ԶՈՒԼԱԼ ԳԱԶԱՆՃԵԱՆ
Մշուշէն անդի՞ն. — ոչի՛նչ։
Ինչ որ տեսայ՝ սրտիս մէջ էր միայն.
Ալիքներ որ ընդմիշտ ալիքներ կանչեցին,
Ձեռքեր որ միացան ձեռքերու։
Բանաստեղծութիւններ՝ չափածոյ կամ արձակ
ԶՈՒԼԱԼ ԳԱԶԱՆՃԵԱՆ
Մշուշէն անդի՞ն. — ոչի՛նչ։
Ինչ որ տեսայ՝ սրտիս մէջ էր միայն.
Ալիքներ որ ընդմիշտ ալիքներ կանչեցին,
Ձեռքեր որ միացան ձեռքերու։
ԳԱՌՆ
1
Որ վեր եւ անդր ես քան միտքը եւ խօսքը՝
ի՞նչ անուն վայել է քեզի,
ի՞նչ որակում արդարօրէն կը բնորոշէ քեզ։
ՍԻՐՈՅ, ԹԱԽԻԾԻ ԵՒ ՔՆՔՇԱՆՔԻ ԱՆՄԱՀ ՔՆԱՐԵՐԳԱԿԸ
Ն. ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ
16 յունուարի ծնունդ է հայ գրականութեան անմահներէն Մատթէոս Զարիֆեան, որ իր գողտրիկ եւ քնքուշ քնարերգութեամբ կը յուզէ ու կը գեղեցկացնէ ներաշխարհը բոլոր ժամանակներու ընթերցողին:
Continue reading “125-ամեակ Մատթէոս Զարիֆեանի (1894-1924) ծննդեան”
Քառասուներորդ փողոցի
վրայ թափառական,
ձմրան առաջին
գիշերները. Continue reading “Whiskey Bar”
Տասներեքերորդ դարի սրբութիւն ես դու,
Ընդամենը ելումուտի մի դուռ,
Երկու թեւերով,
Որ գրկել ես համայնքիդ,
Սեղմել ես տաճարիդ,
Որ աւելի մօտ լինեն Աստծուն։ Continue reading “Մշոյ Ս. Կարապետ Վանքի Ս. Դուռ (*)”
Դարձեալ կը խոստովանիմ,
թէ դուն կը շնորհես
մեր խօսակցութիւնները:
Եւ աներկմտօրէն հաւատալով հանդերձ ողորմութեանդ, Continue reading “ԽՈԿՈՒՄՆԵՐ ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻԻ «ՄԱՏԵԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԵԱՆ»-Ի ՎՐԱՅ — Բ.”
Դու ինձ կարող ես
Գտնել,
Հաւաքել,
Փնջել
Բառերիս, Continue reading “ԼՈՒՍԱԲԱՑ ԲԵՐ ՄԻ ՔԻՉ”
Նորէն հոկտեմբեր ամիսն է:
Տերեւաթափը զգալի է, սակայն աշունը դեռ չէ հասունցած:
Մայթերը յոգնած են ու տժգոյն, ժպիտները լճացած են փողոցներուն կիսաքանդ անկիւններուն մէջ: Continue reading “ԱՒԱՆԴԱԿԱՆ ՀԱՒԱՔԻ ՄԸ ԸՆԹԱՑՔԻՆ ԾՆՈՒՆԴ ԱՌԱԾ ՄՏՈՐՈՒՄՆԵՐ”
Յիշողութիւնս
աչքեր ունի,
Որոնք մնացել են
Տանս կիսաճաք պատերին
եւ ակնդէտ նայում են
Լռութեանս… Continue reading “ՅԻՇՈՂՈՒԹԻՒՆՍ ԱՉՔԵՐ ՈՒՆԻ”
* * *
Ես դուրս եմ ինձնից,
Փողոց եմ առանց կանգառների,
Առանց անցորդների… Continue reading “ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹԻՒՆՆԵՐ”