Հորիզոն շաբաթաթերթի գրական յաւելուածը
Հինգ տարի առաջ էր, կարծես երէկ ըլլար։ Վահանը զանգեց, «Մոնթրէալ եմ» , — ըսաւ, — «տեսնուինք»։ Երկար ատեն է ծանօթ էինք անշուշտ, քանի մը տարի առաջ Հայաստան ալ տեսնուած ու անձամբ ծանօթացած, սակայն Մոնթրէալի մէջ էր, որ առիթ պիտի ըլլար իրարու հետ աւելի յաճախակի շփուելու ընկերական ու մտերիմ մթնոլորտի մէջ։ Շատ աղուոր բարեկամութիւն մը ստեղծուեցաւ, մտաւորական բարեկամութիւն մը՝ Սփիւռք-Հայաստան մտքերու հանդիպումի Continue reading “Վահան Իշխանեանի յիշատակին”
Մահացել է լրագրող Վահան Իշխանեանը։
Սա իրօք անժամանակ մահ էր։ Համ հեռանալու տարիքը չէր (58), հա՛մ էլ՝ հիմա նա մեզ շատ էր պէտք։ Յատկապես հիմա, երբ Հայաստանի բարձր ամբիոններից պետութեան վախճանը հրամցւում է որպէս փրկօղակ։
Վահանը սուր գրիչ ունէր։ Վահանի հետ մտերիմ էլ ենք եղել, վիճել էլ ենք։ Բայց միշտ միասնաբար կռիւ ենք տվել քաղաքական այլասերման դեմ։
Ինչ էլ գրէր Վահանը մի բանում համոզուած էի՝ չի խաղում, իր Continue reading “Նա մինչեւ կեանքի վերջին օրերը կռիւ էր տալիս հայրենիքը ծամող լէշակերների դէմ”
2022ի գարնան, Երեւանի մէջ լոյս տեսաւ Հորիզոն գրականի աշխատակից՝ Պետրոս Աբաջեանի յուշերը «Յուշեր իմ մասին կամ մի մուսալեռցի հայի կեանքի պատմութիւնը» խորագրին տակ։ 120 մեծադիր եւ լուսանկարներով յագեցած էջերու մէջ Աբաջեան հաճելի պատումով ընթերցողին կը փոխանցէ իր կեանքէն ապրումներ։ Որպէս նախաբան իր յուշերուն, Աբաջեան համեստօրէն ընթերցողին ներողամտութիւնը կը խնդրէ, թէ այս հրատարակութեան մէջ ինք գրի Continue reading “Մուսալեռցի Պետրոս Աբաջեանի յուշագրութիւնը”
Գրելու մասին յաճախ գրած եմ, եւ ընդհանրապէս խօսքը ի՛նչ գրելուն մասին է եղած։ Այս անգամ սակայն հարցադրումը տարբեր է, ու անոր անդրադառնալուս պատճառը կամ շարժառիթը Le Devoir օրաթերթի 23-24 ապրիլ 2022 թիւի շաբաթական գրական յաւելուածի իր սիւնակին մէջ Louis Cornellier-ի ստորագրած «Écrire» («Գրել») յօդուածն է։
Ինչո՞ւ կը գրեն, կամ ինչո՞ւ կը գրենք, ընդհանրապէս։ Continue reading “Ինչո՞ւ կը գրեն(ք)”
Pierre Koulak (Koulaksezian) est un acteur, auteur et metteur en scène français d’origine arménienne né à Saint-Chamond, Loire en 1942. Très tôt, son talent est remarqué lorsqu’il animait les marchés de la Loire, aidant sa famille à la vente de tissus. Il sera formé au Centre dramatique de Saint-Étienne (Jean Dasté), où il donnera ses premiers spectacles. Il joue ensuite des sketches avec Fernand Raynaud au Théâtre de l’Étoile puis à l’Alhambra. Il se dit dans les milieux artistiques que Fernand Continue reading “Pierre Koulak : Jouer avec les grandes étoiles du cinéma français”
