Հորիզոն շաբաթաթերթի գրական յաւելուածը
ԴԱԼԱՐ յուզուած վիճակի մէջ ընթրիքի սեղանը ձգեց եւ խոհանոց մտաւ։ Քանի մը վայրկեան ետք, մայրը իր մօտ գնաց հետաքրքրուելու թէ ի՞նչ պատահած էր։ Յասմիկ, որ խոհանոցն էր եւ իր հիւրերուն անուշեղէնի հիւրասիրութիւնը կը պատրաստէր, ինք ալ մտահոգուեցաւ թէ ինչո՞ւ Դալար նման վիճակի մը մէջ էր։ Մայրը աղջկան մօտ նստաւ եւ գրկեց զինք, իսկ Յասմիկ իր գտնուած Continue reading “ՀԻՄԱ ԱՅԼԵՒՍ ՈՒՇ Է”
Մեր գիւղում չկային պատահական անուանումներ, իւրաքանչիւր քարի, թեքուած ճանապարհի, կիսաաւեր տներով փողոցների համար կար խորհրդաւոր մի անուանում։ Պատահականութիւն չէր այստեղ ապրելը, իւրաքանչիւր մասնիկ ընտրուած պատմութիւն էր հեռաւոր գիւղի համար։ Մենք պաշտում ենք, հաւատում ենք երկնայինին, գիտեմ, որ ոչ ոք չի հաւատում դրան, քանզի պատարագների յաճախ չենք գնում, բայց այ, եթէ մի անգամ մեր տեղանունների մասին լսէք՝ կը Continue reading “Փակելով տանը դուռը”
Լոյսը դեռ չծագած
Փորձում եմ
Շօշափել օրուայ հոգսաշատ հայեացքը:
Արցախիս ցաւը
Սրտիս մէջ ծրարած
Բացում եմ հոգուս պատուհանները,
Որ շնչահեղձ չլինեմ Continue reading “Բանաստեղծութիւններ՝ «Տունս մնաց հեռուներում» շարքէն”
Հայ եկեղեցին, որպէս ազգային եկեղեցի, ունի տօներ, ունի սուրբեր, որոնք յատուկ են միայն Հայց. եկեղեցիին։ Անոնցմէ ամենայայտնին, եւ ժողովուրդի կողմէ ամենասիրուած տօնն է Սրբոց Թարգմանչացը, որ ազգովին կը նշենք ամեն տարի, հոկտեմբեր ամսուան երկրորդ շաբաթ օրը։
Թարգմանչաց տօնը սոսկ եկեղեցական տօն չէ։ Ան պաշտօնապէս կը Continue reading “Մեր մշակոյթի ակունքները — Թարգմանչաց տօնին առթիւ”
Ոճաբանութիւնը գեղեցիկ խօսելու եւ գրելու արուեստն է:
Ան շատ ընդարձակ գիտութիւն մըն է, որուն հնագոյն դարերէն սկսեալ նուիրուած են անհամար աշխատութիւններ՝ բոլոր լեզուներով: Նաեւ հայերէն:
Մեր նպատակը այստեղ ոճաբանութեան հետեւողական սերտողութիւնը չէ, այլ անոր մէկ քանի երեսակներունը միայն, որոնք Continue reading “Աւելորդաբանութիւն”
ԵՐԵՒԱՆ — «Համազգային» հայ կրթական եւ մշակութային միութեան Երեւանի գրասենեակի նախաձեռնութեամբ եւ Խ. Աբովեանի անուան հայկական պետական մանկավարժական համալսարանի «Սփիւռք» գիտաուսումնական կենտրոնի համագործակցութեամբ օրերս լոյս է տեսել «Զահրատ։100 բանաստեղծութիւն» ժողովածուն։ Continue reading “«Զահրատ։ 100 բանաստեղծութիւն» ժողովածուի շնորհանդէսը”
Հորիզոն գրականի 40-ամեակին առթիւ խմբագրական կազմը կը հաստատէ տարեկան գրական մրցոյթ մը, որուն կրնան մասնակցիլ 15-ը բոլորած պատանիներէն մինչեւ 40-ը բոլորած երիտասարդները՝ տարիքային հետեւեալ բաժանումներով.
Continue reading “ԳՐԱԿԱՆ ՄՐՑՈՅԹ՝ ՀՈՐԻԶՈՆ ԳՐԱԿԱՆԻ 40-ԱՄԵԱԿԻՆ ԱՌԹԻՒ”
Սիրելի ընթերցող,
«Հորիզոն գրական»ի ՍԵՊՏԵՄԲԵՐ 2024-ի թիւի նիւթերը կը գտնես այս կայքէջին վրայ, իսկ տպագրեալ թիւի ելեկտրոնային տարբերակը կրնաս ունենալ հետեւելով այս կապին։
Բարի ընթերցում։
Համո Սահեանն ասում է.
«Հայաստան ասելիս ծնկներս ծալւում են,
Չգիտեմ, ինչու՞ է այսպէս»։
Ասեմ, Վարպետ.
Որովհետեւ, Հայաստանը երկրագնդի վրայ միակ տարածքն է Հայրենիք կոչուած, որ Սրբազան հողակտոր է համարւում, մանաւանդ՝ Հայի համար։
Ծնկներդ ծալւում են, Վարպե՛տ, եւ որովհետեւ, Հայաստանն այն միակ քարաբեկորն է երկրի վրա, որտեղ միայն կարող է տիեզերական Continue reading “Զրոյց Վարպետի հետ…”
Մարդկային արտայայտութեան երկու միջոցներ գոյութիւն ունին. մին խօսքն է ու միւսը գիրը: Խօսքն ու գիրը միատեղ կը կազմեն լեզուն: Գրաւոր լեզուն կ՚արտայայտուի գրուած էջերով՝ գիրքով. հայ գիրքը գրչագիր հայ մշակոյթին թագն ու պսակն է, ու ան պէտք է կազմէ իւրաքանչիւր հայ տան անհրաժեշտ մէկ մասը:
Գիրքը ծերունիին սիրտը ու երիտասարդին դիմագիծը կ՚արտայայտէ. գիրքը միայն կարող է իրագործելու ծրագիրները գրագէտին, Continue reading “Գիրքին ոդիսականը”