Հորիզոն շաբաթաթերթի գրական յաւելուածը
Պատմուածքներ
Զարմանալի է կեանքը: Արդէն տասը եւ աւելի տարիներ անցած են՝ քեզի հետ իմ վերջին հանդիպումէս: Անհաւատալի: Ի՜նչ արագավազ է եղեր մեր ապրած այս դարը: Ու ամենօրեայ մտահոգութիւններուս մէջ տակաւին քիչ առաջ էր, երբ կրկին անգամ յիշեցի մեր միասին անցուցած օրերը:
Հիմա, որ մօտս չես, ժամերս սկսած են երազին ալիքներուն մէջ ման գալ, Continue reading “Զրոյց՝ դրախտային ծննդավայրիս հետ”
Միֆ ես, պատիր, պատրանք …
Աշնանային թոյլ մառախուղ ես ու լեռնային ըմբոստ քամի։ Դու յոյս ես, լոյս ես, կեանք ու մահ ես, պատիւ ու արժանապատւութիւն ես, սէր ու ջերմութիւն ես, քայլող բարութիւն ու հոգու մեղեդի ես, թաց աչքերով աղօթք մրմնջող ես, հանգստութեան աւետարան ես։
Դու ո՞վ ես … Continue reading “Մի կում առեղծուած”
ՀՀ հեռուստաընկերութիւնները, խօսքները մէկ արած, մէկը միւսից առաջ ընկնելով, քաղաքական, լրատուական կարեւորագոյն ծրագրերը շրջանցելով, «ֆուտբոլային դիւանագիտութեան» ուղն ու ծուծը բացայայտելու մոլուցքը յետաձգելով, Բարաք Օբամայի յաղթարշաւը ամերիկացիների խղճին թողնելով, օրուայ բոլոր ժամերին, յայտնի եւ անյայտ բոլոր լեզուներով հնչեցրին մի ծանուցում, որը ՀՀ ազգաբնակչութեանը պոկեց իր առօրեայ հոգսերից, գազի ու լոյսի թանկացման անհրաժեշտութիւնը գիտակցելու տառապագին տուայտանքներից եւ տարակուսանքի պատին դէմ տուեց. ո՞վ է Բալաբեկը:
Յայտարարութեան տեքստի տողատակերը հասկանալու բնական ցանկութիւնը ունկնդիրներին մղեց գործի դնել տեղեկատուական Continue reading “ԲԱԼԱԲԵԿ”
Արտագնայ աշխատանքի մեկնած հայրերուն
Օրերը կ՚անցնէին, բայց հօրս կարօտը չէր հատներ: Առտուն կ՚արթննայինք պապային պէս՝ կանուխ, մամային կ՚օգնէինք պապային թելադրածին պէս, շունին, հաւուն, հորթին, ուլին կը գուրգարայինք պապային ոճով։ Առտուընէ մինչեւ իրիկուն պապան մեզի հետ էր ու մեզի հետ չէր. բայց մութը որ կոխէր՝ պապային կարօտը կ՚ահագնանար;
Դռան ետեւ դրուած կը մնար պապային մոյկը՝ հողագործի կաշիէ ճտաւոր կօշիկը, որ արտ ու հող կը բուրէր։
Պապան ե՞րբ պիտի գայ։
Չէ՞ որ շուտով պիտի դառնար։
Պապան ոչ միայն չէր վերադառնար, այլ ուրիշներն ալ կը տանէր իր Continue reading “ԵՍ ԴԱՄԱՍԿՈՍ Կ՚ԵՐԹԱՄ”
Traduction de l’arménien par Arusyak Grino Bakhchinyan et Suzy Sahakian
Կը ներկայացնենք հայրենի արձակագիր, հայագէտ Արծուիի (Արծուի Բախչինեան) «Հնազը Ճահճաւան քտա-ից» վէպի առաջին գլուխը Արուսեակ Կրինօ Բախչինեանի (Ֆրանսա) եւ Սիւզի Սահակեանի (Հայաստան) թարգմանութեամբ։
Վէպը լոյս տեսած է 2019-ին եւ կը պատմէ Հնազանդ անունով անհնազանդ աղջկայ մը կեանքը, մասնաւորապէս՝ դպրոցական տարիները, ուսումնառութիւնը Լենինկրատի մէջ եւ աշխատանքային տհաճ փորձառութիւնը Երեւանի միջազգային կազմակերպութեան մը մէջ։
Վէպին ֆրանսերէն թարգմանութիւնը պատրաստ է եւ կը սպասէ իր հրատարակիչին։
Lorsque Erevan, capitale de l’Arménie soviétique, a commencé à se développer et à s’étendre dans les quatre directions, les dirigeants ont Continue reading “HENAZ DE LA COMMUNE URBAINE DES MARAIS”
