Հորիզոն շաբաթաթերթի գրական յաւելուածը
Սկիզբը՝ նախորդ թիւով
Հոս տեղին է յիշել, որ Արամ Ա. Վեհափառի նախաձեռնութեամբ, Հայոց Ցեղասպանութեան 100-ամեակի առիթով, կարեւորագոյն իրագործումներէն մէկը եղաւ «Թռչնոց բոյն»-ի Հայոց Ցեղասպանութեան յուշարար եւ նուիրական թանգարանին հիմնադրութիւնը: Continue reading “Կարդալով Բժիշկ Կարպիս Հարպոյեանի «Խճանկարներ հայկական ցեղասպանութենէն» հատորը (Բ.)”
Կեանքը լուսեղէն անծայրածիր գետ մըն է, որ կը հոսի անարգել մարդկութեան սկիզբէն դէպի յաւիտենականութիւն: Բնական պայմաններու տակ ջուրին ընթացքը խաղաղ է ու հեզասահ, սակայն չարագործ մարդոց կողմէ յղացուած բազմատեսակ խոչընդոտներ ու արուեստական փոթորիկներ պատճառ կը դառնան, որ գետին խաղաղ Continue reading “Տառապանքին դրական հետեւանքները”
Դարձեալ առցանց լոյս տեսաւ Վրէժ-Արմէնի նոր հատորը՝ «Ոստայն 19 – Էջեր զուգահեռ օրատետրէս»։
Ան կը բովանդակէ օրագրական բնոյթի 48 յօդուածներ, մեծ մասամբ՝ անտիպ։
Բայց ինչո՞ւ «զուգահեռ օրատետր»։ Իր ներածական «Բացատրութիւն մը» գրութեան մէջ հեղինակը կը գրէ. « Սովորական օրատետրս կը Continue reading “ԼՈՅՍ ՏԵՍԱՒ ՎՐԷԺ-ԱՐՄԷՆԻ «ՈՍՏԱՅՆ 19 – ԷՋԵՐ ԶՈՒԳԱՀԵՌ ՕՐԱՏԵՏՐԷՍ» ՀԱՏՈՐԸ”
Սիրելի ընթերցող,
«Հորիզոն գրական»ի ՄԱՅԻՍ 2024-ի թիւի նիւթերը կը գտնես այս կայքէջին վրայ, իսկ տպագրեալ թիւի ելեկտրոնային տարբերակը կրնաս ունենալ հետեւելով այս կապին։
Բարի ընթերցում։
Ամեն ինչ սկսուեց յանկարծակի… Մի օր քարն օտար շունչ զգաց, օտար դէմքեր նկատեց… Օտար ափերը նախկին տէրերի ափերի պէս չէին շոյում իր կողերը, օտարները ակնածանքով չէին համբուրում իր դէմքը, չէին խաչակնքում երեսներին… Նախկին հարազատ դէմքերը էլ չերեւացին… դադարեց մանուկների քաղցրանուշ ճռուողիւնը… Continue reading “ՔԱՐԸ (Շուշիի Կանաչ ժամի սրբատաշ քարերից մէկի խոհերից)”
Ուզում եմ երջանկութիւնը
տաք վերմակ լինի,
ծածկուեմ ու քնեմ,
չմտածեմ, որ դրսում դեկտեմբեր է
ու դաժան ձմեռ է լինելու… Continue reading “Բանաստեղծութիւններ”
Երկու տարի առաջ Արտակը, ծառայողի պաշտօն ստանալով, ընտանիքով գիւղից մարզկենտրոն տեղափոխուեց: Իննսունմէկին մօտեցող, բայց դեռ առոյգ Պետրոսը, որ կնոջ մահից յետոյ ապրում էր եղբօր տղայի՝ Արտակի տանը, նոր զրուցակիցներ գտաւ քաղաքային զբօսայգում: Տարեցները նրանից աւելի ջահել էին, ընդունեցին որպէս «մեծ ախպէր», ներողամիտ ժպտում էին նրա մեկնաբանութիւնների Continue reading “ՊԵՏՐՈՍԻ ԲԱԺԻՆ ՈՍՏԻԿԱՆԸ”
Նախորդ օրէն կը սկսէր մեծ պատրաստութիւնը։
Գրտնակը, ալիւրը, մանրուած սոխը, աղն ու պղպեղը՝ այսինքն գործածուելիք միջուկը, բացի միսէն, եւ փուռի ամենամեծ ափսէները սառնարանէն եւ պահարաններէն դուրս կը հանուէին։ Մայրս կը հեռաձայնէր Յասմիկ մօրաքրոջս եւ նախապէս կը պատուիրէր. «Յասմի՛կ, վաղը առաւօտ կանուխ եկուր, չուշանա՛ս, ամեն ինչ պատրաստած ենք, կանուխ եկուր, որպէսզի եփելն ալ կանուխ Continue reading “Եղիսաբեթ մեծմայրիկիս գրտնակը”
Այսպէս ամեն առաւօտ
Հրաժեշտ կ՚առնեմ կը բաժնուիմ ես ինձմէ
— Տանս դուռը երբ կը փակեմ ետեւէս
գիտեմ թէ
Եսս ներսն է —
եւ ամէն քայլ զիս կ՚անջատէ
իմ եսէս
ԶԱՀՐԱՏ
Վերի նշած տողերս շատ-շատերուն ծանօթ, եւ նոյնքան ալ անծանօթ, պոլսահայ մտաւորական-բանաստեղծ Զահրատին կը պատկանին, այլ խօսքով՝ պոլսահայ մտաւորական-բանասատեղծ Զարեհ Continue reading “ՅԻՇԵԼՈՎ ՄԵՐ ԱՆՄԱՀՆ ԶԱՀՐԱՏԸ (1924-2007)”
Տէր, ստուերներու մէջ կ՚ապրիմ,
եւ ըստ ցանկութիւններուս՝ ստուերներ են կեանքիս երիվարները,
որոնց ետեւէն կը վազեմ թեւաւոր եռանդովը ոտքերուս:
Պատահի որ մէկը բռնեմ եւ ագարակին մէջ դնել երազելով սկսիմ տօնել յաջողութիւնս,
անիկա արդէն խոյս տուած կ՚ըլլայ: Continue reading “ՍԱՂՄՈՍՆԵՐ ՎԱՍՆ ԱՌԱՒԵԼ ԿԵԱՆՔԻ (Ե.)”