Tag: Մարտ2023

Posted on

Մեր ՄԱՐՏ 2023-ի թիւը

Սիրելի ընթերցող,

«Հորիզոն գրական»ի մարտ 2023-ի թիւի նիւթերը կը գտնես այս կայքէջին վրայ, իսկ տպագրեալ թիւի ելեկտրոնային տարբերակը կրնաս ունենալ հետեւելով այս կապին։

Բարի ընթերցում։

Posted on

Պարտիա

Լիանա Խաչատրեան

—Եա, էս կռիւ ես ուզու՞մ:
Պարոն Յովիկի զինուորը քայլ է անում: Սպառնում է իմ առաջ ընկած ձիուն: Ես գիտեմ, որ իմ գործը միայն ժամանակ ձգելն է: Պարոն Յովիկը միշտ յաղթում է:
Սենեակը, որտեղ նստած ենք, կուշտ-կուշտ լցուած է գունաւոր մատիտներով, թղթերով, ներկերով, խորանարդիկներով, Continue reading “Պարտիա”

Posted on

Բացօթեայ թանգարանին փողոցներուն մէջ

Վահէ Թղլեան

Հաշուուած օրեր մնացեր էին Հայաստան գտնուելուս, շուտով պիտի վերադառնայի Գանատա, երբ Գիւմրիի «Հայ Բուսակ» համալսարանի հրաւէրով, Համահայկական Գրողներու Միութիւնը կը պատրաստուէր «Դէպի Երկիր» ծրագիրով ու Գիւմրեցի Ղեւոնդի (Համլետ Աշոտի Մանուկեանի) նոր լոյս տեսած բանաստեղծական գիրքի շնորհանդէսի առիթով՝ մեկնիլ Գիւմրի։ Այս անգամ, ժամանակս շատ խիտ ըլլալով՝ Continue reading “Բացօթեայ թանգարանին փողոցներուն մէջ”

Posted on

«Ուրիշին չեմ վստահիր, միայն թուղթին»

ԶՐՈՅՑ ՆՈՐԱ ՊԱՐՈՒԹՃԵԱՆԻ ՀԵՏ ԻՐ «ԶԷՐՕ» ԳԻՐՔԻՆ ՇՈՒՐՋ
Մեսրոպ Ադամեան

Ամեն գիրք իր պատմութիւնը ունի։
Այս մէկը, խիտ բովանդակութեամբ, մեզ կը տանի ծերանոցի մը լաբիւրինթոսը, կը քաշէ ներս, վար, դէպի տառապանքի այդ տեւական վայրը։ Անձնական մտածումներու եւ ապրումներու ընդմէջէն կը նետէ մեզ շէնքին փշրուած թապուներուն մէջ, ուրկէ՝ հեղինակին զսպուած Continue reading “«Ուրիշին չեմ վստահիր, միայն թուղթին»”

Posted on

Ոչ եւս է Արցախի գրողներու միութեան նախագահ Վարդան Յակոբեան

Փետրուար 28-ին կեանքէն անսպասելիօրէն հեռացաւ տաղանդաւոր բանաստեղծ, գրականագէտ, Արցախի Գրողներու միութեան նախագահ Վարդան Յակոբեան:
Ստեղծագործական ինքնատիպ, բեղմնաւոր ճանապարհ ապրած Վարդան Յակոբեան հայ մշակոյթին ժառանգութիւն ձգած է բանաստեղծական տասնեակ բարձրարուեստ ժողովածուներ եւ Continue reading “Ոչ եւս է Արցախի գրողներու միութեան նախագահ Վարդան Յակոբեան”

Posted on

ՇՆՈՐՀՆԵՐԻ ԽՆԿԱՐԿՈՒՄՈՎ…

ՎԱՐԴԱՆ ՅԱԿՈԲԵԱՆ

Ստորեւ մեր ընթերցողին կը ներկայացնենք Վարդան Յակոբեանի բեղուն գրչի վերջին արգասիքներէն այս ամանորեայ մաղթանքը։

Հորիզոն գրական

Նոր տարին նոր ժամանակի ներկայութիւն է։
Այն վայրկեան առ վայրկեան գալիս է ու մեզ առնում իր մէջ։ Բայց նրա գալը մեզանով է պայմանավորուած, քանի որ վայրկեաններին կեանքի կոչողը մենք ենք, նրանցով տարի ստեղծողը մենք ենք, նաեւ բարու եւ լաւի, յոյսի (երբեմն՝ դառնութեան) ներարկողն ենք։ Continue reading “ՇՆՈՐՀՆԵՐԻ ԽՆԿԱՐԿՈՒՄՈՎ…”

Posted on

ՈՃԻՐ, ԱՆԽՈՒՍԱՓԵԼԻ ՊԱՏԻԺ ՈՒ ԱՐԴԱՐ ԴԱՏԱՍՏԱՆ

(Ֆեոդոր Դոստոեւսկու «Ոճիր եւ պատիժ» վէպի եւ Դերենիկ Դեմիրճեանի «Դատաստան» դրամայի մեկնութեան փորձ)
ՄԱՐԳԱՐԻՏ ԽԱՉԱՏՐԵԱՆ

«… իսկ կը խղճայ մեզ Նա, Ով խղճացել է բոլորին,
եւ Ով հասկանում է ամենքին եւ ամեն ինչ,
Նա միակն է, Նա էլ դատաւոր է»։
(հատուած «Ոճիր եւ պատիժ» վէպից(1))

Գաղտնիք չէ, որ մասնագիտական դաշտում գրական սէրերը (առաւել եւս՝ առաջին սէրը) տարիներ, երբեմն՝ տասնամեակներ կանխորոշում են մեր անելիքներն ու ասելիքները։ Հետաքրքիր զուգադիպութեամբ՝ Ակսել Բակունցից (Թեւանեան, 1899-1937) յետոյ (նրա գրականութեան շնորհիւ հեռաւոր 1971-ին կտրուկ փոխեցի մասնագիտական կողմնորոշումս) համարեա քսան տարի զբաղուեցի Դերենիկ Continue reading “ՈՃԻՐ, ԱՆԽՈՒՍԱՓԵԼԻ ՊԱՏԻԺ ՈՒ ԱՐԴԱՐ ԴԱՏԱՍՏԱՆ”