Պետական սահմանին միւս դէմէն ակնկալելի որեւէ վտանգի առջեւ ամենէն մտահոգը մենք էինք՝ մեր ընտանիքը։ Սահման կար, սահմանապահ չկար։ 1939-ի սահմանագծումէն առաջ ստեղծուած թշնամութիւն մը հիմա երկու կողմ ունէր. Թուրքիա մնացած Մուրսալաք գիւղի Փելթեք Չաուշի երկու տղաքը եւ սահմանէն այս կողմ մնացած հայրս։
Իսկ մեր տունը 1000-ական մեթրով հեռու էր ձորի վերի եւ վարի Continue reading “ՍԱՀՄԱՆԻՆ ԱՅՍ ԴԷՄԸ”
Սկիզբը՝ նախորդ թիւով
Սովորաբար ճաշին նախորդող ազատ ժամին Ալիսան նախընտրում էր մեկուսանալ հիմնական շէնքից քիչ հեռու գտնուող գողտրիկ մի պուրակում, որտեղ կլոր աւազան կար։ Աւազանի կենտրոնում կոկորդիլոս գրկած տղայի բետոնէ արձան կար, որ իւղաներկով գունաւորած էր։ Կոկորդիլոսի բերանից շիթով ջուր էր ցայտում, իսկ նրան գրկած տղան Վերածննդի շրջանի փոքրիկ կուպիդոն էր յիշեցնում, բայց չունէր ոչ նետ ու աղեղ, ոչ էլ հրեշտակի թեւեր, պարզապէս իրենից չափերով մի քիչ մեծ կոկորդիլոսին գրկած տղուկ էր։ Ալիսան նստում էր մօտակայ փայտէ նստարանին՝ ծառի շուաքում, եւ կլանուած ընթերցում այդ ամառ իր կարդացած միակ գիրքը՝ Բուլիչովի «Сто лет тому вперёд»-ը,(«Հարիւր տարի յետոյ») որի հիման վրայ էլ նկարահանուել էր իր Continue reading “ԱՐԾԱԹԷ ԴԱՐՊԱՍ (Բ.)”
Բոլորդ ծանօթ էք Լիբանանի վերջին դէպքերուն եւ աշխարհի ղեկավարներուն տարօրինակ կեցուածքին։ Բայց ամենէն տարօրինակը հեռատեսիլային քարոզիչներուն եւ ծայրայեղ քրիստոնեայ առաջնորդներուն յայտարարութիւններն են Քրիստոսի երկրորդ գալուստին մասին եւ այդ դէպքերուն միջեւ կապեր տեսնող։ Հակառակ անոր, որ Քրիստոս ինք յստակօրէն կ՚ըսէ Մատթէոսի աւետարանի 24:36-ի մէջ. «Ոչ ոք գիտէ այդ օրուան կամ ժամուն մասին, ոչ իսկ երկնքի հրեշտակները, ոչ իսկ զաւակը, այլ միայն հայրը», սակայն այս գիտակները տակաւին կը պնդեն եւ Աստուածաշունչէն տարբեր վերլուծումներ ընելով, կը գուշակեն աշխարհի վերջը՝ Յիսուսի երկրորդ Continue reading “Յիսուսի երկրորդ գալուստը”
Ալիսա Մելնիկը երբէք չի մոռանայ, թէ ինչպէս 1986-ի յունիսեան մի օր, իր առջեւ երկաթէ վարագոյրի պէս աջ ու ձախ գլորուելով, բացուեց «Սեւան» մանկական առողջարանի արծաթափայլ դարպասը։
Երեք ու կէս տասնամեակի հեռուից էս անմոռանալի պահը վերյիշելիս Ալիսայի մտքով հէնց «երկաթէ վարագոյրն» անցաւ, բայց 86-ին նա դեռ 12-ը նոր բոլորած սովետական պիոներ էր ու հազիւ թէ էդ արտայայտութիւնը լսած լինէր։ (Ամեն դէպքում ճիշտ է «երկաթէ վարագոյրը» փոքրատառերով գրելը՝ հէնց նախնական՝ թատրոնի չհրկիզուող վարագոյրի իմաստով, որ 18-րդ դարում Եւրոպայում բաւական տարածուած էր)։ Մինչդեռ Ալիսայի կեանքում երկաթէ վարագոյրի պէս բացուող դարպասը շէքսպիրեան թատրոնի ոգով նոր Continue reading “ԱՐԾԱԹԷ ԴԱՐՊԱՍ (Ա.)”
ՓՈՂՈՑԸ՝ վարդերով, դեղին, սպիտակ, կարմիր: Կարմրատուֆէ նուռ եւ խաղող: Վարդեր՝ դեղին, սպիտակ, կարմիր: Յետոյ կաւէ կարաս, իբրեւ թէ ոսկեջրած թասով կարելի է գինի խմել կարասից: Եղնիկ:
Իսկ մայթերի սպիտակ սալերը վազում են ոտքի տակից՝ մեղեսիկի յաջորդականութեամբ՝ խէր, շառ, աստուած, խեր, շառ, աստուած… Եւ այսպէս, մինչեւ տրամուայի գծերը ու գարեջրի տաղաւարը:
ԱՐՁԱՆԸ յայտնուեց կանաչ, ձանձրալի խոտերի վրայ, լճակի մօտ: Փողոցը, որը եզերում է լճակը, աշխատանքի շտապող մարդկանց Continue reading “ԵՐԵՒԱՆԵԱՆ ՄԱՆՐԱՆԿԱՐՆԵՐ (*)”