Հորիզոն շաբաթաթերթի գրական յաւելուածը
Սկիզբը՝ նախորդ թիւով
Մայրամուտից յետոյ ասես մոխիր մաղուեց բացատի, անտառի եւ աշխարհի վրայ։ Անտառի կատարին թառեց կիսալուսինը։ Բայկալը մի քանի անգամ պտոյտ գործեց իմ շուրջը, ուշադրութեամբ նայեց կիսալուսնին եւ կանգնեց երկու ոտին՝ լուսնի մնացած կէսը առանց իմ թոյլտվութեան հաֆռելու ակնյայտ ցանկութեամբ։ Լաւ որ ես ժամանակին նկատեցի։ Continue reading “Անտառային հեքիաթ (Բ)”
Գուրգէն Մահարիի այս պատմուածքը առաջին անգամ տպուած է յետ մահու, գրողի «Ամբողջական երկեր»-ու 5-րդ հատորին մէջ։ Այս հրապարակումը վերցուած է իր աքսորական կեանքի տարիներուն նուիրուած հատորէն (Գուրգէն Մահարի, «Սիբիրական» (արձակ, չափածոյ, նամակներ), աշխատասիրութեամբ՝ Գրիգոր Աճէմեանի, Երեւան, ԵՊՀ հրատ., 2009, 848+16 էջ)։
Արեւը բարձրանում է անտառի վրայ եւ իմ խրճիթի արեւելահայեաց, փայտաշէն պատը օծւում է նարնջով։ Մի միջատ, որն, ըստ երեւոյթին, կարող է նոյն յաջողութեամբ եւ՛ թռչել, եւ՛ վազել, թռչելով ու վազելով Continue reading “Անտառային հէքեաթ”
Անուանի գրողին որդին՝ Գրիգոր Աճէմեան իր կեանքի վերջին քառասունէ աւելի տարիները նուիրած է իր հօր գրական ժառանգութիւնը հաւաքելու, ծանօթագրելու եւ ամենէն համապարփակ ձեւով հրատարակելու դժուարին ու կենսական աշխատանքին։ Այդ աշխատանքը հանգամանօրէն ներկայացնելու կը ծառայեն «Բագին»-ի 2017 յունուար-մարտ թիւին մէջ լոյս տեսած երկու յօդուածներ։ Continue reading “Գուրգէն Մահարին անմահացնող կոթողական գործ մը”