Հորիզոն շաբաթաթերթի գրական յաւելուածը
Քի՛չ մըն ալ սառնարան մնա, սպասէ։ Չենք կրնար հիմա գալ։ Զբաղած չենք, ոչ, բայց … ի՞նչ ըսեմ, սխալ ատեն ըրիր ընելիքդ։
Տղան արձակուրդը վճարած էր շատոնց, աղջիկն ալ հեռու կ՚ապրի։ Դիւրին չէ ամանորեան այս շրջանին ընտանեկան կարգադրութիւնները մէկէն ջուրը թափել եւ «չեմ կրնար չերթալ» ըսել։ Ամուսին, շրջապատ … կը հասկնաս, դուն ալ ամուսին եղած ես … եղած էիր ատենին … ես վստահ եմ, որ պիտի հասկնաս. լաւ հայր, հասկցող հայր էիր, յիշէ։ Continue reading “ՍԱՌՆԱՐԱՆԻՆ ՄԷՋ”
Ֆրանսերէնէ հայացուց ՆՈՐԱ ՊԱՐՈՒԹՃԵԱՆ
Ա.
Գեղեցիկը ամէն ոք կը համարէ գեղեցիկ,
բայց հո՜ն է տգեղութիւնը անոր.
լաւը ամէն ոք կը համարէ լաւ,
բայց հո՜ն է չարիքը անոր.
Քանզի
Էութիւնն ու անէութիւնը կը ծնին զիրար,
հեշտն ու բարդը կ’ամբողջանան իրարմով,
երկարն ու կարճը մէկը միւսով կը նիւթուի, Continue reading “ԹԱՕ ԹՕ ՔԻՆԿ — Հինգ քերթուած”
ինքզինքէն դուրս պիտի մեկնի
միայն ան որ կապկպուած է շղթայով
ան որ գետնէն կլլուեցաւ
կայծակնային մէկ ոստումով պիտի կայնի
որովհետեւ ներքաշուեցաւ կամաց կամաց
ու սահիլը չիմացաւ
ան որուն շնչելը զլացուեցաւ
կեանքէն ալ վեր պիտի կանգնի Continue reading “ՏԱՍՆԸՈՒԹԸ ՏԱՍՆԸԻՆԸ ՔՍԱՆ ՏԱՐՈՒ ԶԱՒԱԿՆԵՐՈՒՍ”
Չէ, չեկայ, հոս չեմ։
Դեռ քաշքշուք կայ ինծի համար։
Չեն ձգեր որ պարարտ որսը ձեռքերնէն փախչի։ Այնքան լեցուցած են ոսկորներուն ծուծը ծառայասիրութեամբ, որ հիմա կը զարմանան, թէ ինչպէ՞ս վանդակին մէջի՛ ազատութեան հովերով շուրջանակի մռլտացող այս ոչխարը կ՚ուզէ մէկէն վանդակէն դուրսի՛ ազատութեան ելլել։
Ինչպէ՞ս կ՚ըլլայ։ Continue reading “ԻՆՉՈ՞Ւ ԵԿԱՅ ՀՈՍ”
Ցուրտ։ Հազուադէպ եղանակ, ողջոյնի փոխարէն ցրտագոլորշի ակնարկներ բացառիկ պաղի հասցէին։ Կաղապար նախադասութիւններ ամէնուր։
Տունէն դուրս ելայ, աղուոր փաթթուած։ Հագած էի հագուստներ, որոնք տարին մէկ կամ երկու անգամ միայն կը ծառայեն։ Բեռնաւոր՝ ոչ միայն մարմնով, ուղղուեցայ ինքնաշարժ ծանրացած քայլերս զգուշութեամբ Continue reading “ՄԱՍԸՆԷ ԵՒ… ԱՅՈ”
Ան կը կարծէ, որ կ՚անտեսեմ զինք։
Յաճախակի զրոյցի մէջ չեմ հետը, ճիշդ է։ Ծրագիրներս չեմ յայտներ իրեն, չեմ հարցներ կարծիքը, ինծի հանդէպ իր պատրաստակամութիւնը՝ երբեք։
Հազիւ խելքս բան մը փչէ, իսկոյն ճամբայ կ՚ելլեմ ցատկելով, առանց զինք նկատի ունենալու, կը թռիմ … եւ խեղճս հեւիհեւ ետեւէս հասնիլ կը ջանայ։ Չեմ իսկ դառնար ետիս՝ տեսնելու այդ ծանրակոյտը, որ ցաւերու Continue reading “ԿԸ ԿԱՐԾԷ”
ասկէ յետոյ ճար չունիս
եկուր կախուէ պարանոցէս
նուռի տեսքով
քարտէսի
խաչքարի ու զանգակի երեւոյթով
այբէն մինչեւ օ-ֆէին պէս Մեսրոպին
որ վաղուց է գիտէ ճօճուիլ ճամբաներու երկայնքին Continue reading “ՑԱՆԿԱՄ — ՏԵՍՆԵԼ — ԶԻՄ — ԱՐՑԱԽ”
մահուան վախը հաճոյք մըն է մանկական
շնիկի պէս
իրեն տուած չարչարանքէս
չի գիտեր ուր խուսափի
եւ դեռ կ’ուզէ իմ խաղերուս տակ սմքիլ
հպատակիլ իրեն տուած ցաւերուս Continue reading “ՄԱՀՈՒԱՆ ՀԱՃՈՅՔԸ”
կը զարնուի կը զարնուի երկաթներուն ձողերուն
ու յուսահատ սիրտը կոտրած ծունկին վրայ կը կքի
կը կրկնէ
քանիերորդ անգամն է այս
չի համոզուիր
չի հասկնար Continue reading “ՊԻՏԻ ՉԾՆԻ”
պիտի քալեն փոշիները չհասկցուած ճամբաներու մայթերէն
ու ոչ մէկը դիմացէն հարցումով մը պիտի դպնայ ուսերնուն
պիտի տեսնեն բերանքսիվայր մրմռացող ցոլքերը
ու ձայներուն ափերը՝ աղմուկներէն ածխացած
կողպ կուրծքի արձանին տակ հով՝
պիտի շարժեն չորցած գնդիկները արիւնի
անոնց սմքած ուղեղները այլեւս
չեն գիտեր ե՞րբ
սիրաբանիլն ու սիրելը նոյնն էին Continue reading “Բանաստեղծութիւններ”