ՆԱՐԻՆԷ ԿՌՈՅԵԱՆ
Օրը քամոտ էր: Թեթեւ հողմը փողոցի փոշին պտտում, վեր էր հանում ամեն բան, ինչ յարմար էր գտնում, ինչ կարողանում էր բարձրացնել: Ամպերի ետեւից մերթ ընդ մերթ դուրս եկող արեւին երբեմն յաջողւում էր գունաւորել քամու խաղը եւ շուրջը ողողել անսահման մի պայծառութեամբ, որ նայողի աչք էր ծակում: Continue reading “ԵՐԱԶՈՂԸ”