Հորիզոն շաբաթաթերթի գրական յաւելուածը
Բանաստեղծութիւններ՝ չափածոյ կամ արձակ
Ամեն օր
Նա իր սէրը նկարում է լուսամուտին
Եւ անձրեւը`
Մերկ աչքերի, մաքրում է սրտիկները.
Արդէն բոլոր եղանակներն էլ անձրեւոտ են։
Նա ամենուր նկարում է ձեռքեր,
Բայց ձեռքերը գիրկ չեն դառնում, Continue reading “ՀԱՄԲՈՅՐ եւ այլ բանաստեղծութիւններ”
Ինչ-որ մէկը գնաց անտառ
Ու ետ չեկաւ,
Ասում են, թէ կաղնուն թիկնած՝
Հոգին հանգաւ։
Ասում են, թէ երբ որ մեռած
Նրան գտան, Continue reading “* * *”
Տարեդարձ է այսօր, հէ՛յ Պարոն Վրէժ,
Տէր Զօր ծնար, անյիշատակ վայրերու մէջ հասակ առիր
քիչ մը դրամ, քանի մը բառ արաբերէն
երգ մը հայերէն, տարին մէկ հեղ պարահանդէս,
Հայաստանի պզտիկ կարօտ մը, որ կը մաշի
եւ օթոյի պզտիկ երազ մը, որ կը մեծնայ:
Նախ մարդիկը խաբեցիր, յետոյ դուն քեզ խաբեցիր Continue reading “ՏԱՐԵԴԱՐՁ”
Արգահատում եմ հորիզոնները հեռու լազուրի,
Որ մտքիս ճոճքին քմծիծաղելով օրօր են անում.
Տե՜ս բարձրանում եմ ծխնելոյզները արցախալեզուի՝
Ու ջերմութեանը սէր խոստովանում։ Continue reading “* * *”
Ես այստեղ եմ, Մա՛մ…
Էլ ինձ մի՛ փնտրիր…
Ես քո ներսում եմ,
Քո տա՜ք սրտի մէջ…
Էլ ինձ մի՛ փնտռիր… Continue reading “ԵՍ ԱՅՍՏԵՂ ԵՄ, ՄԱ՛Մ…”
Ատելի է դարձել վախը անիծեալ.
Այն ծնում է խռովք ու խուճապ…
Վախն է բոլորիս պարտութիւն բերում,
Ամեն բանի մէջ սարդոստայն դնում: Continue reading “ՎԱԽԸ”
արձաններու միջեւ շրջող
կը նկրտիս բանաստեղծութեամբ
անոնց ականջները խժժոցներու թիրախ է
ճիւղաւորուած լեզուներու աղմուկին վրայ
կը ցատկռտես
անդորրի սիրոյն
տող մը միտք մը բռնելու Continue reading “ԱՐՁԱՆՆԵՐՈՒ ՄԻՋԵՒ”
ազատաբուխ ուղեղը պայթելէն ոչ ոք կրնայ կեցնել
աստուածիկ մը հոն մեծնալու կամք կը յայտնէ վճռօրէն
կը խշխշայ ներսիդին ծուռին բոցը շիփշիտակ
լենալ կ՚ուզէ լիանալ յորդեցնել
արդար պահը խոստումին
այլ կերպ ըլլալ չի կրնար
ան պիտի չվերանայ ճամբան կոտրած կուժի պէս Continue reading “ԱԶԱՏԱԲՈՒԽ ՈՒՂԵՂԸ”
գիտցիր
ես յոգնեցայ հաշուոյդ այսքան ստելէն
չէ մի աճապարեր
խաբուելու նորէն
ի՞նչ կը կարծես
չստելու այդքան ուժ ուրկէ՞ ուր ինծի Continue reading “ԱՆՈՐ՝ ՈՐՈՒՆ ՏԱՐԵԴԱՐՁԻ ՄՈՄԵՐԸ ՔԱՐԻ ՎՐԱՅ ԿԸ ՎԱՌԻՆ”
Դու ուզեցիր,
որ
քո բացակայութեամբ
ես չլսեմ մեր տղայի
առաջին ճիչը,
չտեսնեմ նրա
աստղեր փնտրող
քո աչքերը, Continue reading “* * *”