Հրանդ Մարգարեան
Անձնութիւնդ սրբութիւնն է,
Որ հոգւոյդ մէջ ծուարած է…
Անձնութիւնդ հնչերանգող եսիդ ձայնն է
— Քո՛ւկդ է միայն —
Ո՛չ հայր, ո՛չ մայր, քոյր կամ եղբայր Continue reading “… ԱՆՁՆՈՒԹԻՒՆ”
ՉԵՐԳՈՒԱԾ ԵՐԳԸ
ՀՐԱՆԴ ՄԱՐԳԱՐԵԱՆ
Եթէ պիտի երգես երգը, երգը այն խոր,
Որ հոգիիդ մութ ծալքերուն մէջ թաքնուած
Կը դեգերի անհունին հետ։
Եթէ պիտի աշխարհ բերես դեռ չգրուած Continue reading “ՉԵՐԳՈՒԱԾ ԵՐԳԸ”
«ԱՄԱՆՈ՞Ր» ԵՍ, ԹԷ՝ «ՆՈՐ ՏԱՐԻ», ԱՅՍՊԷՍ ԿԱՄ՝ ԷՆՊԷՍ, ԴՈՒ ՆՈ՛ՅՆՆ ԵՍ, ԷԼԻ՛…
(Մեր հրաշք լեզուի երկու ճիւղերու համատեղութեամբ)
ՀՐԱՆԴ Մ. ՄԱՐԳԱՐԵԱՆ
«Պիտի գաս». կ՚ասեն,
թէ՛ մատղաշ տղերք, թէ՛ խոր ծերունիք,
օրօրոցի մէջ երեխէքն անգամ…
Պիտի գաս, գիտե՛նք, Continue reading “«ԱՄԱՆՈ՞Ր» ԵՍ, ԹԷ՝ «ՆՈՐ ՏԱՐԻ», ԱՅՍՊԷՍ ԿԱՄ՝ ԷՆՊԷՍ, ԴՈՒ ՆՈ՛ՅՆՆ ԵՍ, ԷԼԻ՛…”