՈՅԵԱՆ ԳՐԱԿԱՆ ԱՌՆՉՈՒԹԻՒՆՆԵՐ”