Յարգելի Վիգէն Աբրահամեան,
խմբագիր «Հորիզոն գրական»-ի,
Ապրիլի թիւին մէջ ներկայացումը կայ «ԿԻՆ՝ ԱՏԵԱՆ ԵՒ ՄԱՏԵԱՆ» գիրքիս՝ Ս.Ա.Յ.ի կողմէ։
Շնորհակալութիւն յայտնելով հանդերձ իր կամեցողութեան եւ ժամանակին, լուրջ նկատողութիւններ ունիմ։ Continue reading “ՆԱՄԱԿԱՆԻ”
Սիրելի ընթերցող,
«Հորիզոն գրական»ի ապրիլ 2022-ի թիւի նիւթերը կը գտնես այս կայքէջին վրայ, իսկ տպագրեալ թիւի ելեկտրոնային տարբերակը կրնաս ունենալ հետեւելով այս կապին։
Բարի ընթերցում։
Ալիսա Մելնիկը երբէք չի մոռանայ, թէ ինչպէս 1986-ի յունիսեան մի օր, իր առջեւ երկաթէ վարագոյրի պէս աջ ու ձախ գլորուելով, բացուեց «Սեւան» մանկական առողջարանի արծաթափայլ դարպասը։
Երեք ու կէս տասնամեակի հեռուից էս անմոռանալի պահը վերյիշելիս Ալիսայի մտքով հէնց «երկաթէ վարագոյրն» անցաւ, բայց 86-ին նա դեռ 12-ը նոր բոլորած սովետական պիոներ էր ու հազիւ թէ էդ արտայայտութիւնը լսած լինէր։ (Ամեն դէպքում ճիշտ է «երկաթէ վարագոյրը» փոքրատառերով գրելը՝ հէնց նախնական՝ թատրոնի չհրկիզուող վարագոյրի իմաստով, որ 18-րդ դարում Եւրոպայում բաւական տարածուած էր)։ Մինչդեռ Ալիսայի կեանքում երկաթէ վարագոյրի պէս բացուող դարպասը շէքսպիրեան թատրոնի ոգով նոր Continue reading “ԱՐԾԱԹԷ ԴԱՐՊԱՍ (Ա.)”
Արթինեա՞ն եմ, թէ՞ Յարութիւնեան՝ ի՞նչ կապ ունի ճարտարապետութեան հետ, կամ ճարտարապետ ըլլալուս հետ։
Այս դրուագը, սակայն, պէտք է պատմել սկիզբէն։
Անտրէ Մարիէնին քով վեց ամիս գանատական [առաջին] փորձառութիւն[ս] ամբարելէ ետք, ինքնավստահութեամբ կը սկսիմ վերստին հոս-հոն հեռաձայնել, մանաւանդ անոնց, որոնք առաջին որոնմանս ատեն որոշ հետաքրքրութիւն էին ցոյց տուած։ Իրապէս ալ շուտով տեսակցութեան կը հրաւիրուիմ ուրիշ գրասենակ մը՝ Փոէր, Continue reading “Երկու դրուագ «Ոստայն 16 — Ճարտարապետի մը ծոցատետրէն»”
Վերջերս լոյս տեսաւ Վեհանոյշ Թեքեանի, «Կին՝ ատեան եւ մատեան» խորագրեալ հատորը (Զանգակ հրատարակչատուն, Երեւան 2022, 360 էջ), խմբագրութեամբ Յարութիւն Պէրպէրեանի։ Կողքի նկարազարդումը Նշան Գազազեանի «Ինքնաբարձրացում» խորագրեալ գործն է (ըստ Մայա Անճելուի երկին)։ Կողքի ձեւաւորումը՝ Նշան Գուլեանի։ Լոյս տեսած է Գալուստ Կիւլպէնկեան հիմնարկութեան աջակցութեամբ։
Ինչպէս կողքի բացատրականը կը նշէ՝ «Քերթողական եւ արձակ կտորներու այս հաւաքածոն Վեհանոյշ Թեքեանի վաստակին մէջ կիներու մասին խօսող արտադրութեան մէկ ճաշակն է։ Հոն կը ներկայանան այլատեսակ կիներ՝ տարբեր մշակոյթներէ, ցամաքամասերէ ու ընկերային յարաբերութեանց Continue reading “«ԿԻՆ՝ ԱՏԵԱՆ ԵՒ ՄԱՏԵԱՆ» — ՎԵՀԱՆՈՅՇ ԹԵՔԵԱՆԻ ՎԿԱՅԱՐԱՆԸ”