Posted on

ՅԻՇԱՏԱԿԱՐԱՆ

ԼՕԼԱ ԳՈՒՆՏԱՔՃԵԱՆ

Յիշատակարան — գոյական
Յիշատակի համար կերտուած երկ / անձնական
ծանօթագրութիւն՝ ձեռագիրի մը կցուած:

Աղբիւր՝ Բառգիրք հայերէն լեզուի,
Անդրանիկ վրդ. Կռանեան, Պէյրութ, 1998, էջ 320։

1. Continue reading “ՅԻՇԱՏԱԿԱՐԱՆ”

Posted on

* * *

ԼՈՒՍԻՆԷ ԵՂԵԱՆ

տխրութիւնը՝ չզգալու մարմնիս ճահճացումը, խելակորոյս անհոգութիւնը բոլոր երեւոյթների ու ամբողջութիւնը տառապանքի, այն, որն չի դեֆորմացւում, չի մասնատւում, չի սկսում, չի վերջանում, այն, որի մասին պատմում էիր, երբ ինձ թոյլ էի տալիս խմած թափուել վրադ Continue reading “* * *”

Posted on

ՀՈՂԷ ԿՏՈՒՐԻՆ — պատմուածքներ

ՆԱԻՐԱ ԱԲՐԱՀԱՄԵԱՆ

1

Տատս ասաց, որ մեր հարեւան Մեսրոպենք ձմեռուայ վառելիք չունեն:
—Ուրեմն ձմեռը չի՞ գալու, — հարցրի ես:
—Ինչո՞ւ,— զարմացաւ տատս:
—Դէ, Մեսրոպենք վառելիք չունեն:
Ձիւնը նստեց: Ցուրտ էր: Continue reading “ՀՈՂԷ ԿՏՈՒՐԻՆ — պատմուածքներ”

Posted on

ԻՂՁ

ԱՒԵՏԻՍ ԱՒԵՏԻՍԵԱՆ

Գիշեր է խաղաղ, լուսնակը ժպտուն,
Ուրախ է նորէն, քանի նոր մարդիկ
Երկրէն են եկած իրեն այցելու
Քար են տանելու, գուղձեր մեծ պզտիկ։ Continue reading “ԻՂՁ”

Posted on

ՁՕՆ ԵՐԵՒԱՆԻՆ

ԱՒԵՏԻՍ ԱՒԵՏԻՍԵԱՆ

Տօն է այսօր, ցնծատօն, հայրենիքիս նայիրեան,
Լոյսի ովկիան շողշողուն, քաղաքամայր Երեւան.՚
Քու ծննդեան հնամեայ, տարեդարձն է կը տօնեն
Մեր գալիքին տեսիլքով, եւ հաւատքով անսասան
Որդիներդ հայրենի, եւ Սփիւռքի ցիրուցան։ Continue reading “ՁՕՆ ԵՐԵՒԱՆԻՆ”