ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ Է ՄԻԱՅՆ — ԿՈՄԻՏԱՍԻ ԾՆՆԴԵԱՆ 150-ԱՄԵԱԿԻՆ ԱՌԻԹՈՎ

ԳՐԻԳՈՐ ՋԱՆԻԿԵԱՆ
Ա

Վերջապէս ու վերջնականապէս համոզուեցի: Այս աշխարհը չափազանց նեղ է հայերիս համար: Մենք հասնում ենք ընդհուպ Կալիֆորնիա, Ճամայքա ու քանի որ աւելի հեռու գնալու տեղ չենք գտնում, մի կերպ տեղաւորւում ենք Երկիր մոլորակում:
Առայժմ: Continue reading “ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ Է ՄԻԱՅՆ — ԿՈՄԻՏԱՍԻ ԾՆՆԴԵԱՆ 150-ԱՄԵԱԿԻՆ ԱՌԻԹՈՎ”

Վիրաւոր արագիլներու կայարանը

Այնճարի 80-ամեակին առիթով

ԽԱԺԱԿ ԱՅՆԹԱՊԼԵԱՆ

Հայաստանի մէջ գրեթէ ամենուրեք արագիլներու բոյներ կան: Արագիլները այնտեղ շատ կարեւոր պարտականութիւն կը կատարեն… Անցեալ օր Խոր Վիրապի ճամբուն վրայ խումբ մը արագիլներ տեսայ: Երիտասարդ զոյգ մը, փոքրիկ երեխայի մը ձեռքէն բռնած մօտեցաւ անոնցմէ մէկուն, սակայն փոքրիկը ուրախանալու փոխարէն վախցաւ ու լալու սկսաւ: Հայրը հանգստացուց փոքրիկը, բացատրելով թէ արագիլը բարի թռչուն է եւ օր մը պիտի իրեն քոյրիկ կամ աբերիկ բերէ: Փոքրիկը ուրախացաւ, մայրիկը ժպտաց, իսկ արագիլը հասկցաւ թէ շուտով պէտք է իր պարտականութիւնը կատարէ ու նորածին մը շալկած իրենց տուն տանի… Continue reading “Վիրաւոր արագիլներու կայարանը”

Մարդն ու գրողը

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Խնդրե՛մ, ըսէ՛ք, ի՞նչ պիտի ըլլար ձեր պատասխանը, եթէ օր մը ձեր սենեակէն ներս, ձեր գրասեղանի վրայի համակարգիչին դիմած նստած, մտածկոտ ու խոհերու մէջ թաղուած, յանկարծ տասը տարեկան ձեր թոռնուհին սենեակ մտնէր, առանց բարեւելու, մօտենար ձեզի եւ բարկացող եւ սակայն անմեղօրէն հարց տար. Continue reading “Մարդն ու գրողը”

Յովնաթան որդի Երեմիայի

ՎԱՀԱՆ ԹՈԹՈՎԵՆՑ

1

Թէ ո՛րտեղից եւ ի՛նչպէս Յովնաթանը սովորել էր քանդակել՝ բոլորի համար մնաց գաղտնիք, բայց Յովնաթանը երկար էր աշխատել, բոլորից գաղտնի, յափշտակութեամբ եւ ներքին անիմանալի մղումով։
Նա տեսել էր եկեղեցում Քրիստոսի խաչելութեան արձանը, տեսել էր հրեշտակների արձաններ թեւերով եւ սեռի, փոքրիկ, վարդի կոկոնի նման թարմ նշաններով, տեսել էր նաեւ լերան քաղաքի հին ամրոցում կոտրտուած արձաններ, երբեմն գլուխներ՝ առանց մարմնի, երբեմն մարմիններ՝ առանց գլխի, որոնք բոլորն էլ հաւաքուած էին մի մութ սենեակում։ Կային արձաններ եւ ամրոցի պատերի եւ պարիսպների վրայ, բարձր, էլի կոտրտուած, աղճատուած վիճակում։ Continue reading “Յովնաթան որդի Երեմիայի”

ԳԻԺ ԵՄ ԲԱՅՑ ՀԱՅ ԵՄ

ԽԱԺԱԿ ԱՅՆԹԱՊԵԱՆ

1993 թուականին երբ որպէս արտասահմանցի ուսանող առաջին անգամ Երեւան հասայ, առաջին օրը չորս կամ հինգ անգամ խելագար հռչակուեցայ։ Ամենամութ ու ցուրտ թուականն էր, քաղաքը ոչ լոյս ունէր, ոչ ալ ջուր ունէր… Երեւանի մէջ շաբաթը երկու անգամ լոգանք ընդունիլը այդ ժամանակ շռայլութիւն կը համարուէր։ Իսկ ես հասնելուս պէս պայուսակէս օճառ մը ու անձեռոց մը հանեցի եւ Continue reading “ԳԻԺ ԵՄ ԲԱՅՑ ՀԱՅ ԵՄ”

