ԹԱՕ ԹՕ ՔԻՆԿ — Հինգ քերթուած

ԼԱՕ ՑՈՒ(*)

Ֆրանսերէնէ հայացուց ՆՈՐԱ ՊԱՐՈՒԹՃԵԱՆ

Ա.

Գեղեցիկը ամէն ոք կը համարէ գեղեցիկ,
բայց հո՜ն է տգեղութիւնը անոր.
լաւը ամէն ոք կը համարէ լաւ,
բայց հո՜ն է չարիքը անոր.

Քանզի
Էութիւնն ու անէութիւնը կը ծնին զիրար,
հեշտն ու բարդը կ’ամբողջանան իրարմով,
երկարն ու կարճը մէկը միւսով կը նիւթուի, Continue reading “ԹԱՕ ԹՕ ՔԻՆԿ — Հինգ քերթուած”

ՏԱՍՆԸՈՒԹԸ ՏԱՍՆԸԻՆԸ ՔՍԱՆ ՏԱՐՈՒ ԶԱՒԱԿՆԵՐՈՒՍ

ՆՈՐԱ ՊԱՐՈՒԹՃԵԱՆ

ինքզինքէն դուրս պիտի մեկնի
միայն ան որ կապկպուած է շղթայով

ան որ գետնէն կլլուեցաւ
կայծակնային մէկ ոստումով պիտի կայնի
որովհետեւ ներքաշուեցաւ կամաց կամաց
ու սահիլը չիմացաւ

ան որուն շնչելը զլացուեցաւ
կեանքէն ալ վեր պիտի կանգնի Continue reading “ՏԱՍՆԸՈՒԹԸ ՏԱՍՆԸԻՆԸ ՔՍԱՆ ՏԱՐՈՒ ԶԱՒԱԿՆԵՐՈՒՍ”

ԻՆՉՈ՞Ւ ԵԿԱՅ ՀՈՍ

ՆՈՐԱ ՊԱՐՈՒԹՃԵԱՆ

Չէ, չեկայ, հոս չեմ։
Դեռ քաշքշուք կայ ինծի համար։
Չեն ձգեր որ պարարտ որսը ձեռքերնէն փախչի։ Այնքան լեցուցած են ոսկորներուն ծուծը ծառայասիրութեամբ, որ հիմա կը զարմանան, թէ ինչպէ՞ս վանդակին մէջի՛ ազատութեան հովերով շուրջանակի մռլտացող այս ոչխարը կ՚ուզէ մէկէն վանդակէն դուրսի՛ ազատութեան ելլել։
Ինչպէ՞ս կ՚ըլլայ։ Continue reading “ԻՆՉՈ՞Ւ ԵԿԱՅ ՀՈՍ”

ՄԱՍԸՆԷ ԵՒ… ԱՅՈ

ՆՈՐԱ ՊԱՐՈՒԹՃԵԱՆ

Ցուրտ։ Հազուադէպ եղանակ, ողջոյնի փոխարէն ցրտագոլորշի ակնարկներ բացառիկ պաղի հասցէին։ Կաղապար նախադասութիւններ ամէնուր։
Տունէն դուրս ելայ, աղուոր փաթթուած։ Հագած էի հագուստներ, որոնք տարին մէկ կամ երկու անգամ միայն կը ծառայեն։ Բեռնաւոր՝ ոչ միայն մարմնով, ուղղուեցայ ինքնաշարժ ծանրացած քայլերս զգուշութեամբ Continue reading “ՄԱՍԸՆԷ ԵՒ… ԱՅՈ”

ԿԸ ԿԱՐԾԷ

ՆՈՐԱ ՊԱՐՈՒԹՃԵԱՆ

Ան կը կարծէ, որ կ՚անտեսեմ զինք։
Յաճախակի զրոյցի մէջ չեմ հետը, ճիշդ է։ Ծրագիրներս չեմ յայտներ իրեն, չեմ հարցներ կարծիքը, ինծի հանդէպ իր պատրաստակամութիւնը՝ երբեք։
Հազիւ խելքս բան մը փչէ, իսկոյն ճամբայ կ՚ելլեմ ցատկելով, առանց զինք նկատի ունենալու, կը թռիմ … եւ խեղճս հեւիհեւ ետեւէս հասնիլ կը ջանայ։ Չեմ իսկ դառնար ետիս՝ տեսնելու այդ ծանրակոյտը, որ ցաւերու Continue reading “ԿԸ ԿԱՐԾԷ”

ՑԱՆԿԱՄ — ՏԵՍՆԵԼ — ԶԻՄ — ԱՐՑԱԽ

ՆՈՐԱ ՊԱՐՈՒԹՃԵԱՆ

ասկէ յետոյ ճար չունիս
եկուր կախուէ պարանոցէս
նուռի տեսքով
քարտէսի
խաչքարի ու զանգակի երեւոյթով
այբէն մինչեւ օ-ֆէին պէս Մեսրոպին
որ վաղուց է գիտէ ճօճուիլ ճամբաներու երկայնքին Continue reading “ՑԱՆԿԱՄ — ՏԵՍՆԵԼ — ԶԻՄ — ԱՐՑԱԽ”

ՊԻՏԻ ՉԾՆԻ

ՆՈՐԱ ՊԱՐՈՒԹՃԵԱՆ

 

կը զարնուի կը զարնուի երկաթներուն ձողերուն
ու յուսահատ սիրտը կոտրած ծունկին վրայ կը կքի
կը կրկնէ
քանիերորդ անգամն է այս
չի համոզուիր
չի հասկնար Continue reading “ՊԻՏԻ ՉԾՆԻ”

Բանաստեղծութիւններ

ՆՈՐԱ ՊԱՐՈՒԹՃԵԱՆ
ՉԻՄԱՍՏ

պիտի քալեն փոշիները չհասկցուած ճամբաներու մայթերէն
ու ոչ մէկը դիմացէն հարցումով մը պիտի դպնայ ուսերնուն
պիտի տեսնեն բերանքսիվայր մրմռացող ցոլքերը
ու ձայներուն ափերը՝ աղմուկներէն ածխացած
կողպ կուրծքի արձանին տակ հով՝
պիտի շարժեն չորցած գնդիկները արիւնի
անոնց սմքած ուղեղները այլեւս
չեն գիտեր ե՞րբ
սիրաբանիլն ու սիրելը նոյնն էին Continue reading “Բանաստեղծութիւններ”

«ՈՐՊԷՍ ԵՒ ՄԵՔ…»

ՆՈՐԱ ՊԱՐՈՒԹՃԵԱՆ

Եկուր քիչ մը պարապ բաներ խօսինք միասին։ Հոգ մի ըներ, դատելիք չեմ քեզ։ Որպէսզի դուն ալ քու կարգիդ զիս չդատես։
Եկուր պարապ-սարապ խօսինք միասին։ Լեցուն եմ։ Պարապին մէջ պարպել կ՚ուզեմ ինքզինքս եւ դուն պիտի ըլլաս դատարկ անտակ տոպրակ մը, որ չի լեցուիր։ Չի լեցուիր։ Բայց խօսինք։ Ես պէտք ունիմ շեղելու ճաթռտուող ոսկորներուս աղմուկը։ Պէտք չէ լսեմ ձայները, ականջս երկարեմ պարապ խօսքի արհամարհանքին ու հեռանամ, գոնէ պահ մը, ունկնդրելու հարկադրանքէն։ Continue reading “«ՈՐՊԷՍ ԵՒ ՄԵՔ…»”