Հորիզոն շաբաթաթերթի գրական յաւելուածը
Յաճախ օրեր, երկար ու կարճ ժամերով օրեր, կը կարծեմ, որ մոռցած եմ քեզ ու կամաց կամաց պատկերդ կը պղտորի երազներուս մէջ:
Բայց չեմ սարսռար, չեմ արտասուեր, պարզապէս կը կարծեմ, որ մոռցած եմ քեզ եւ անհոգ օրերուս վերադարձած եմ:
Ու ինքնաբերաբար կ՚անցնիմ նախկին նոյն փողոցներէն, անսէր Continue reading “Անվերնագիր”
Ընթերցողի ուշադրութեան կը յանձնենք Ռուբէնի (Մինաս Տէր Մինասեան) յուշերէն վերցուած այս հատուածը, որ կը վերաբերի 20-րդ դարասկզբի ուշագրաւ իրադարձութիւններէն՝ ռուս կայսրութեան կողմէ Հայց. եկեղեցւոյ կալուածներու բռնագրաւման փորձին։
Սերգէյի [Արամ Մանուկեան — խմբ.] ընկերները, որ Շուշիէն եկած էին, մէկ մէկ կը սպանուէին, կամ կը մեկնէին Երկիր։ Ան ինքն էր ճամբու դնողը եւ այդ կը ճնշէր զինքը, որովհետեւ ինքը մնացած էր եւ անոնց Continue reading “Միշտ ապրող էջեր — Սերգէյը գործի վրայ էր”
ես շուն եմ
ինչպէ՞ս մոռնամ, երբ շուն եմ
բնազդային անասնական վայրի
յիշողութիւն մը շնական
զիս կը կապէ շրջապատիս անցեալիս Continue reading “Ես շուն եմ”
Սկիզբը՝ նախորդ թիւով
Մայրամուտից յետոյ ասես մոխիր մաղուեց բացատի, անտառի եւ աշխարհի վրայ։ Անտառի կատարին թառեց կիսալուսինը։ Բայկալը մի քանի անգամ պտոյտ գործեց իմ շուրջը, ուշադրութեամբ նայեց կիսալուսնին եւ կանգնեց երկու ոտին՝ լուսնի մնացած կէսը առանց իմ թոյլտվութեան հաֆռելու ակնյայտ ցանկութեամբ։ Լաւ որ ես ժամանակին նկատեցի։ Continue reading “Անտառային հեքիաթ (Բ)”
YEREVAN-MULHOUSE, France — L’écrivain Roland Godel (né en 1958 à Genève) travaille comme journaliste depuis plus de quinze ans. En 1999, il a rejoint l’État de Genève en tant que responsable de la communication, et depuis, il écrit des histoires et des romans destinés à un jeune public. Il a reçu le Prix Chronos en 2008 pour Les Petits Secrets de la pension Mimosa, ainsi que le Prix du roman historique Continue reading “Roland Godel: Écrire pour les ados et sur les arméniens”
Ձմեռուայ մի ցուրտ օր զանգեց Սիփան Շիրազը, թէ.
— Յիսունը եօթանասունի ձգած կտաւ ունե՞ս:
— Ունեմ:
— Էդ լաւ ա: Իսկ մի շիշ Արենիի փո՞ղ:
— Կը ճարուի:
— Կարա՞ս էդ կտաւն ու գինին վերցնես, գաս արուեստանոց, գործ կայ:
Իննսունականների առաջին տարիներն էին, շաբաթ-կիրակի կտաւ էի վաճառում վերնիսաժում. կտաւ գրունտող, ենթաշրջանակին ձգող Continue reading “Մի ցուրտ տաք օր` Սիփանի հետ”
Շարունակուած նախորդ թիւէն
Աշխարհաբարը պարզացուց կարգ մը այլ կառոյցներ ես. բաղդատել՝
— Երգէ թռչուն ի վերայ ծառոյն:
Կ’երգէ թռչունը վրան ծառին:
— Յարուցեալ գնացից առ հայր իմ: Continue reading “Սակաւաբանութիւն (Բ.)”
Սիրելի ընթերցող,
«Հորիզոն գրական»ի ՍԵՊՏԵՄԲԵՐ 2025-ի թիւի նիւթերը կը գտնես ստորեւ, իսկ տպագրեալ թիւի ելեկտրոնային տարբերակը կրնաս ունենալ հետեւելով այս կապին։
Բարի ընթերցում
Գուրգէն Մահարիի այս պատմուածքը առաջին անգամ տպուած է յետ մահու, գրողի «Ամբողջական երկեր»-ու 5-րդ հատորին մէջ։ Այս հրապարակումը վերցուած է իր աքսորական կեանքի տարիներուն նուիրուած հատորէն (Գուրգէն Մահարի, «Սիբիրական» (արձակ, չափածոյ, նամակներ), աշխատասիրութեամբ՝ Գրիգոր Աճէմեանի, Երեւան, ԵՊՀ հրատ., 2009, 848+16 էջ)։
Արեւը բարձրանում է անտառի վրայ եւ իմ խրճիթի արեւելահայեաց, փայտաշէն պատը օծւում է նարնջով։ Մի միջատ, որն, ըստ երեւոյթին, կարող է նոյն յաջողութեամբ եւ՛ թռչել, եւ՛ վազել, թռչելով ու վազելով Continue reading “Անտառային հէքեաթ”
կոկորդիդ փարած չոր հազ մը
զայրացնող
գիսախռիւ գանգուր մը մոխրագոյն
տաղտկալի
կօշիկին հետ տուն մտնող Continue reading “Թելի եզրին”