Ազնիւ
Օդին մէջ տխուր
Քաղցր անաղմուկ
Երգ կայ մտերիմ
Հէքեաթի պէս սուտ։
Այնքա՛ն անաղմուկ,
Որ կ՚օրօրէ զիս
Իրիկնաժամին
Դիւթուած երազով.
Ցնորք է կարծես
Մութէն լոյս շրջող
Ուրուականի պէս.
Ու կը մօտենար
Երգն այդ մտերիմ
Ու ես կ՚որոնեմ,
Իմ թաքուն սէրը
Աղոտ լոյսի տակ
Այս գիշերային։
* * *
Հեռուն ամպեր է
Ու պատեր է մէգ.
Իզուր կը կանչէ
Սիրտս միայնակ։
Իմ արեւ,
Իմ կեանք,
Ա՛ռ ինձ գիրկդ տաք
Պատմենք իրարու
Թէ ինչպէ՞ս,
Աւա՜ղ,
Կա՛յ անցեալի մի յուշ,
Որը քաղցր է
Եւս այսօր ու անո՜ւշ…
Կարօտի կանչով
Ու սիրահարուած,
Մնացի հեռու
Միշտ աչքերս թաց։
* * *
Բժիշկին մօտ
Այցելութիւն մը ունէի.
Կարգս հասաւ
Ու ներս մտայ.
Մելամախձոտ
Ձայնով մը հարցուցի.
— Բժիշկ,
Կարօտախտէ
Կը տառապիմ։
Ճար ունի՞մ։
«Այո», ըսաւ.
Թուղթին վրայ
Մեծ տառերով գրեց.
ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ։
* * *
Չխօսիս անգամ
Ես կը լսեմ քեզ,
Շշուկդ յաւերժ
Կը խփէ հոգիս,
Չէ երազը չէ.
Մի քաղցր վերյուշ,
Ուր լռութիւնդ
Սօսկ խօսք է անուշ.
Երազանքը մեր
Անմահութիւնն է.
Սէր եւ դէպի կեանք
Տանող ճանապարհ.
Կ՚օրհնաբանեմ քեզ
Իմ հրաշք բախտի
Իմ անուշ հէքեաթ։
Ես կը լսեմ քեզ
Չխօսիս անգամ.
Իմ երջանկութեան
Ցնորք մոգական։