Փանոս Ճերանեան
Հայրենիք
Ամեն բանէ ամենամօտն ես ինծի դուն,
Ինչպէս օդը
Ինչպէս լոյսը առաւօտեան
Ամենափայլ արեգակին նման ես դուն:
Ժամանակի անհաս վերջն իսկ եթէ ըլլաս, Continue reading “Բանաստեղծութիւններ”
«Հորիզոն գրական»-ի 2022 տարուան բովանդակութիւնը
ՅՈՒՆՈՒԱՐ
Ռազմիկ Դաւոյեան, ԲԱՌԸ էջ 1
Ոչ եւս է բանաստեղծ Ռազմիկ Դաւոյեան էջ 2
Ռազմիկ Դաւոյեան, ԵՏԱԴԱՐՁ էջ 3
Մովսէս Ծիրանի, ՈՒԻԼԻԱՄ ՍԱՐՈՅԵԱՆ — ՀԷՄԻՆԿՈՒԷՅԻ ՄՐՑԱԿԻՑՆ ՈՒ ԱՆՈՐ ՊԵԽԵՐԸ էջ 4 Continue reading “«Հորիզոն գրական»-ի 2022 տարուան բովանդակութիւնը”
«Առանց մոլեգնութեան ոչինչ չի ծնւում»
ՄՈՎՍԷՍ ԾԻՐԱՆԻ
Երեւան, «Կազիրոկ», 1979
Ընկերներով Ժամադրուած էինք Մարտիրոս Սարեանի անուան զբօսայգին, ուր հանդիպեցանք նաեւ Տիգրան Մանսուրեանին: Ան շատ քիչ առիթներով միայն հանրութեան մէջ կ՚երեւէր: Այդ օր եկած էր նախ անոր համար, որ առաջին անգամ ըլլալով գեղանկարչական բացօթեայ ցուցադրութիւն՝ («վերնիսաժ») կազմակերպուած էր հոն, ապա հանդիպելու Արտաշէս Յունանեանին, որուն արուեստն ու յատկապէս հաւաքած գաւառական երգերը կը հետաքրքրէին զինք: Դիտելէ ետք ցուցադրուած կտաւները, (որոնք իրենց ոճով եւ արտայայտչաձեւերով Continue reading “«Առանց մոլեգնութեան ոչինչ չի ծնւում»”
ԼՈՅՍ ՏԵՍԱՒ ՎՐԷԺ-ԱՐՄԷՆԻ «ՈՍՏԱՅՆ 17 – ԳՐՔԱՊԱՏՈՒՄ» ՀԱՏՈՐԸ
Լոյս տեսաւ, 2022-ի դեկտեմբերին, Վրէժ-Արմէնի առցանց նոր հատորը, որ 65 տարուան վրայ գրուած յօդուածներու ժողովածու մըն է՝ կեդրոնացած գրքերու վրայ։ Հատորը ունի 67 գրութիւններ, երկուքը անտիպ՝ բաժնուած հինգ գլուխներու՝ ժամանակագրական խմբաւորումներով։ Համագումար՝ 400 էջ։
Իր յառաջաբանին մէջ հեղինակը դիտել կու տայ, որ «Հորիզոն»-ի խմբագրութիւնը վարած օրերուն ան գրած է յատկապէս երկու տեսակի Continue reading “ԼՈՅՍ ՏԵՍԱՒ ՎՐԷԺ-ԱՐՄԷՆԻ «ՈՍՏԱՅՆ 17 – ԳՐՔԱՊԱՏՈՒՄ» ՀԱՏՈՐԸ”
Դաստ… դաստառակ… դաստիարակ
Արմենակ Եղիայեան
Ձեզմէ քիչեր պիտի ուզէին հաւատալ, թէ դաստիարակ բառը, որ դպրոցական այնքան ազնիւ եւ յուզիչ յուշեր կ’արթնցնէ, կրնար պարսկերէն եղած ըլլալ:
Այդպէս ալ է՛, եւ բառացի կը նշանակէ «ձեռքէն բռնող»:
Այդ ի՞նչ ձեռք բռնող է, — պիտի հարց տաք աւելի զարմացած:
Ուրեմն դաստիարակը երեխաները խնամող, անոնց օգնող, զանոնք կրթող, անոնց ձեռքը բռնած առաջնորդող եւ ամեն հաւանական Continue reading “Դաստ… դաստառակ… դաստիարակ”
Մեր ԴԵԿՏԵՄԲԵՐ 2022-ի թիւը
«Հորիզոն գրական»ի ԴԵԿՏԵՄԲԵՐ 2022-ի թիւի նիւթերը կը գտնես այս կայքէջին վրայ, իսկ տպագրեալ թիւի ելեկտրոնային տարբերակը կրնաս ունենալ հետեւելով այս կապին։
Բարի ընթերցում։
ԺԱՄԱՆԱԿԻՆ ՏՂԱՍ ԱՍՏՂԵՐՆ ԷՐ ՈՒԶՈՒՄ, ԻՍԿ ՀԻՄԱ՝ ՂԱՐԱԲԱՂԸ (*)
ՅԱԿՈԲ ԿԱՐԱՊԵՆՑ
Այս բոլորի պատճառը տատիս տատն է եղել, այլապէս Նիւ Եորքում ծնուած որդիս ի՞նչ գործ պիտի ունենար Ղարաբաղի հետ։
Յետոյ այս խնդրում կարեւոր դեր են ունեցել նաեւ Մեղրիի գիշերները, երբ տատիս տատը Փոքր Թաղի իր քարակերտ տանը քաշուած բաներ է պատմել իր զաւակներին Արցախի ու Սիւնիքի մասին, Դաւիթ-Բեկի, Մխիթար Սպարապետի, Թորոսի, Բայանդուրի, էլ ի՞նչ գիտեմ, Տէր Աւետիքի, Փարսադանի, Պապի, Աւթանդիլի եւ, իհարկէ, իր ամուսնու՝ Վայրենի Յակոբի մասին, ո՞վ գիտէ, ինչպիսի սխրագործութիւններ Continue reading “ԺԱՄԱՆԱԿԻՆ ՏՂԱՍ ԱՍՏՂԵՐՆ ԷՐ ՈՒԶՈՒՄ, ԻՍԿ ՀԻՄԱ՝ ՂԱՐԱԲԱՂԸ (*)”
«ԱՄԱՆՈ՞Ր» ԵՍ, ԹԷ՝ «ՆՈՐ ՏԱՐԻ», ԱՅՍՊԷՍ ԿԱՄ՝ ԷՆՊԷՍ, ԴՈՒ ՆՈ՛ՅՆՆ ԵՍ, ԷԼԻ՛…
(Մեր հրաշք լեզուի երկու ճիւղերու համատեղութեամբ)
ՀՐԱՆԴ Մ. ՄԱՐԳԱՐԵԱՆ
«Պիտի գաս». կ՚ասեն,
թէ՛ մատղաշ տղերք, թէ՛ խոր ծերունիք,
օրօրոցի մէջ երեխէքն անգամ…
Պիտի գաս, գիտե՛նք, Continue reading “«ԱՄԱՆՈ՞Ր» ԵՍ, ԹԷ՝ «ՆՈՐ ՏԱՐԻ», ԱՅՍՊԷՍ ԿԱՄ՝ ԷՆՊԷՍ, ԴՈՒ ՆՈ՛ՅՆՆ ԵՍ, ԷԼԻ՛…”
ԱԿՆԱՅ ՀԱՅՐԷՆՆԵՐ
ԳՐԻԳՈՐ ՋԱՆԻԿԵԱՆ
Այբ
Դուք ինձ հետ ոչ մի անգամ Ակն չեկաք, Ժամու աղբիւրից ջուր չխմեցիք: Սրբուհի մեծ մայրս մինչեւ մահը պնդում էր, թէ Նոր Տարուայ գիշերը, ով առաջինն է Ժամու աղբիւրից կուժը լցնում, աղբիւրը ջրի հետ ոսկի է տեղում:
Նա այնքան հաւատացած է եղել նախախնամական աւանդութեանը, որ ամեն Նոր Տարուայ գիշեր, սուրբ Նարեկայ եկեղեցու զանգերը Continue reading “ԱԿՆԱՅ ՀԱՅՐԷՆՆԵՐ”
ՈՉ ՄԷԿ ՀԱՐՑՈՒՄ
ՆՈՐԱ ՊԱՐՈՒԹՃԵԱՆ
հողին ու երկինքին ձայները միանալու երկունքին մէջ կը վառին
գոյութիւնն իրենց այսպիսով հարցադրումի մէջ կ՚իյնայ
ո՞վ է հարցում տուողը
պատասխանն ուրկէ՞ պիտի գայ
այս անունը կը տրուի ոչնչութեան սադրանքին
որ կուլ կու տայ յաւերժօրէն անկոտրում ախորժակով Continue reading “ՈՉ ՄԷԿ ՀԱՐՑՈՒՄ”