Պաղ կազոզ մարսողական

ԱՐԱ ՄԽՍԵԱՆ

Հալէպի Նոր Գիւղի «սերվիսի թաքսիներու տեղը», Վասպուրական ակումբէն քանի մը մեթր անդին, երեք մայրուղիներու խաչմերուկին վրայ՝ յիսունական եւ վաթսունական թուականներուն, հայ մարդ մը երեկոները իր բացօթեայ շարժական կրպակէն՝ որ իսկականին մէջ կապոյտ ու կոկիկ ձեռնասայլ մըն էր միայն՝ զովացուցիչ (կազոզ), Continue reading “Պաղ կազոզ մարսողական”

Բնութեան զուգահեռ երեւոյթներ

ԲԺ. ՕՀԱՆ ԹԱՊԱՔԵԱՆ

Գարնանային պայծառ առաւօտ. շրջապատիս ողորկ դալարիքը թաւիշի նման կը տարածուի իմ առջեւս, ու ես թարթիչներս բանալով նորածագ արեւին ճառագայթներուն, կը փափաքիմ արբենալ անով: Հորիզոնին վրայ արեգակը հրեղէն գունդի մը նման հետզհետէ բարձրանալով իր ճառագայթներուն ցանցովը կ՚ոսկեզօծէ շրջապատս. Continue reading “Բնութեան զուգահեռ երեւոյթներ”

Ինք այլեւս ուսուցչուհի չէ…

ՍՈՆԱ ԹԻԹԻԶԵԱՆ ԿԷՏԻԿԵԱՆ

— Այս վերջին հարցումն ալ տեղական լեզուով պիտի հարցնենք եւ կը խնդրենք, որ դուն ալ տեղական լեզուով պատասխանես, — ըսաւ հայկական վարժարանի տնօրէնուհին՝ դպրոցին մէջ պաշտօնավարելու համար դիմում ներկայացնող թեկնածուին:
— Փորձե՛մ, — պատասխանեց թեկնածուն: Continue reading “Ինք այլեւս ուսուցչուհի չէ…”

1994. Ծաղկած խրամատներ — Դ.

Մ.

— Մա՛մ, իսկ պապան ե՞րբ կը գայ:
— Երբ յաղթի եօթ գլխանի վիշապին, կը գայ:
— Մա՛մ, ես գիտեմ, թէ ինչու է վիշապն ուզում մեզ
սպանել: Ասե՞մ:
— Հա:
— Որովհետեւ վիշապ է: Եթէ մարդ լինէր, չէր ուզի:
— Հա՛, ճիշտ ես, որովհետեւ վիշապ է…

1994թ. Արցախ

Սա ազատամարտիկի օրագրի վերջին էջն է, դրանից յետոյ չունի գրառումներ: «Քանի դեռ պատերազմը շարունակում է քայլել մեր կողքով, էլի գրառումներ կ՚անեմ. իմ կռիւը դեռ չի աւարտուել», — ասում է խորիմաստ ժպիտով, իսկ ես յետոյ իմանում եմ, որ 2016-ի ապրիլին առաջին կամաւորներից էր, ով առանց երկմտելու գնաց սահման…

Continue reading “1994. Ծաղկած խրամատներ — Դ.”

ՓԼՈՂ ԴՊՐՈՑՆԵՐԸ — Է.

ՅԱԿՈԲ ՉՈԼԱՔԵԱՆ

Հեղինակին կողմէ. — Կը շարունակեմ ամիսներ առաջ ընդհատած ՓԼՈՂ ԴՊՐՈՑՆԵՐԸ շարքս։

ԳԵՐԵԶՄԱՆԱՏԱՆ ՄԷՋ

Մեր՝ Քեսապի գիւղերուն մէջ ամեն շաբաթ օր կամ ամեն հանգուցեալ մը յիշելուն գերեզմանատուն երթալը մեղք կը համարուի. «Ինչ կ՚ուզէք մեռելներէն, մեռելները հանգիստ ձգեցէք» կ՚ըսէին կիներուն:
Բայց Ս. ծնունդի եւ Մեծ զատկի մեռելոցի կէսօրին, Պատարագէն ետք, սեւ ծով կը դառնային գիւղական գերեզմանատուները:

Continue reading “ՓԼՈՂ ԴՊՐՈՑՆԵՐԸ — Է.”